به گزارش پایگاه خبری یاز اکو به نقل از عصر ایران ، نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ در ایران؛ وزن وعیار “مدیران در چارچوب” در جمهوری اسلامی را نشان می دهد.به عبارتی اگر بخواهیم خیلی کوتاه عیار مدیریت در چارچوب و نیروهای کارآمد از نگاه دستگاه های رسمی جمهوری اسلامی را بشناسیم، نامزدهای انتخابات ۱۴۰۰ آدرس دقیقی می تواند برای آن باشد.
نامزدهای امروز در حقیقت مدیران ومسئولان متدین و در چارچوبی هستند که از نگاه دستگاه های حاکمیتی گناه نمی کنند.آیت الله جنتی دبیر شورای نگهبان گفته بود”بررسی فردی که صلاحیت آن تأیید می‌شود به این معناست که فردی متدین است و واجبات شرعی را انجام می‌دهد و دست به گناه نمی‌زند.”
اکنون که مناظره انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ کشورمان در دور اول تمام شده است؛ به قول عباس عبدی یک پرسش و چالش سخت پیش روی سیستم رسمی جمهوری اسلامی قرار دارد وآن اینکه” آیا اینها معرف جامعه ایرانند؟!”از سویی دیگر برخی از صاحبنظران سیاسی مانند پروانه سلحشوری نماینده پیشین مجلس نیز اعتقاد دارد”بازنده بزرگ این مناظرات مردم ایران بودند که سطح ریاست جمهوری تا این حد تقلیل داده شد. اساسا این مناظره نبود بلکه یک مشاجره سخیف بود. تقلیل دادن سطح ما به ریاست جمهوری یکی از این افراد، مایه تاسف است.”
به راستی چرا عیار “مدیران در چارچوب”، در جمهوری اسلامی این قدر نازل شده است وافرادی که درچارچوب نظام برای مسئولیت های بزرگ مورد تایید هستند؛ تفاوت سطح بینش ومدیریت شان با سطوح نخبگی ومدیریت در جامعه اینقدر معنادار است؟
چرا عیار “مدیریت درچارچوب” آن چنان نازل باشد که بسیاری از افرادجامعه بعد از مناظره های ریاست جمهوری، خود را در معرض یک انتخاب خوب نمی بینند و در خوش بینانه ترین حالت چنانچه نخواهند با صندوق رای قهر کنند، می خواهند بین بد وبدتر یکی را انتخاب کنند.
حسن روحانی به تازگی گفته بود”جای تاسف است که بعداز ۴۰ سال هنوز عده ای بگویند در انتخابات باید بین بد و بدتر یکی را انتخاب کنیم. چه زمانی می خواهیم به نقطه ای برسیم که در انتخابات بین خوب و بهتر یکی را انتخاب کنیم.”
آیا آن گونه که رهبر انقلاب به تازگی اشاره کرده است “جفا و ظلم “به برخی افراد در چارچوب احراز صلاحیت ها، برسطح عیار مدیریت در نظام جمهوری اسلامی تاثیر منفی گذاشته است؟
اگر عیار “مدیریت درچارچوب” در نظام جمهوری اسلامی تقلیل گرا باشد کشور روی توسعه یافتگی را نخواهد دید و همه شعارهای نامزدهای انتخابات ومدیریت بخش های مختلف جامعه، تنها وجهی ظاهری و فریب کارانه خواهد داشت؛ زیرا که مدیریت های ناتوان هرگز نخواهد توانست کارهای بزرگ را انجام دهد وتوسعه نیافتگی به عقب وعقب تر پرت می شود.
ملال توسعه نیافتگی نیز ملالی جانکاه ودردناک است و عوارض زیادی در خود نهفته دارد.دکتر رضا داوری اردکانی در کتاب خرد سیاسی در زمان توسعه نیافتگی می گوید”مردم جهان توسعه نیافته شب وروز خود را با خستگی می گذرانند و بی خبرند که خستگی و ملال شان از کجا نشات می گیرد.”
ملال امروز جامعه ایران، به خاطر مدیریت ها و انسان های بوده است که در این چهل سال از عمر انقلاب؛ اگر چه توانستند خود را در “چارچوب احراز صلاحیت” قرار دهند اما عملکرد مطلوبی درچارچوب توسعه از خود بر جای نگذاشتند.
مدیریت در چارچوب نمی تواند توسعه را خلاقانه دنبال کند و بیش از آن که بی پروا باشد؛ ناخواسته سرسپرده بسیاری از امور خواهد بود و روح تقلید و انقیاد در او برقرار خواهد ماند.
هوش واستعداد افرادی که در چارچوب خاصی احراز صلاحیت می شوند و در جایگاه تصمیم گیری قرار می گیرند؛ تنها متناسب با وضعیتی که در آن قرار دارند به کمال می رسد و اساسا انتظار کارهای بزرگ و نجات کشور از ابرچالش های امروز از آنها امری بیهوده بنظر می رسد.
اگر عیار مدیریت درچارچوب، این باشد که امروز در هفت نامزد ریاست جمهوری ۱۴۰۰ ظهور کرده است باید نگران آینده ایران بود. چالش ها ومسئله های بزرگ جامعه ایران بدست افرادی بزرگ تر حل خواهد شد که تعارض ها را خوب می شناسند و با خردمندی و کارآمدی مبانی توسعه یافتگی را از نو تعریف می کنند.
