به گزارش پایگاه خبری یاز اکو این روزنامه در ادامه نوشت: انتقال قدرت در وقت و ساعت مقرر انجام شد، رئیسی کابینه‌اش را راهی مجلس کرد و با ۱۸ وزیر راهی پاستور شد. آن یکی هم که نمره‌ی قبولی از مجلس نگرفت با سرپرست اداره شد اما مردم کاری به نام و پیشینه و رزومه‌ی وزرای کابینه‌ی رئیسی نداشتند برای آن‌ها رهایی از تنگی و سختی معیشت مهم بود.
مردم نه به ساخت ۴ میلیون مسکن به عبارتی سالی یک میلیون مسکن کار دارند و نه به بازی‌های صیانتی – سیاسی مجلس، مردم از تغییر دولت و روی کار آمدن گروهی که تام و تمام منتقد دولت قبلی بودند فقط گشایش و آرامش می‌خواهند. دیگر از مردم گذشته که وارد بازی‌های سیاسی و دعواهای حیدری – نعمتی شوند، نمونه‌اش همین پیامک یک مخاطب ناشناس که بی‌هیچ کلام و حرف اضافه‌ای پرسید: «تحریم‌ها کی لغو می‌شه؟!»
هرچند مجلس مشغول «صیانت» شد و وزارت خانه‌ها مشغول برنامه‌های اعلام شده اما افکار عمومی، تنها و تنها حواسش به وزارت امور خارجه بود و تیم مذاکره کننده، استناد هم این بود: «رئیسی در مناظره‌ها گفته است برجام و مذاکرات را به نفع مردم و نظام دنبال خواهد کرد.»
دعوا همچنان روی صحنه‌ی منتقدان برجام نیز ادامه داشت؛ خیلی زود دست به کار شدند و به رئیسی توصیه کردند از مذاکرات خارج شود و برجام که به زعم این عده، «جنازه‌ای متعفن» بود را رها کند اما، نظام نمی‌توانست بر اساس خوشایند و بدآیند منتقدان عمل کند.
امیرعبداللهیان که معروف است «عجله‌ای ندارد» (!) نه در ایجاد تغییرات در بدنه‌ی «وزارت امور خارجه» و نه در «ورود به مذاکرات» و نه در «تبیین و اعلام برنامه ها» بدون ذره‌ای استرس عبارت:«به زودی» را به ادبیات دیپلماسی ایرانی اضافه کرد و وقتی فشارها زیاد شد به همین اندازه توضیح بسنده کرد که: «به زودی ما با به‌زودیِ غربی‌ها متفاوت است» و همین اندازه کافی بود تا فشار بر مردم، بیش بود بیشتر شود!
تیم مذاکره‌کننده معلوم شد اما «به زودی» معلوم نشد یعنی چه؟! اخیراً «به زودی» شده است «نوامبر» و نوامبر یعنی ۱۰ آبان تا ۱۱ آذر تازه با اِعمال تحریم‌های جدید شاید این نوامبر از ۲۰۲۱ به ۲۰۲۲ منتقل شود و آن وقت معلوم نیست کشوری باقیمانده که با آن مذاکره کنیم یا نه؟!
این روزها، نُقل محافل است؛ سفرهای استانی، حضورهای میدانی و شعارهای پی در پی، اما سوال بی‌پاسخ مردم و افکار عمومی همانی است که در پیامکی ناشناس پرسیده شد: «تحریم‌ها کی لغو می‌شه؟!»
آقای رئیسی و وزرای کابینه و تیم مذاکره و سیاستگذاران نظام به خوبی می‌دانند «تحریم‌ها کی لغو می‌شه؟!» یعنی کسی منکر زحمات و منکر تلاش‌ها نیست اما نه اوضاع بورس خوب است نه احوال بازار، همین امروز اگر سری به بازار خوراکی‌ها بزنیم قطعاً با قیمت‌هایی به مراتب بیشتر از تیرماه و مردادماه روبرو خواهیم شد، در بازار ارز و سکه هم که اتفاقی نیافتاده، نقدینگی نیز کم نشده، تورم نیز پا پس نکشیده و حالا سوال جدی‌تر نیز شده است: «تحریم‌ها کی لغو می‌شه؟!»
حالا هی روزنامه‌های حامی روحانی از سفرهای استانی بنویسند، از حضورهای سرزده و پی در پی، از احوال پرسی‌های گاه و بیگاه، این وعده‌ها برای عملیاتی شدن پول می‌خواهد و پول یا باید چاپ شود که می‌شود تورمی که عنانش دست فردی ناشناس است و فشارش روی دوش مردم یا باید خلق شود که تنها یک راه دارد؛ تعیین تکلیف مذاکرات، رونق اقتصاد و به راه افتادن تجارت خارجی.
این پرسیدن‌های پی در پی که: «تحریم‌ها کی لغو می‌شه؟!» یعنی آقای رئیسی خسته نباشید، ممنون که تا حالا به هشت استان سر زدید، متشکریم که دوبار رفتید خوزستان، و سری زدید به سیستان و دیگر استان‌ها، اصلاً دست شما درد نکند که ظهر در گرما رفتید در پمپ‌بنزین‌ها، ممنونیم که سرزده رفتید وزارت نفت اما این‌ها روی مرغ سی و یک هزارتومانی و دلار بیست و هفت هزار تومانی تاثیری نگذاشته، یعنی امور مملکت با سفرهای استانی و وعده‌های پی در پی حل نخواهد شد.
مَخلصِ کلام این که: بی‌انصافی است تلاش‌های شبانه روزی و مجدانه دولت را برای رفع گرفتاری‌ها نادیده انگاریم و قدرناشناسانه است حضورهای میدانی و گاه و بیگاه رئیس دولت و اعضای کابینه را به هیچ انگاریم اما از سوی دیگر ساده انگارانه است اگر انتظار داشته باشیم مردم با همین سفرهای استانی و حضورهای میدانی امیدوارانه به انتظاری طولانی برای پایان دوران سخت و سردی که با بی‌نهایت مهربانی تحمل کرده اند، تن در دهند! برای همین باید برای این سوال که: «تحریم‌ها کی لغو می‌شه؟!» پاسخی یافت حتی اگر پاسخ: «هیچ وقت» باشد!
