به گزارش پایگاه خبری یاز اکو، در پی درج گزارشی با عنوان (صندوقی که قانون را به نفع خود تفسیر می کند) در خبرگزاری فارس به تاریخ دوم بهمن ماه ۱۴۰۱صندوق بازنشستگی آینده ساز جوابیه ای با عنوان (واکنش صندوق ….) در تاریخ ۶ بهمن ماه ۱۴۰۱ به این خبرگزاری ارسال نموده و برابر قانون، جوابیه نیز از همان خبرگزاری منتشر گردید.
اما این جوابیه بیش از خود گزارش با واکنشهای ذی نفعان صندوق آینده ساز مواجه گردید. مراجعات مکرر ذی نفعان ما را برآن داشت، بنابر رسالتی که بر عهده داریم روایت متفاوت و تاسف بار چند تن از ایشان را که عمدتا از کارگران بازنشسته کارخانجات بزرگ و مادر تخصصی کشور هستند را جهت شفافیت موضوع تقدیم نموده و قضاوت را به عهده مخاطبان فهیم واگذار نماییم
ناصر صادقی از بازنشستگان صندوق می گوید: در جوابیه صندوق اشاره شده است که [از ابتدای تاسیس صندوق ،مزایایی چون شرایط مناسب درمان و….] اگر این نشر اکاذیب نیست پس آنرا چه می توان نامید؟
همگان بخوبی می‌دانند که هر کسی بیمه پرداز صندوق آینده ساز می شود پرداخت هزینه های درمان آن بعهده کارفرماست و ربطی به صندوق ندارد و این پرداخت هزینه های درمان در کارگاه‌ها و شرکت ها متفاوت است حتی در ایران خودرو با سایپا نیز تفاوت دارد.
یعنی اولین هزینه درمانی ای که صندوق متحمل شده است حداقل ۳۰ سال پس از اولین عضو گیری بوده است.
حالا چطور می‌توان این ادعا کذب را پذیرفت که صندوق از ابتدای تاسیس در مورد درمان شرایط مناسبی را فراهم آورده است؟
صندوق هیچ شرایطی را فراهم نیاورده و نمی توانسته که فراهم آورد.
صندوق بدلیل عدم مجوز ورود به ارایه خدمات درمانی پایه کاری نمی توانسته انجام دهد یعنی مجوز و امکان ورود به حوزه ارائه خدمات درمانی را هرگز نداشته و امروز هم چنین مجوزی را در اختیار ندارد.
صندوق به عنوان یک صندوق بیمه ای (البته که بنابر اعلام نظر در همین گزارش بعنوان یک شرکت ثبت شده اند و لاجرم خودشان را تابع قانون تجارت می دانند و…) کوچکترین خدماتی در زمان اشتغال ارائه نمیدهد و یا بهتر بگوییم این صندوق یک صندوق بازنشستگی است و نه یک صندوق بیمه ای که مجوز ارائه خدمات درمانی زمان اشتغال و بازنشستگی اعضا را همانند تامین اجتماعی را داشته باشد و به همین دلیل است که این صندوق خودش را یک شرکت و تابع قانون تجارت می‌داند.
صندوق بایستی به جای این ادعای کذب، از خجالت اعضا شرمنده، و سرافکنده اعضا باشد که به جای سرمایه گذاری در حوزه درمان و با از بین بردن سهم درمان کلیه اعضا،در پروژه های بی ثمر، کوچکترین سهمی در بیمارسنانها و مراکز درمانی کشور نداشته است، واقعا خجالت آور است.
به عبارت دیگر حداقل ۳۰ سال از درمان غفلت کردند و هنوز هم غافلند.
در جای دیگری صندوق به ادعای کذب دیگری پرداخته و اشاره می کند که تلاش های خود در جهت حفظ شان بازنشستگان بعمل آورده است.
اگر چنین بوده و هست تمامی این تجمعات و گردهمایی هایی و اعتراضات چندین و چند ساله اعضا بازنشسته و شاغل در جلوی صندوق و وزارت رفاه برای چه بوده است، آیا واقعا معنی و مفهوم حفظ شان بازنشستگان را متوجه می شوید؟
جمال توماشچی اصل یکی دیگر از بازنشستگان می گوید: در این گزارش صندوق چنان دروغ و کذب بزرگی را بیان میدارد که غیر قابل تصور است، اعلام میدارد که حق بیمه پرداختی به صندوق ۲۶٪ بوده و کمتر از حق بیمه پرداختی به سازمان تامین اجتماعی است که ۳۰٪ می باشد.
این دیگر دروغ و کذب نیست باید کلمه دیگری برای آن پیدا شود چونکه هر عضوی از شنیدن این دروغ یکه می خورد که چطور می شود چنین حرفی زد.
طبیعی است که سازمان تامین اجتماعی ۶٪ از حق بیمه دریافتی خود ( همان ۳۰٪) را صرف پوشش درمان زمان اشتغال و بازنشستگی اعضا و خانواده های آنها به انضمام سرمایه گذاری در حوزه درمان را بعهده داشته و دارد که نتایج آنرا در تمامی این کشور بخوبی شاهد هستیم و بیمارستان هایی که متعلق به سازمان تامین اجتماعی هستند، گویای این ادعاست.
ولی صندوق آینده ساز با توافقی (کلمه اجحاف گویاتر است) که خودش با کارفرمایان داشته است ۴٪ از حق بیمه ای که بایستی به صندوق پرداخت می گردیده (از همان ۳۰٪) را صرفنظر کرده ولی در عوض آن کلیه خدمات درمانی شاغلین را بعهده کارفرمایان گذاشته است و ۲٪ مابقی حق بیمه درمان دریافتی زمان اشتغال را به جای سرمایه گذاری در حوزه درمان صرف ساخت هتل و ویلا و پروژه تاجیکستان … کرده است.
این که دیگر غیر قابل کتمان و انکار است که کارفرمایان همواره خواستار این بودند که این ۴٪ حق بیمه درمان را به صندوق بدهند ولی هزینه درمان شاغلین را بعهده نگیرند.
باید از صندوق و کسانی که این به اصطلاح جوابیه کذب را نوشته اند پرسید که چرا دروغ به این بزرگی را می گویید ولی دیگران را به نشر اکاذیب متهم می کنید.
اگر به واقع به آمار و ارقام و هزینه های درمانی که به کارفرمایان تحمیل شده مراجعه کنیم متوجه می شویم که کارگران و کارفرمایان عضو این صندوق (شرکت ) بیش از ۳۰٪ حق بیمه پرداخت می کنند آنوقت صندوق به دروغ و با بازی با کلمات ادعا می کند که اینها کمتر از تامین اجتماعی بیمه پردازی می کنند.
آیا فکر نمی کنید زمان آن فرا رسیده که دست از این کارهای پوپولیستی بردارید؟
آنچه که حقیقت دارد این است که برای صندوق حد و مرزی در نشر اکاذیب وجود نداشته و ندارد.
امروز دروغ های بیشماری را بر زبان می آورند ولی غافل از این هستند که حقیقت هرگز پشت ابر نمانده و نخواهد ماند.
حسن مرادی یکی دیگر از بازنشستگان می گوید: در آماری که ارائه میدهند به مواردی اشاره می کنند ولی نتیجه ای که از آن بدست می آورند از واقعیت بسیار دور است
چنانچه به آمارهای ارائه شده توجه کنیم در بهترین شرایط حداقل ۳۴٪ بازنشستگان به ۱۵٪ بعلاوه ۵۱۵۰۰۰ هزار تومان افزایش حقوق خود مطابق تامین اجتماعی نرسیدند و اگر واقعی تر محاسبه کنیم این۳۴٪ حداقل ۱۸٪ کمتر از مصوبه شورای عالی کار دریافت کرده اند.
ولیکن در این گزارش تلاش گردیده شده که با بکاربردن کلماتی از قبیل <مغایرت اندک پرداختی> که منظور همان حداقل ۱۸٪ میباشد و با بکار بردن < برخی بازنشستگان> که منظور همان ۳۴٪ اعضا بازنشسته میباشد ذهن خواننده را به انحراف بکشاند و اگر مفهوم اینکار نشر اکاذیب نیست چه نام دیگری می توان بر آن نهاد
دیگر بازنشسته صندوق ،مسلم رفوسه می گوید: در گزارش ذکر گردیده است که مدیریت صندوق افزایش حقوق بازنشستگان را وفق سازمان تامین اجتماعی ،حق اعضا دانسته و در همین میان به ذکر اعلام نظر معاونت حقوقی اشاره می کند و اعلام میدارد که این معاونت،صندوق را وابسته به دستگاه‌های اجرایی می داند ولیکن با توجه به نامه مدیر حقوقی سازمان گسترش که به صراحت به حقوقی ریاست جمهور اعلام داشته که این صندوق نه وابسته و نه تابع سازمان گسترش می باشد نه فقط اشاره ای نمی کند بلکه و به این سوالات پاسخ هم نمیدهد که با این شرایط و از منظر کلیه ارکان اجرایی و نظارتی، دستگاه اجرایی صندوق کدام است؟تعهدات دستگاه مذکور ، در مقابل صندوق و اعضا آن چیست؟ مستندات آن کدام است؟ اگر این دستگاه سازمان گسترش است آیا تا کنون و طی این ۵۰ سال گذشته ردیف بودجه ای توسط انها برای صندوق در نظر گرفته شده است؟
پیمان گویان در ادامه سخنان همکار خود می افزاید :اینکه می گویند که ریالی از برای دولت بار مالی ایجاد نکرده اند ولیکن به تبصره ۲ ماده ۱۱ قانون تشکیل وزارت بهدا ی اشاره نمی کنند که در آن به صراحت ذکر گردیده که اصلا دولت ریالی به آنها کمک نمی کرده ، زیرا تعهد ادامه حیات صندوق بعد از سال ۵۶ چنین بوده است
همچنین جوابیه به سرمایه گذاری اشاره می کند ولیکن توضیح نمی دهد که چه بر سر سرمایه های دلاری و ریالی صندوق در تاجیکستان آمده است و بعد از گذشت بیش از یک دهه هنوز صندوق به اصل سرمایه گذاری خویش هم نرسیده است
حالا نشر اکاذیب را چه کسانی انجام میدهند
حمید جداری هم به موضوع درمان اشاره کرده می گوید : جوابیه صندوق ، توضیح نمی دهد که با توجه به اینکه خدمات درمانی دوران اشتغال بیمه پردازان بعهده کارفرما بوده است چرا بیمه پردازی شاغلین در مورد درمان را در هیچ حوزه ای برای درمان سرمایه گذاری نکرده اند، چرا فرصت حداقل ۳۰ ساله سرمایه گذاری در حوزه درمان را از بین برده و نابود کرده اند و در این سالها به جای اینکه در پروژه های بیمارستانی این کشور و برای روزهای سخت بازنشستگان سرمایه گذاری کنند بدنبال ساخت و ساز در تاجیکستان و یا ویلا در شمال کشور بوده اند.
و از طرفی به نظر می‌رسد که اصلا نمی‌دانند که وضعیت بیمه های تکمیلی در کشور به چه شکل است و امروز چه خدماتی ارائه میدهند که اگر می دانستند چنین از خودشان تمجید نمی کردند.
جداری می افزاید، صندوق در گزارش خود با تمام داستان‌سرایی هایی که در مورد تاریخچه تاسیس بعمل آورده ، مشخص نمی کند که صندوق وابسته به کدام دستگاه اجرایی است؟ قوانین و مقررات بالادستی حاکم بر صندوق کدام هستند ؟ آیا صندوق بر اساس تبصره ۲ ماده ۱۱ قانون تشکیل وزارت بهداری و دهها مورد ذکر شده در اساسنامه و متن آغازین تبصره ماده ۴ اساسنامه ، مکلف به اجرای قوانین و مقررات تامین اجتماعی برای بازنشستگان میباشد یا خیر؟
اینهمه از قوانین و مصوبات صحبت می کنند ولی هرگز اشاره نکرده اند که آیا طی ۵۵ سال گذشته و قبل از تصویب اساسنامه جدید هرگز اساسنامه آنها به تصویب شورای عالی رفاه رسانیده نشده بود ، چرا به این وظیفه قانونی عمل نکردند.
چرا اعلام نمی کنید که این صندوق در طی این سالها اساسنامه مورد تایید شورای عالی رفاه نداشته است که اگر داشته ، در اختیار همگان قرار دهید، مدارک روزنامه رسمی را ضمیمه کنید.
سید محمد سیدی دیگر عضو صندوق می گوید: این غیر قابل کتمان است که بزرگترین قانون گریزی صندوق همانا عدم اجرای مصوبه مجلس و قانون تشکیل وزارت بهداری و تبصره ۲ ماده ۱۱ آن و کلیه مفاد و مواد اساسنامه است.
که اگر اینکار را انجام داده بودند، قطع به یقین به افزایش مستمری ها مطابق تامین اجتماعی اصرار کرده و اجرای آنرا وظیفه خود می دانستند.
وی می افزاید :هر آنچه هم که در مورد سخت و زیان آور توضیح می دهند، صرف نظر از درست یا نادرست بودن آن، ذره ای اشاره نکردند که چرا صندوق آینده ساز چندین برابر بیش از تامین اجتماعی از کارفرمایان مطالبه می کند و رعایت قانون در اینمورد را نادیده گرفته و قانون گریزی صندوق را توضیح میدهید.
سیدی در بخش دیگری از سخنان خود می گوید : صندوق به جای پاسخ گویی، جناب آقای رنجبر را بازنشسته صندوق نمی داند در حالی که ایشان را همه ما می شناسیم و کد عضویت داشته ، حقوق بازنشستگی از صندوق دریافت می کنند، یعنی ببینید صندوق، کتمان حقیقت را تا کجا ادامه میدهد.
احمد کتابی نیز در تکمیل سخنان همکاران خود می افزاید : چرا طی یک اطلاعیه رسمی به تمامی شاغلین و بازنشستگان و اعضا صندوق اعلام نمی دارید که این صندوق چه ماهیتی دارد، خصوصی است یا دولتی است؟ وابسته به کدام دستگاه اجرایی است؟ اصلا وابسته هست یا نیست؟
چرا به صراحت اعلام نمی کنید که در زمان اشتغال قانون کار و تامین اجتماعی شامل اعضاست و بایستی بر خلاف این دو قانون و بدون رعایت سقف بیمه پردازی کنند ولی در زمان بازنشستگی مشمول قوانین هر کدام از صندوق ها ، بسته به اینکه افزایش مستمری کدامیک کمتر است شامل کشوری ، لشکری، عشایر ، نفت ، و غیره خواهند شد.
وی می افزاید از مدیرانی نام می‌برید که عضو این صندوق شده اند ولیکن از درخواست فرار هزاران نفر از اعضا منجمله همان مدیران حرفی نمی زنید و اگر این حرف خلاف واقع است یکبار و فقط یکبار مقدمات انتقال افرادی که تمایل به خروج از این صندوق را دارند به تامین اجتماعی را فراهم آورید تا بهتر بفهمید که این سخن شما چقدر از حقیقت به دور است.
حال این سوال مطرح می گردد که چه کسانی و با چه اهدافی نشر اکاذیب می کنند؟
عبداله زاده بازنشسته دیگری است که دل پردردی دارد او می گوید: بایستی به مصوبه هییت امنا در مورخ ۱۶ اسفند ۱۴۰۰ و دو نامه ارسالی از آقای خانی نوذری به اقای ابوحمزه اشاره کنیم.
در نامه های ارسالی اقای خانی نوذری به اقای ابوحمزه ، ایشان بر اساس مصوبه هییت امنا، موارد قانونی ذکر شده در چندین بند اساسنامه ، تبصره ماده ۴ اساسنامه را دارای ابهام می‌داند و جهت رفع این ابهام درخواست اصلاح اساسنامه به شرح ذیل در شورای عالی رفاه را داشته است.
[افزایش مستمری بازنشستگان مطابق سازمان تامین اجتماعی و با تصویب هیئت وزیران ]
یعنی مرجع نظارتی ابهام را پذیرفته ، راهکار رفع ابهام را ارائه و روند طرح و تصویب آنرا نیز اعلام میدارد.
ولیکن اینکار تا این لحظه و با گذشت بیش از ۱۱ ماه از برگزاری جلسه هییت امنا همچنان بلاتکلیف است.
حال سوال اینجاست که چرا صندوق در این واکنش تهدید آمیز اصلا و ابدا به چنین موضوعی مهمی نپرداخته است.
در این مجال تلاش گردید سخنان کمتر شنیده شده ای از بازنشستگان صندوق بازنشستگی آینده سازاز زبان خودشان بازگو گردد ، هرچند نفرات کثیری از بازنشستگان تقاضای طرح دیدگاه های خود را داشتند اما بدلیل محدودیت زمان مخاطبان از طرح دیدگاه های مشابه و تکراری خودداری می گردد.
حال این بر عهده مخاطبان فهیم و آگاه می باشد که قضاوت نمایند راست چیست و دروغ کجا است؟
