یاز اکو؛ امیر حسین خالقی – ۱) هر افزایشی در عرضه پول خودبه خود به تورم منجر می شود: چنین نیست؛ افزایش عرضه پول باید بیشتر از افزایش تقاضا برای پول باشد تا شاهد تورم (افزایش قیمت ها در سطح کل اقتصاد) باشیم؛ منظور از تقاضای پول نیز همان تقاضا برای پول نقد یا جانشین های نزدیک آن مثل سپرده های دیداری است.
۲) افزایش عرضه پول بیش از تقاضای آن باعث تورم می شود: باز هم لزوما چنین نیست، باید بین دو مفهوم سطح عمومی قیمت ها و تورم تفاوت گذاشت، سطح عمومی قیمت ها اشاره به شاخص های آماری قیمتی است که برای سبدی از کالاها و خدمات محاسبه می شود. تورم اما نه خود این شاخص بلکه نرخ تغییر آن است. اگر افزایش غیرمنتظره و ناگهانی عرضه پول را داشته باشیم سطح عمومی قیمت ها بالا می رود. اما اگر انتظار ادامه آن را نداشته باشیم تورمی در آینده نخواهیم داشت. به بیان بهتر در این موارد شاید نوعی «تورم آنی!» (افزایش قیمت ناگهانی) را شاهد باشیم ولی پس از آن دوباره «تورم» افت می کند و به همان روند قبلی بر می گردد.
۳) تورم همیشه پدیده ای پولی است: حتی فریدمن هم به خوبی می دانست عوامل غیرپولی هم باعث تورم می شوند. می دانیم که وقتی پول نسبت به کالا و خدمات در اقتصاد بیشتر باشد قیمت آنها هم بالاتر می رود ولی حتی بدون تغییر حجم پول با کاهش عرضه کالا و خدمات نیز همین اتفاق می افتد. این را حتی با معادله (اتحاد) مبادله یعنی PY=MV هم می توان به سادگی نشان داد.
تورم در بالا با همان تعریف رایج یعنی (نرخ) افزایش سطح عمومی مورد استفاده قرار گرفته است ولی اتریشی جماعت خود افزایش عرضه پول را «تورم» تعریف می کند، والله اعلم.
