از زمانی که نتانیاهو در اوایل دهه ۱۹۹۰ معاون وزیر امور خارجه شد، ایران را در صدر دستور کار خود قرار داده است، گاهی اوقات به عنوان یک مکانیسم منحرف کننده، اما بیشتر به عنوان یک تهدید وجودی علیه اسرائیل.
بنابراین، این باعث ایجاد بذر نفرت و ترس و انزجار در میان اسرائیلی‌ها علیه رژیم ایران شده است و از این رو، وقتی چنین کمپینی [نظامی] آغاز شود، مطمئناً در اسرائیل مورد استقبال عمومی قرار خواهد گرفت.
مشکل همه اینها این است که یک جایگزین دیپلماتیک برای همه اینها وجود داشت – وجود داشت و هنوز هم وجود دارد -. یک توافق هسته‌ای وجود داشت.
در چند سال گذشته، ایرانی‌ها رهبری را انتخاب کردند که بسیار عملگرا است، او می‌خواست با آمریکایی‌ها بنشیند تا به توافقی دست یابد، تحریم‌ها را لغو کند و روابط با کشورهای مختلف منطقه را عادی‌سازی کند.
کاری که اسرائیل اکنون انجام می‌دهد، فقط بمباران برنامه هسته‌ای ایران نیست، بلکه بمباران میانه‌روی ایرانی‌ها است!