به گزارش پایگاه خبری یاز اکو به نقل از تجارت‌نیوز، در هفته‌های اول جنگ روسیه و اوکراین در ۲۴ فوریه، کلودیو دسکالزی، مدیر عامل انی، شرکت بزرگ انرژی ایتالیا (ENI.MI)، سفرهای متعدد خود را برای ملاقات تامین‌کنندگان گاز در آفریقا آغاز کرد. بر اساس گزارش های شرکت و دولت، این بازدیدها شامل دیدارهایی با مقامات الجزایر به علاوه مذاکرات در آنگولا، مصر و جمهوری کنگو می‌شود.
به نقل از رویترز، شرکت دولتی انی و ایتالیا توانستند از روابط فعلی خود با این کشورها برای تامین گاز اضافی و جایگزینی حجم زیادی از گاز روسیه که بزرگترین تامین‌کننده‌اش بود، استفاده کنند. این یک تغییر روند زیرکانه بود که بسیاری از کشورهای اروپایی نتوانسته اند آن را انجام دهند زیرا چنین جنگی این قاره را با وضعیت جدیدی روبرو کرد.
فهرست
بحران انرژی در ایتالیا هیچ شباهتی به آلمان ندارد!
اما در مقایسه با ایتالیا آلمان شرایط بسیار متفاوتی را تجربه می‌کند. چه کسی فکرش را می‌کرد آلمان، کشوری که یک غول اقتصادی و معروف به برنامه‌ریزی محتاطانه بود، در حالی که اصلا آمادگی نداشت این چنین درگیر عواقب جنگ روسیه شود؟ این کشور اکنون در آستانه رکود است، صنعت آن برای سهمیه‌بندی گاز و برق آماده می‌شود و به تازگی یک شرکت بزرگ را ملی کرده است.
در مقابل ایتالیا، کشوری آشنا با بحران‌های اقتصادی، در این شرایط نسبتاً انعطاف‌پذیر به نظر می‌رسد. این کشور منابع بیشتری تامین کرده است و مطمئن است که نیازی به جیره‌بندی گاز نخواهد داشت. ایتالیا امن‌ترین کشور از نظر انرژی ذر قاره اروپا محسوب می‌شود و دولت آن می‌خواهد این عنوان را نگه‌دارد.
آلبرتو کلو، وزیر سابق صنعت ایتالیا و عضو سابق هیئت مدیره انی، با اشاره به دشواری امضای قراردادها در طول بحران‌ها، گفت: «استقبالی که در چندین کشور آفریقایی از دسکالزی می‌شود مطمئناً یک مزیت رقابتی است».
آلمان بیشتر از همه آسیب دیده
در واقع، دو کشور آلمان و ایتالیا خود را در شرایط متضادی می‌بینند، زیرا بحران شدید انرژی در سراسر قاره‌ای که وابستگی به گاز روسیه در آن به طور گسترده‌ای متفاوت است، برای تمام کشورها به یک اندازه سنگین نیست.
بسیاری از کشورهای منطقه مانند آلمان، مجارستان و اتریشی با بحران عرضه گاز در زمستان مواجه هستند. کشورهایی که کمتر آسیب دیده‌اند عبارت‌اند از فرانسه، سوئد و بریتانیا که مانند ایتالیا از قبل به روسیه متکی نبوده‌اند.
مارتین مورفی، متخصص نفت و گاز در شرکت تحقیقاتی Wood Mackenzie، گفت: اگرچه ایتالیا مدت‌هاست روسیه را بزرگترین تامین‌کننده گاز خود می‌دانست، اما تنوع تامین‌کنندگان و ارتباطات طولانی مدت آن با آفریقا باعث شداین کشور برای مقاومت در برابر توقف صادرات روسیه در موقعیت بهتری قرار بگیرد.
شرکت انی با تمام کشورهایی که در شمال آفریقا با آن‌ها کار می‌کند روابط بسیار قوی دارد و در همه کشورها حضور دارد: الجزایر، تونس، لیبی، مصر و در اکثر این کشورها بزرگترین سرمایه‌گذار بالادستی و تولیدکننده شرکت بین‌المللی نفت است.
وزارت اقتصاد آلمان با استناد به گام‌های اولیه خود از جمله اجاره پنج پایانه شناور برای گاز طبیعی مایع (LNG) اعلام کرد که می‌خواهد هر چه سریع‌تر از واردات گاز روسیه رها شود و منابع خود را متنوع کند. آلمان در حال حاضر هیچ پایانه LNG ندارد، در حالی که ایتالیا سه پایانه دارد و اخیراً دو پایانه دیگر خریداری کرده است.
دو خریدار گاز روسیه با دو داستان متفاوت
ایتالیا در سال گذشته ۲۹ میلیارد متر مکعب گاز روسیه مصرف کرده است که حدود ۴۰ درصد از واردات این کشور را تشکیل می‌دهد. به گفته انی، این کشور به تدریج حدود ۱۰٫۵ میلیارد متر مکعب از این گاز را با افزایش واردات از سایر کشورها از زمستان امسال جایگزین می‌کند.
بیشتر گاز مازاد از الجزایر خواهد آمد، که در ۲۱ سپتامبر اعلام کرد که مجموع فروش خود به ایتالیا را نزدیک به ۲۰ درصد در سال جاری و به ۲۵٫۲ میلیارد متر مکعب افزایش می‌دهد. این یعنی الجزایر به تامین کننده برتر ایتالیا تبدیل خواهد شد و تقریباً ۳۵ درصد واردات آن را تامین می کند.
به گفته انی، از بهار سال ۲۰۲۳، جریان فزاینده LNG از کشورهایی مانند مصر، قطر، کنگو، نیجریه و آنگولا آغاز خواهد شد که به ایتالیا اجازه می‌دهد ۴ میلیارد متر مکعب دیگر از گاز روسیه را جایگزین کند.
اما آلمان که ۵۸ میلیارد متر مکعب گاز وارداتی روسیه در سال گذشته ۵۸ درصد از مصرف آن را تشکیل می‌داد، شاهد کاهش و توقف عرضه گاز از طریق خط لوله نورد استریم ۱ است. ناتوانی در تامین منابع جایگزین درازمدت و کافی از سایر کشورها، و نداشتن یک شرکت بزرگ ملی نفت و گاز در خارج از کشور تولید داشته باشد باعث شده تا آلمان مجبور شود، مجبور شده است به بازار نقطه‌ای یا نقدی روی بیاورد. که در این شرایط مجبور شده است حدود هشت برابر قیمتی که سال گذشته برای جایگزینی گاز پیش‌بینی شده بود را بپردازد.
