به گزارش واحد ترجمه پایگاه خبری یاز اکو به نقل از آذرفروم، اگر کمی با طنز به اوضاع نگاه کنیم، معلوم می شود که بلوک هایستان در جریان دو ماه مبارزات خیابانی نتوانست دولت را تغییر دهد. این اعتراض های خیابانی تحت رهبری ایشخان ساقاتلیان نتیجه ای نداشته و اکنون اکثریت حاکم در مجلس ارمنستان بحث برکناری نایب رئیس مجلس را به جدیت پیگیری می کنند. آنچه دیده می شود می توان گفت امثال ساقاتلیان شاید بقایای توتالیتاریسم ارمنستان باشد. سهمیه های تعیین شده برای مخالفان دولت در مناصب رهبری پارلمان چیزی جز دموکراسی رسمی نیست. این هنجار زمانی در قانون اساسی این کشور قرار گرفت که پس از تغییرات سال ۲۰۱۵، سرژ سرکیسیان تصمیم به بازسازی مدل حکومتی و روابط سیاسی ارمنستان به دلیل برخی از واقعیت ها و چالش های داخلی و خارجی گرفت.
در واقع تلاش شد تا “تمامیت گرایی ترکیبی” حاکم در ارمنستان به سطحی جدید و بالاتر برود. دموکراسی ترکیبی چیست؟ دموکراسی قابل مدیریت است که بسیاری از عناصر آن واقعی، ملموس و غیرنمایشی هستند. از جمله می توان به هنجار گرفتن سهمیه اپوزیسیون برای مناصب رهبری در مجلس ارمنستان اشاره کرد. این مورد در عمل به هیچ وجه مکانیسم و منطق موازنه نیروهای سیاسی را تغییر نمی دهد و صرفاً با هدف ایجاد تصویری دموکراتیک برای نظام قبلی است.
اگرچه سیستم تمامیت خواهی ترکیبی پس از سال ۲۰۱۸ در ارمنستان فروپاشید، اما پدیده‌ها، رویکردها و ویژگی‌های تفکر نظام قبلی به میزان قابل توجهی حفظ شد، دلیل عمیق وجود این سیستم این است که یک نظام سیاسی جدید هنوز شکل نگرفته است.
