ما، شهروندان این کهن شهر پیر، با اندیشه‌های گوناگون کنار هم زیست می‌کنیم تا در مجموع، با ارتباطات اجتماعی مؤثر، رشد یابیم و بر شهری که میراث گذشتگان است شاهد اتفاقات جریان ساز در زمینه های فردی و اجتماعی باشیم.
شهر، بستر این اجتماع و اتفاقات گوناگون و ریز و درشت است که فرهنگ از کوزه زنده گی اش می طراود و در این میان خواسته‌های مردم، زمینه‌ساز تعالی آن. مطالبه‌گری، از نیاز متولد می‌شود و هر چقدر فرهنگ در بستر آن رشد داده شود به توسعه و پیشرفت می‌انجامد.
در این مسیر، ایجاد ساختارهایی برای تعامل بیشتر بین مدیریت شهری و شهروندان، ضرورتی غیرقابل‌انکار است.
برای تحقق این تعامل، باید راهکارهای مؤثر و پایدار را در نظر گرفت. تشکیل شوراهای محلی و محله‌ای، نظرسنجی‌های عمومی، و بهره‌گیری از فناوری‌های دیجیتال، زمینه‌ای را فراهم می‌آورد که شهروندان در تصمیم‌گیری‌های شهری نقش بیشتری ایفا کنند. این فرآیند، علاوه بر افزایش رضایت عمومی، منجر به ارتقای کیفیت خدمات شهری خواهد شد.
حکمروایی خوب شهری، به‌عنوان یکی از ارکان اساسی این رویکرد، نه تنها شفافیت در تصمیم‌گیری‌ها، بلکه پاسخگویی مدیران شهری و ایجاد بستر مناسب برای مشارکت مردمی را نیز شامل می‌شود.
پیشنهاد می‌شود که در تبریز، پروژه‌های شهری نه بر اساس فرضیات مدیریتی، بلکه بر پایه نیازسنجی علمی و اصولی طراحی و اجرا شوند تا تعامل واقعی بین شهروندان و مدیریت شهری برقرار شود.
