به گزارش پایگاه خبری یاز اکو به نقل از اقتصاد آنلاین، در سال ۹۷ جواد آذری جهرمی، وزیر ارتباطات دولت گذشته، خبر داد: ایران با ۱۴۶ رای و بالاتر از کشور‌های پرسابقه چون روسیه، آفریقای جنوبی و لهستان و… ، عضو شورای حکام اتحادیه جهانی مخابرات یا ITU شده است.
البته این اولین بار نبود که ایران بعد از انقلاب توانست صاحب صندلی در این شورا شود، در زمان وزارت احمد معتمدی در دولت خاتمی ایران به عضویت این شورا درآمده بود.
روز گذشته خبر رسید، در دور جدید انتخابات شورای حکام اتحادیه جهانی مخابرات و هیئت مقررات رادیویی آن، ایران این صندلی را در برای سال ۲۰۲۳ تا ۲۰۲۶ از دست داد و در این انتخابات از میان ۱۶ کشور آسیایی حاضر ایران با کسب رتبه ۱۵ از این شورای حذف شد.
اما، شورای حکام اتحادیه جهانی مخابرات یا ITU چه سازمانی است؟ عضویت در آن چه اهمیتی دارد؟ و ایران با حذف از آن چه چیز‌های را از دست خواهد داد؟
داود زارعیان، معاون تجاری و خدمات مشتریان شرکت مخابرات ایران، بر این باور است که؛ با حذف ایران از شورای حکام اتحادیه جهانی مخابرات اتفاق عجیبی نیفتاده است.
وی توضیح داد: اتحادیه جهانی مخابرات سه لایحه دارد، لایحه اول آن، کنفرانس جهانی سران مختار با شورای حکام اتحادیه جهانی مخابرات است که، وظیفه شورا آماده‌سازی دستور جلسه برای کنفرانس سران مختار است.
زارعیان ادامه داد: معمولاً هر ۴ سال یکبار برای تشکل شورا از مناطق مختلف جهان شامل؛ منطقه آمریکا، اروپای غربی، اروپای شرقی و آسیای شمالی، آفریقا، آسیا و استرالیاست حدود ۶۰ نماینده انتخاب می‌شود که این نمایندگان تشکیل شورای اجرایی یا شورای حکام اتحادیه جهانی مخابرات را می‌دهند.
وی افزود: این نمایندگان در شورا حکام، دستور جلسه را برای کنفرانس سران مختار که هر ۴ سال یکبار برگزار می‌شود آماده می‌کنند.
زارعیان با بیان اینکه ایران در سال‌های اخیر چند بار برای عضویت در این شورا اقدام کرده بود، اظهار کرد: ایران پس از سال‌ها در دوره قبل توانست با اکثریت رای بیاورد اما، این دوره موفق به کسب رای کافی نشدیم.
چیز خاصی را از دست نمی‌دهیم
به گفته معاون تجاری شرکت مخابرات ایران؛ رای نیاوردن ایران در این شورا امتیار منفی محسوب می‌شود اما، چیز خاصی را از دست نمی‌دهیم چراکه ایران عضو این اتحادیه باقی می‌ماند و در کنفرانس مختار نیز نماینده‌‌اش حضور دارد و اعمال نظر می‌کند.
زارعیان تصریح کرد: کنفرانس سران مختار یک حسنی دارد و آن هم این است که تمام تصمیمات باید با اجماع تصویب شود به این معنی که، اگر یک کشوراز عضو شورا موافق نباشد تصمیم تصویب نخواهد شد.
وی تاکید کرد: حضور ما در شورای حکام موجب می‌شد که، پیشنهاداتی را به شورای حکام بدهیم یا درباره تصمیمات قبل از رسیدن به شورا اعمال نظر کنیم که، اکنون این امتیاز را از دست داده‌ایم.
زارعیان با یادآوری اینکه لایحه اول لایحه اصلی شورای بود و علاوه بر آن لایحه دوم و سومی نیز وجود دارد، گفت: در لایحه دوم این شورا، کنفرانس جهانی، گرو‌های مطالعاتی و مشورتی هستند که ایران عضو آن‌ها بوده و می‌تواند فعال باشد.
وی افزود: در لایحه سوم، دبیرخانه و دبیرکل و معاونین هستند که در آنجا تصمیماتی که گرفته می‌شود به همه کشور‌های عضو ابلاغ می‌شود و ما به عنوان یکی از اعضای می‌توانیم از امکانات آن استفاده کنیم.
گفتنی است؛ در منطقه A که شامل قاره آمریکا می‌شود، کرسی حضور در شورای حکام به کشور‌های آرژانتین، باهاما، برزیل، کانادا، کوبا، السالوادور، مکزیک و ایالات متحده آمریکا رسید. در منطقه B شامل کشور‌های اروپای غربی هشت کرسی به فرانسه، آلمان، ایتالیا، اسپانیا، سوئد، سوئیس، ترکیه و انگلستان تعلق گرفت. پنج کرسی در منطقه C که مربوط به کشور‌های اروپای شرقی و شمال آسیا می‌شود به آذربایجان، بلغارستان، جمهوری چک، لهستان و رومانی رسید. در منطقه D که دربرگیرنده کشور‌های آفریقایی است ۱۳ کرسی به نام الجزایر، مصر، غنا، کنیا، موریس، مراکش، نیجریه، رواندا، سنگال، آفریقای جنوبی، تانزانیا، تونس و اوگاندا ثبت شد. اما در نهایت در منطقه E که کشور‌های آسیا و استرالیا قرار دارند استرالیا، بحرین، چین، هند، اندونزی، ژاپن، کره، کویت، مالزی، فلیپین، عربستان، تایلند و امارات متحده عربی با۱۳ کرسی توانستند برای چهار سال دیگر به‌عنوان اعضای شورای حکام انتخاب شوند.
