به گزارش واحد ترجمه پایگاه خبری یازاکو به نقل از تی آر تی ورلد در اواخر قرن هجدهم، سنت اجاره دندان، که تا آن زمان عمدتاً متعلق به طبقه بالای عثمانی تلقی می شد، در تمام لایه های جامعه گسترش یافته بود.
در ماه رمضان، مسلمانان در سراسر جهان در فعالیت های اجتماعی اعم از افطارشرکت می کنند.فرهنگ و رسوم های مختلفی از گذشته حول این مراسم مرسوم بوده است که رفته رفته فراموش شده است.
ترکیه دستخوش تحولی مشابه برای”اجاره دندان” شده است، سنتی که از زمان امپراتوری عثمانی تاکنون وجود داشته ولی امروزه کمرنگ شده است.
بقایای سنت هدیه دادن عثمانی هنوز در جیب های مردم پا به سن گذاشته ترکیه یافت می شود. اما دیگر از خودنمایی و نمایش گذشته خبری نیست.
سنتی به نام اجاره دندان!
در قدیم سفره های افطاری با عظمت و تشریفات خاصی برای اعضای حکومت گسترده می شد و جالب ترین بخش قضییه وقتی بود که میزبان موقع خداحافظی از میهمانان خود می گفت: «شما مهمان من بودید، با خوردن غذایی که من سرو کردم، دندان هایتان را خسته کردید، پس این کرایه و اجاره دندان شماست!».
رسم اجاره دندان تا سطوح میانی بوروکراسی نظامی و غیرنظامی عثمانی مرسوم بود.
افسران رده پایین شرکت در مهمانی های شام مافوق خود را وظیفه خود میدانستند.
در ۱۰ روز اول ماه مبارک رمضان، سلطان عثمانی وزیران و سایر مقامات عالی رتبه را برای افطار به کاخ دعوت می کرد. ملازم سلطان هنگام تحویل دادن هدایا سینی پر از کیسه های مخملی را می بوسید و سپس آنها را روی سر خود می گذاشت تا به مهمانان برساند. هنگام پذیرایی از آنها، مهمانان نیز به همین ترتیب عمل کردند.
«صاحبان عمارت در واقع تعداد زیاد مهمانان، افطاری‌های مجلل و نوع و تعداد کرایه‌های دندان را نمادی از شهرت میدانستند. البته افطار فرصت خوبی برای پرخورهایی بود که بلد بودند از این افطاری های باشکوه استفاده کنند. دورسون گورلک، مورخ فرهنگی ترک می‌گوید: « برخی درهای عمارت‌هایی را می‌کوبیدند که برخی از صاحبانشان را می‌شناختند و البته برخی دیگر را نمی‌شناختند، و یک ماه با خوشمزه‌ترین غذاها و نوشیدنی هاشکم خود را سیر می کردند».
رسم اجاره دندان نه تنها توسط سلاطین بلکه توسط وزیران نیز انجام می شد. بر اساس گزارش های تاریخی، محمود پاشا، یکی از وزیران قدرتمند فاتح سلطان محمد، سکه های طلا را در برنجی که در ضیافت های خود سرو می شد، پنهان می کرد. هر کس آنها را هنگام غذا خوردن می یافت، صاحب آنها می شد.
در ضیافت‌های افطاری که محمود پاشا میزبانی می‌کرد، حتی کسانی که با پاشا سر سفره او افطار می‌کردند، وعده‌های اضافی برنج را با تهیه نخود می‌خوردند. زیرا همه آنها امیدوار بودند که یک یا دو نخود فلزی را بجوند.
بله، نخود فلزی. پاشا تکه های طلای نخودی شکلی را در برنج انداخته بود که در دیگ های بزرگ پخته می شد. برخی از مورخان می گویند که وزیران این شیرین کاری ها را برای نشان دادن میزان ثروت و سخاوت خود به افراد نزدیک خود انجام دادند.
در اواخر قرن هجدهم، سنت اجاره دندان، که تا آن زمان عمدتاً متعلق به نخبگان عثمانی تلقی می شد، در تمام لایه های جامعه گسترش یافته بود. مردم نیز به نام کرایه دندان صدقه می دادند تا به حیثیت فقرا لطمه ای وارد نشود.
