ایلک دفعه یئنی‌یئتمه‌لیک چاغلاریمدا کرج شهرینده بیر شعر مجلسینده طنز شعرلری‌نین دینله‌ییجیسی اولدوم. بو طنطنه‌لی ادبی مجلسه تبریزدن ده ایکی شاعر گلمیشدی. بو قوناق شاعرلر باشقالاریندان داها آرتیق شعر اوخویوردولار. اول بئله دوشونوردوم کی بو شاعرلرین دؤنه- دؤنه شعر اوخوماق‌لاری اونلارین قوناق کیمی مجلسده اشتراک ائتدیک‌لری اوچوندور؛ آنجاق مجلسین گئدیشاتیندا باشا دوشدوم کی بو ایش مجلس اشتراکچی‌لاری‌نین خواهشی ایله‌دیر. شاعرلرین بیری «سمندیه» آدلی اوزون بیر شعرینی ایکی دفعه، ایکینجی شاعر ایسه حافظ‌ین « الا یا ایهّا الساقی اَدِر کاَساً و ناوِلها» مصرعی ایله باشلانان شعرینه نظیره بیر شعری تکرار اوخودو. مجلسده تبریزدن اشتراک ائدن او ایکی قوناق شاعر، اونودولماز آذربایجان شاعرلری «حمید آرش» و «مجید یالقیز» ایدی.
سونرالار «آذربایجان ادبی مدنی سیمالاری»نین عکاسلیق پروژه‌سینده، مطلق بو ایکی گؤرکملی آذربایجان شاعرلری‌نین سوراغینا گئتمگی اؤزوم‌له قرار قویموشدوم. ۱۳۸۶نجی ایلین قیشیندا بو قراریمی یئرینه یئتیرمک اوچون تبریزه گئتدیم. تبریزده یاشایان بیر چوخ ادبی-مدنی سیمالاری گؤروب، اونلارلا دانیشیب، شکیل‌لرینی چکدیم. بو سفرده تبریز ضیالی‌لاریندان صمد چایلی، حسن انداچه و سیف‌الله اکبری منه چوخلو یاردیمجی اولوب، بو شخصیت‌لرله گؤروشمگه شرایط یارادیردیلار.
اوستاد «حمید آرش آزاد»ین گؤروشونه صمد چایلی و حسن انداچه ایله برابر گئتدیم. «آرش آزاد»ی او زامانا قدَر دئدیگیم کیمی بیر دفعه او ادبی مجلسده گؤرموشدوم؛ آنجاق اوندان سونرا اثرلرینی اوخویوب لذت آلیردیم.
اوستادین ائوینه چاتدیقدا او گؤزل بیر کت شلوار گئییملی گؤرکمده بیزی قارشیلادی. گویا اؤنجه‌دن جناب انداچه و صمد چایلی اونا نه اوچون گلدیگیمیزی و اوندان شکیل چکه‌جگیمیزی سؤیله‌میشدیلر. اوستادین حیات یولداشی چوخ صمیمیت‌له بیزدن چای و میوه ایله پذیرالیق ائتدی. آرش اؤزو ده بیر ایکی شوخلوقدان سونرا، یئنی اثرلریندن اوخودو. من ایلک شکیلی ائله اونون بو احوال روحیه‌سیندن چکدیم؛ آنجاق نَسه اوره‌ییمه یاتمادی. چوخ رسمی بیر گؤرونوش ایدی. اونا همیشه اولدوغو کیمی اولماغینی دئمک ایسته‌ییردیم؛ آنجاق اوتانیردیم. نهایت جسارتیمی بیر یئره ییغیب، اوزومو اوستادا توتوب دئدیم: «دوزونو ایسته‌سز، من مستند پرتره‌لر چکیرم. من بو پروژه‌ده آذربایجانین فرهنگی شخصیت‌لرینی عادی حیاتلاریندا اولدوق‌لاری کیمی گؤسترمگ ایستیرم»
اورک سؤزومو دئمیشدیم، آنجاق منظورومو نه قدر چاتدیردیغیما امین دئییلدیم. اوتاغین گوشه‌سینده‌کی میزی گؤستریب، دئدیم: «اوستاد، الان سیز چوخ رسمی بیر حالتده‌سیز. اگر معمولا بو میزین آرخاسیندا یازیرسیزسا، ایستیرم سیزدن بو میزین آرخاسیندا اوتوردوغوز حالدا بیر شکیل چکم»
بو سؤزو دئدیگیم آن‌دا، زندان‌دان خلاص اولموش بیر انسان کیمی دریندن نفس چکیب، کُتینی چیخارتدی؛ اوتاغین گوشه‌سینده اولان بیر بالشی گؤتوروب، دیرسگی‌نین آلتیندا قویوب، یئره اوزاندی. قلم کاغاذینی الی‌نین آلتیندا توتوب دئدی: «واللاه من بئله یازیرام»!
