به گزارش پایگاه خبری یاز اکو به نقل از خبرگزاری صداوسیما، اگر اخیرا به بیماری گریوز مبتلا شده اید – یک بیماری خودایمنی که به پرکاری تیروئید منجر می‌شود – ممکن است به شرایطی به نام بیماری تیروئید چشمی نیز مبتلا شوید.
به گفته انجمن تیروئید آمریکا، علائم چشمی به طور معمول طی شش ماه پس از ظهور بیماری گریوز آغاز می‌شوند. این مشکلات می‌توانند دیرتر نیز شکل بگیرند، اما به ندرت چنین اتفاقی رخ می‌دهد.
فهرست
بیماری تیروئید چشمی چیست؟
تیروئید چشمی به واسطه التهاب در بافت‌های اطراف چشم، به طور معمول در افراد مبتلا به بیماری گریوز شکل می‌گیرد.
گریوز زمانی رخ می‌دهد که بدن حمله‌ای علیه خود را آغاز می‌کند. پادتن‌ها به تیروئید – غده‌ای پروانه‌ای شکل که در گردن قرار دارد – و گاهی اوقات سلول‌های پشت چشم حمله می‌کنند که می‌تواند در نهایت به بیماری تیروئید چشمی منجر شود.
همان گونه که پادتن‌ها به سلول‌های چشم به نام فیبروبلاست‌های اوربیتال حمله می‌کنند، آن‌ها مواد التهابی به نام سیتوکین‌ها را ترشح می‌کنند. این شرایط موجب درد، تورم و قرمزی در چشم‌ها می‌شود.
کارشناسان بر این باورند که فیبروبلاست‌های اوربیتال اساسا به سلول‌های چربی یا عضلانی تبدیل شوند. در نتیجه، بدن چربی اضافه پشت و اطراف چشم تولید می‌کند که چشم را به سمت بیرون هل داده و موجب بیرون زدگی چشم می‌شود. امکان بزرگ شدن عضلات کنترل کننده حرکت چشم و بروز دوبینی نیز وجود دارد.
با پیشرفت بیماری تیروئید چشمی، این روند می‌تواند در نهایت عصب بینایی را فشرده کرده و بینایی فرد را در معرض خطر قرار بگیرد، از این رو، تشخیص و درمان آن در کوتاه‌ترین زمان ممکن اهمیت دارد.
تشخیص و کنترل بیماری تیروئید چشمی
بیماری تیروئید چشمی اغلب پس از ابتلا به بیماری گریوز تشخیص داده می‌شود.
اگر علائم پرکاری تیروئید مانند عدم تحمل گرما، مشکلات خواب، ضربان قلب سریع، اسهال، کاهش وزن ناخواسته، یا تحریک پذیری را تجربه می‌کنید، پزشک شما انجام آزمایش تیروئید را مد نظر قرار خواهد داد.
بخاطر داشته باشید که بیماری گریوز تنها یکی از دلایل پرکاری تیروئید است. در صورت تشخیص بیماری گریوز، معاینه چشم باید توسط یک چشم پزشک انجام شود که می‌تواند هرگونه مشکل در حال رشد را بررسی کند.
در موارد کمتر شایع، افراد پیش از ابتلا به ناهنجاری‌های تیروئید به مشکلات چشم مبتلا می‌شوند. بیماری چشم ممکن است حتی زمانی که تیروئید بیش از حد فعال نیست نیز شکل بگیرد که شرایط را هرچه بیشتر پیچیده می‌کند.
اگر با علائم و نشانه‌های شایع مانند چشم درد، قرمزی، تورم یا تغییر در ظاهر چشم مواجه هستید، مراجعه به چشم پزشک و انجام آزمایش‌های لازم برای بررسی احتمال بیماری تیروئید چشمی بهترین گزینه است.
برای تشخیص بیماری، چشم پزشک می‌تواند علائم را بررسی کرده و چشم را معاینه کند. همچنین، برای بررسی شرایط عصب بینایی ممکن است اسکن توموگرافی کامپیوتری یا سی‌تی اسکن پشنهاد شود.
درمان بیماری تیروئید چشمی
گزینه‌های درمان مختلفی برای بیماری تیروئید چشمی وجود دارند. در صورت ابتلا به این بیماری، مراجعه به یک متخصص غدد برای کنترل شرایط غده تیروئید فوق العاده مهم است. این نخستین گام مهم است.
روش‌های درمانی برای رسیدگی به علائم مرتبط با چشم به مرحله‌ای که بیماری تیروئید چشمی در آن قرار دارد، بستگی خواهد داشت.
– سلنیوم نقش مهمی در عملکرد تیروئید ایفا می‌کند. پژوهشی که در سال ۲۰۱۴ در نشریه Clinical Endocrinology منتشر شد، نشان داد افراد مبتلا به بیماری تیروئید چشمی در مقایسه با آن‌هایی که تنها به بیماری گریوز بدون مشکلات چشم مبتلا بودند از سطوح کمتر سلنیوم در بدن خود برخوردار بودند. مصرف این مکمل آنتی اکسیدانی ممکن است پیشرفت بیماری تیروئید چشمی در افراد مبتلا به اشکال خفیف تا متوسط این بیماری را کاهش دهد. پزشک ممکن است مصرف مواد غذایی سرشار از سلنیوم مانند آجیل برزیلی را نیز توصیه کند.
– اشک‌های مصنوعی می‌توانند به تسکین قرمزی و خشکی چشم کمک کنند.
– عینک‌های آفتابی با عدسی تیره می‌توانند آثار حساسیت به نور را کاهش دهند.
– منشور‌ها می‌توانند به رفع دوبینی کمک می‌کنند.
– استروئید‌ها می‌توانند التهاب، تورم و پف را کاهش دهند.
– پرتودرمانی می‌تواند بافت موجود در حفره چشم را تخریب کرده، اما ابهاماتی درباره اثربخشی آن برای بیماری تیروئید چشمی وجود دارند.
– عمل جراحی می‌تواند موقعیت چشم و پلک را اصلاح کند.
– تزریق چشمی می‌تواند به پیشگیری از التهاب و کاهش پروپتوز (بیرون زدگی چشم) کمک کند.
روش درمان مناسب برای شما به شدت بیماری بستگی خواهد داشت و پزشک سابقه پزشکی شما را نیز مد نظر قرار خواهد داد.
گاهی اوقات، بیماری تیروئید چشمی خودبخود و بدون درمانی خاص فروکش می‌کند، از این رو، پزشک برای برخی افراد رویکرد نظارت و انتظار را در پیش خواهد گرفت. اما اگر علائم بیماری تیروئید چشمی در کیفیت زندگی فرد اختلال ایجاد کنند، پزشک ممکن است استفاده از اشک‌های مصنوعی را پیشنهاد دهد.
در مواردی که فرد بیرون زدگی چشم یا تغییرات در بینایی را تجربه می‌کند، از ویژگی‌های مرحله پیشرفته‌تر بیماری هستند، ممکن است عمل جراحی یا تزریق در چشم مد نظر قرار بگیرد.
