به گزارش پایگاه خبری یاز اکو، اخیرا آقای استاندار آذربایجان شرقی در همایش شهرداران وشوراهای اسلامی شهر و روستا به موضوعی اشاره کرد که می تواند گرایی باشد برای پرداختن به معضلات که بخش عمده ای از آن مختص استان آذربایجانشرقی و کلانشهر تبریز است و نظیر آن را کمتر می توان در شهرهای دیگر پیدا کرد.
خرم در آن جلسه از ایجاد امنیت روانی برای سرمایه گذاران و فراهم کردن بستر لازم برای جذب سرمایه گذار سخن گفت و از همین نکته نظر وام می گیریم تا دو مسئله مهم را به بحث بنشینیم.
استان ما و بویژه تبریز استعدادی بی نظیر و خدادادی در فراری دادن سرمایه گذاران دارد و آمار مرکز پژوهش های مجلس در رابطه با امنیت سرمایه گذاری و کسب رتبه ۲۶ استان در سطح کشور ، حاکی از معضلاتی دارد که بعضا ربطی به حاکمیت و تصمیمات کلان ندارد و در زیر پوست این شهر جا خشکانده است. مطلب بعدی در رابطه با کمک های مردمی و خیرین است که باز از عجایب این خطه است و مختص ساختار فرهنگی و اجتماعی ما.
اخیرا در نشست خبری مدیر کل سازمان بهزیستی در میان همه آمار و ارقام اعلام شده یک عدد بخصوص خودنمایی می کرد. میزان کمک های مردمی به بهزیستی بیشتر از بودجه کلی استان بود و از سویی همه ما می دانیم که عمده بار عمرانی نوسازی مدارس بر عهده خیرین است. اخیرا هم خبری در این رابطه داشتیم که به تعداد مدارس کانکسی استان اشاره می کرد و این برای کسی که می فهمد، جای خجالت داشت! بعضا با خود می گوییم که اگر مثلا شخصیتی مثل مردانی آذر در این خطه وجود نداشت، تکلیف تامین برخی از امکانات رفاهی و بهداشتی وآموزشی چه بود؟ بی شک کلاهمان پس معرکه بود و جالب تر آن که مدیران ما برای ایجاد ابتدایی ترین امکانات پیرامونی برای مجموعه هایی که خیرینی مثل مردانی آذر ایجاد می کنند، عاجزند! مردانی آذر بیمارستان کودکان می سازد، ما عرضه ساخت ورودی مناسب برایش را نداریم! بیمارستانی با آن عظمت ورودی مناسب ندارد و تصور کنید اگر این مجموعه درمانی به صورت کامل شروع به فعالیت کند، شاهد چه ترافیکی خواهیم بود. البته جای تعجب ندارد وقتی ورودی شهرک خاوران که این بیمارستان هم در آنجا قرار دارد، اندازه کوچه پس کوچه های شهر است، دیگر انتظار برای ایجاد راه ورودی برای بیمارستان بیجاست. از همین رو از خیرین محترم خواهشمندیم ایجاد امکانات رفاهی پیرامونی را هم به امور خیریه خود بیافزایند که مدیران ما را به زحمت نیاندازند و الان ببینید که این بیمارستان برای عزیزان مسئول چه دردسرهایی را به همراه داشته است! کار و زندگی ندارید که برای مدیران ما زحمت آفرینی می کنید؟ کار خیر کار خیر بس است دیگر این چه صیغه ای است؟ ساخت بیمارستان و مدرسه هم شد کار؟ مسئولان ما کلی کار بر زمین مانده دارند، مثلا جلسه بگذارند و حق الجلسه بگیرند. این آقای مردانی آذر هم انصافا بیکار است که همیشه اسباب زحمت می شود!
