یازاکو؛ نوید محمدی نسبآباد – دوران احمدینژاد در شرایطی آغاز شد که روند احداث سدها در حوضهی آبی دریاچهی اورمیه کماکان ادامه داشت و 8 سد دیگر در این حوضه افتتاح شد که مجموعا قابلیت تنظیم 285 میلیون متر مکعب آب داشتند.
اما این تنها ضربهی کاری دولت به دریاچه اورمیه نبود. مصوبهی دولت برای توسعهی بخش کشاورزی در دولت نهم و قانون اعطای مجوز برای حفر چاه بدون حساب و کتاب در سال ٨۵، حرص و ولع را برای حفر چاه غیرمجاز زیاد کرد و به همین خاطر حدود ٧٠ درصد چاههای غیرمجاز کشور در بین سالهای ٨۶ تا ٩٢ حفر شده است. در همین دوران، احمدینژاد طی یک سخنرانی در فیروزکوه گفت:«مناطق ممنوعه یعنی چی؟ این دکان وزارت نیرو است. هرکس هر جا توانست، چاه حفر کند.» به گفته کلانتری دبیر وقت ستاد احیای دریاچه اورمیه در آن زمان ظرف سه روز اجاره حفارهای چاه سهبرابر و روزی هزاران متر چاه زده شد.
استاندار وقت آذربایجان شرقی در سال 97تعداد این چاهها را بیش از 70 هزار حلقه اعلام کرده است. بیلان منفی برداشت آب از زمان انقلاب تا قبل از دولت احمدینژاد منفی ٤٥میلیارد مترمکعب بود، اما در هشت سال دولت احمدینژاد ٧٥میلیارد مترمکعب به آن اضافه شد.
امروزه آذربایجانغربی و شرقی بعد از دو استان گیلان و مازندران بیشترین میزان چاههای غیرمجاز کشور را دارند. چاههای غیرمجاز و افزایش سدها باعث افزایش زمینهای کشاورزی آبی از 335 هزار هکتار به 391 هزار هکتار شد.
افتتاح پل میانگذر در دوران احمدینژاد از دیگر لطمات انسانی وارده بر دریاچه ارومیه بود. این طرح که بخش عمدهی آن به صورت خاکریز است و از دهههای پیشین کار احداث آن آغاز شده بود، در دوران احمدینژاد تداوم یافت و نهایتا افتتاح شد. بنابه گفتهی کارشناسان، خاکریز میان دریاچه مانع جریان آزاد آب و در نتیجه تسریع خشک شدن نگین آذربایجان شد.
در همین دوران که اعتراضات شهروندان به مسئلهی خشک شدن دریاچهی اورمیه بیشتر شده بود به جای تلاش در حل مشکل و استفاده از پتانسیل مردمی، دولت رویهی امنیتی را نسبت به این مسئله برگزید و رییس جمهور برای کتمان کمکاری و اشتباهاتش به فرافکنی پرداخت و در یک سخنرانی گفت: در دورههای 50 ساله، وضعیت دریاچه ارومیه به صورت کنونی درمیآید، یعنی گودالی پر شده از نمک.