یاز اکو؛ پریسا رضاپور_ حرمت داشتن، مصادیق بسیار دارد که یکی از آن پاس داشتن حرمت معانی واژه‌هاست. تحریف معنای آنها تجاوز به حریم زبان است. تجازو به حریم زبان به نوبه‌ی خود مصداق فریب انسان‌هاست.
به کانال یاز اکو در تلگرام بپیوندید
واژه‌ی “هدیه” معنایی مشخص دارد. در لغت‌نامه دهخدا، در مقابل این واژه چنین آمده است: «تحفه و ارمغان و آنچه که به کسی فرستند به رسم تحیت و بزرگداشت.» در عرف نیز نه هدیه و نه مترادف‌های آن، نظیر تحفه و کادو، معنایی روشن دارند: مالی که شخص از جیب خود به شخص یا اشخاصی می‌بخشد.
اما چند سالی است که رویه‌ای به وضوح نادرست از سوی شهرداری تبریز بنا نهاده شد که اخیراً توسط شورای ششم نیز به کار گرفته شده است. آن رویه این است که شهرداری و اکنون شورای ششم، کاری را که از جیب مردم و حسب وظایف تعریف شده این نهادها، انجام می‌دهند، با عنوان «هدیه» به مردم ارائه می‌دهند.
اکنون که شورای ششم بعد از ماه‌ها کارهای حاشیه‌ای و غیر مرتبط، نظیر تقدیرهای سریالی از اشخاص متعدد و استیضاح زودهنگام و پر ابهام عباس رنجبر، شهردار سابق تبریز بود، خرید فقط ۱۹ دستگاه اتوبوس جدید را هدیه‌ای از جانب شورا به مردم عنوان می‌کند!
حال پرسش این است که عمل به وظیفه، آن هم با تأخیر، بر چه پایه و اساسی مصداق هدیه به شمار می‌آید؟ همچنین در این بستر، به کار بردن تعبیر «هدیه» کم و بیش بار معنایی «منت گذاشتن» بر سر مردم را نیز دارد.
