به گزارش پایگاه خبری یاز اکو به نقل از عصرایران؛ مصطفی داننده- بازهم زلزله و بازهم سوال‌های بی‌جوابی که پشت سرهم ردیف می‌شود. زمین لرزه خوی یادآوری دوباره یک مسئله خاص است که چرا با وجود علم بر اینکه ایران منطقه‌ای زلزله خیز است، چرا تلاش برای ایمن سازی خانه‌ها انجام نمی‌شود؟
کاری که ژاپن انجام داده است و الان دیگر آنها در زلزله‌های شدید هم تلفات انسانی نمی‌دهند یا تعداد آنها بسیار کم است و این درحالی است که اگر در ایران همان زلزله بیاید، شاهد کشته شدن تعداد زیادی از مردم خواهیم بود.
متاسفانه نه تنها نتوانستیم سیستم ایمن سازی را در دستور کار قرار دهیم بلکه همچنان در دوران پسا زلزله هم عملکرد قابل قبولی نداریم.
هنوز که هنوز است بعد از زلزله، سیستم‌های اجرایی فشل عمل می‌کنند و نمی‌توانند به خوبی مردم زلزله زده را زیر چتر حمایتی خود قرار دهند. دیگر بحث غافلگیری قابل قبول نیست و همه می‌دانیم در سرزمینی زندگی می‌کنیم که هز لحظه ممکن است زمین به لرزه دریاید و یک فاجعه را رقم بزند. با علم بر این آگهی، چرا دستگاه‌های مربوط بازهم غافلگیر می‌شوند؟
شاید ایران بیش از همه کشورها تجربه زندگی پسا زلزله دارد. بم، سرپل ذهاب، ورزقان و حالا خوی؛ همه اینها کافی نیست تا بتوانیم حداقل رنج مردم زلزله زده را با مدیریت درست کم کنیم.
اکر اعتقاد به استفاده از تجربه گذشته داشته باشیم، حداقل در دو یا سه روز اول باید همه مردم به ویژه در شهرها و روستاهای کوچک سامان دهی شوند و وضع زندگی‌شان معلوم شود.
حالا اما همچنان در خوی مردم از نبود امکانات گلایه دارند و منتظر هستند تا مسئولان کاری کنند.
برای قبل از زلزله که کاری نکردیم و متاسفانه برای بعد از زلزله هم کاری نمی‌کنیم. سازمان مدیریت بحران باید به یک سیستم واحد در شهرهای ایران برسد تا بعد از زلزله یا حتی سیل، با این حجم ازغافلگیری ربرو نشویم.
زلزله را نمی‌شود پیش بینی کرد اما دوران بعد از زمین لرزه را می‌شود پیش بینی کرد. زلزله بالای ۵ و ۶ ریشتر یعنی خرابی و اره شدن مردم.
این بحث مربوط به این دولت و آن دولت هم نیست. تاریخ نشان داده است که معمولا مسئولان در ایران هیچ علاقه‌ای به کارهای برنامه ریزی شده ندارند و خودشان غافلگیری را دوست دارند. اگر کارها به خوبی انجام می‌شد بدون حضور مسئولان عالی‌رتبه دولتی در منطقه زلزله زده، همه کارها به خوبی انجام می‌شد و نیاز به دستورات تهران هم نبود.
می‌شود بلایای زمینی و آسمانی را مدیریت کرد، کاری که دیگر کشورهای جهان انجام می‌دهند اما این مدیریت زلزله و سیل احتیاج به مدیریت و برنامه‌ریزی دارد و نه شعار! که متاسفانه ما هنوز در مقطع شعار گیر کرده‌ایم.
