یاز اکو؛ محمد امین خوش نیت – با این حال فارغ از حقانیت هر یک از دو طرف ماجرا، این پازل چند تکه مبهم و گم شده دارد. ماجرایی که خیلی ساده و شوخی شوخی شکل گرفت اما در ادامه جدی شد و کار بالا گرفت و با جدی شدن اختلافات به یک «نیمه بحران» شهری مبدل شد. لذا لازم است برخی حلقه های مفقوده این داستان توسط رسانه ها و برخی شخصیت های درگیر و مطلع رونمایی شوند. شخصیت های پشت پرده ای که نه تنها واسطه و حلّال مشکلات نشدند بلکه چه بسا بر آتش اختلافات دامن زدند. این حلقه های مفقوده و آتش بیاران معرکه هم در مجموعه داخلی شهرداری حضور دارند و هم در بیرون از شهرداری . هم در ارکان سیاسی کلان کشور ایفای نقش می کنند و هم در مجامع اقتصادی و تجاری استان!
اولین سوالی که مردم شهر می توانند مطرح کنند این است که نقش «محسن رضایی»، مدیران بانک شهر، استاندار، فرماندار و حتی معاون سیاسی استاندار در این ماجرا چه بوده است؟ به ویژه استاندار آذربایجان شرقی که در قامت نماینده ارشد دولت در استان و شهر تبریز باید از حیثیت و آرامش شهری دفاع می کرد چرا با این موضوع منفعلانه برخورد کرد و اظهار نظری از او ندیدیم؟ سکوت مبهم عابدین خرم، استاندار آذربایجان شرقی در این ماجرا یکی از مسایل ناگفته است. هنوز ماجرای جنجال شورای دوم و ورود استاندار وقت به ماجرا از خاطره شهروندان پاک نشده است. زمانی که شورای دوم شهر تبریز، نتوانست در مورد شهردار به توافق برسد و اختلافات داخلی به شدت حیثیت تبریز را زیر سوال برده بود استاندار وقت (سبحان الهی) وارد گود شد و با اقتدار خود به قائله خاتمه داد. اکنون سوال این است که نقش استاندار در تلطیف فضای تیره و تار فعلی چه بود؟ عدم ورود استاندار به این ماجرا و سکوت مبهم او چه دلیلی داشته است؟ اگر هم در این ماجرا ورود کرده چرا رسانه ای نشده است؟ با کدام عضو طرفین دعوا مذاکره کرده است؟ سکوت استاندار این فرضیه را جدی می کند که او موافق برکناری و استیضاح رنجبر بوده است. برخلاف رابطه دوستانه و تنگاتنگی که بین شهردار سابق (شهین باهر) و عابدین خرم وجود داشت در طی چند ماه گذشته تصویر و ذهنیتی از دوستی و صمیمیت شهردار جدید و استاندار مشاهده نشده است. این رابطه در ماجرای برکناری مدیرعامل سازمان توسعه عون بن علی خود را نشان داد. جایی که طی آن فیروزیان توسط رنجبر برکنار شد اما با دخالت و مخالفت استاندار و فرماندار، موضوع برکناری مدیرعامل منتفی شد و حتی فرماندار با لحن تندی، اقدام رنجبر را غیرقانونی اعلام و آن را رسانه ای کرد!
استاندار آذربایجان شرقی در فاصله انتخاب، انتصاب و معارفه رنجبر تا جلسه استیضاح و برکناری وی یا سکوت پیشه کرده و منفعلانه برخورد کرد و یا اینکه موافقت و یا مخالفت خود را علنی و رسانه ای نکرد! از این رو انتظار مردم تبریز این بود که او به عنوان عالی ترین مقام استانی، وارد ماجرا می شد و جلوی این رویداد تلخ برای شهر و استان را می گرفت.
خرم، به عنوان رئیس هیأت حل اختلاف استان که اکنون بنا به درخواست رییس شورای شهر تبریز، مسئول پیگیری ادعاهای رنجبر در صحن علنی شورای شهر شده باید پیش از اینها مداخله می کرد!
چند سوال دیگر هم در این ماجرا باقی است: عابدین خرم چرا در موضوع درخواست بانک شهر، که می توانست سرمایه های شهر تبریز و شهرداری را به چالش بکشد هیچ اقدامی نکرده و یا حداقل موضعی نگرفت؟
آیا او موافق رای و نظر بانک شهر بود؟
رد پای صادق نجفی!
در ماجرای برکناری رنجبر نقش برخی از مردان دیگر را نباید از نظر دور داشت. یکی از مردان پشت پرده، صادق نجفی شهردار اسبق تبریز است. کثرت نیروهای شاغل و حقوق بگیر در شهرداری که اکنون به یکی از دغدغه ها و مشکلات شهرداری و چه بسا مسایل مورد اختلاف شورا و رنجبر تبدیل شد، محصول دوران مدیریت نجفی است که بیش از چند هزار نفر را وارد شهرداری کرد تا این مجموعه به نوعی زمینگیر شود.
اختلافات بین شهرداری تبریز و بانک شهر هم دست پخت دوران اوست. او با هدف اجرای سریع پروژه های عمرانی از محل تسهیلات بانک شهر، این مجموعه را برای سال های بعد هم بدهکار کرد تا اینکه در دوران فعلی و مدیریت رنجبر این غده سر برون آورد. اکنون کسی از نقش صادق نجفی در ماجرای چالش برانگیز مدیریت شهری چیزی نمی گوید و لازم است او نیز وارد میدان شده و به برخی از ابهامات پاسخ گوید.
گروه های سیاسی:
در کنار این افراد، باید از حامیان سیاسی برخی از اعضای شورای شهر فعلی سخن گفت که هم رنجبر و هم یونس فاتح از انها نام بردند و در مورد آنها افشاگری کردند. آنها چه نقشی در تحریک به برکناری، تهییج فضا و عدم سازش شورا با رنجبر ایفا کردند؟ این طیف سیاسی مشهور در تبریز در تصمیم شورای شهر چه نقشی داشتند؟
ردپای دیگران:
برخی محافل و نقل قول ها حکایت از آن دارد که محسن رضایی و اطرافیان و حامیان او در استان هم در موضوع برکناری رنجبر نقش داشته اند. فارغ از صحت و سقم این ادعا، بی شک دخالت و ورود افرادی غیر از مجموعه شورا و شهرداری به مدیریت شهری به هیچ وجه مجاز و معقول نیست.
در کنار این بزرگان، باید از نقش طیفی صحبت کرد که در فضای مجازی و در راهروهای شهرداری به نام «خبیث» معروف هستند. حتی اگر نقش جدی و موثری نداشته باشند آنها نقش کاتالیزوری داشتند و با جوسازی های رسانه ای و محفلی موضوع استیضاح را تسریع کردند. اغلب آنها در صف مخالفان رنجبر و از مدیران سابق شهرداری هستند که توسط او برکنار شده بودند.
به هر حال، داستان مدیریت چهار ماهه عباس رنجبر در شهرداری تبریز به پایان رسید و می تواند درس بزرگ و عبرتی برای همه مدیریان شهری، شورا و سیاستمداران و شهروندان باشد. انتظار شهروندان تبریز از مدیریت سیاسی و شهری بیش از اینها بود!
