به گزارش پایگاه خبری یاز اکو به نقل از ساقی آذربایجان، علی‌اصغر شعردوست متولد ۱۳۴۱ در تبریز. تحصیلات خود را تا سطح دانشگاه در شهر تبریز طی کرد و در سال ۱۳۶۹ از رساله دکترای خود در آکادمی علوم آذربایجان دررشته فیلولوژی (زبان‌شناسی) دفاع کرد. با پیروزی انقلاب اسلامی در نهادهای انقلابی مختلف فعالیت کرد و تا سال ۱۳۶۹ مدیریت‌های مختلفی را در صدای جمهوری اسلامی ایران بر عهده داشت که آخرین آنها ریاست شبکه سراسری صدای جمهوری اسلامی ایران بود. در دور ششم مجلس شورای اسلامی با رای نسبتا بالا بعنوان نماینده مردم بریز و آذرشهر و اسکو انتخاب گردید. از اهم مسئولیت‌های ایشان می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
رئیس رادیوی تبریز و ایجاد گروه‌های هنری و موسیقی در تبریز در بدو پیروزی انقلاب اسلامی
رئیس شبکه سراسری رادیو ایران
مدیرعامل انتشارات بین‌المللی الهدی
مدیرعامل انتشارات سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران (سروش)
دبیر شورای گسترش زبان و ادبیات فارسی
عضو هیئت امناء بنیاد ایران شناسی از بدو تأسیس تا کنون
عضو هیئت امناء کتابخانه‌های عمومی ایران از بدو تأسیس تاکنون
تأسیس روزنامه جام جم و اولین مدیر مسئول آن
عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی
نماینده مردم تبریز در دوره ششم مجلس شورای اسلامی و مخبر کمیسیون فرهنگی مجلس
طراحی و به تصویب رساندن روز ۲۷ شهریور به عنوان روز شعر و ادب ایران و روز بزرگداشت شهریار که از سال ۷۹ همه ساله در تقویم‌ها درج می‌شود
مؤسس و اولین دبیر شورای عالی ایرانیان خارج از کشور
مشاور رییس محترم جمهور
مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی از سال ۱۳۶۷ تا سال ۱۳۸۲
سفیر و نماینده تام‌الاختیار جمهوری اسلامی ایران در تاجیکستان در دی ماه سال ۱۳۸۶ تا کنون
دبیر چندین همایش بین المللی در حوزه فرهنگ و هنر و ادبیات
و ….. تألیف ۲۳ عنوان کتاب در حوزه‌های ادبیات، تاریخ، زبان فارسی و زبان فارسی در ماورالنهر از جمله آثار دکتر شعردوست می‌باشد
در شماره دیروز روزنامه ساقی آذربایجان قسمت اول گفتگو با دکتر علی اصغر شعر دوست از نظرتان گذشت . امروز قسمت دوم و پایانی این گفتگو تقدیم حضور می گردد.
دکترشعردوست با اشاره به گذشته درخشان تبریز از افول فعالیت های فرهنگی و هنری در تبریز طی سالهای اخیر ابراز تاسف کرد.
نماینده اسبق مردم شریف تبریز، آذرشهر و اسکو معتقد است که در استان ما مطالبه گری به معنای دقیق کلمه وجود ندارد!
با آقای “پور محمدی” دوست هستم؛ ولی آقای خرم را اولین بار که دیدم او را فردی پیگیر دیدم . موهایم را که در آسیاب سفید نکرده ام، قاعدتا می توانم نیت افراد را تشخیص بدهم. مواردی که پیش از این به استانداران سابق گفته بودم ودر ذهنم بود خودایشان در اولین دیدار گفتند و از من کمک خواستند.
وی در رابطه با تراز مدیران انتصابی در دولت مستقر افزود: در ابتدای کوی منظریه، تصاویر سه شهید نصب شده و زیر عکسشان نوشته اند “شیعه یعنی مرد، یعنی مرد مرد”. این سه شهید بزرگوار، قبل از شهادت پیش من آمده بودند و می گفتند از سپاه اخراج شده اند. وقتی پیش من آمدند، متاثر بودند که چرا این اتفاق افتاده است.
یکی می گفت که من به دلیل خواندن کتاب “شریعتی” اخراج شده ام و در جبهه وقتی من را می بینند پچ،پچ می کنند و می گویند که این ممکن است جاسوس باشد. ما این ها را زندگی کرده ایم. این مطالبه گری که به حق است.
امروز آذربایجان با فرصت های ایده آلی برای توسعه روبروست. هرگز چنین فرصتی وجود نداشته، بجز اول انقلاب که در دفتر مرحوم شهید “مدنی” بودم و می دیدم که ایشان اصلا دخالت در عزل و نصب ها نمی کرد؛ همچنین شهید “قاضی”. در دوره مرحوم “ملکوتی”، بجز مدیران ایشان، همه می گفتند کل مدیران ادارات نیز باید با نظر ایشان منصوب می شدند.
غیر از منافع مطالبه گری، این موضوع باید به فرهنگ تبدیل شده و به نسل های بعد نیز منتقل شود. ماها دیگر نسل اول انقلاب هستیم و بازنشسته شده ایم. تا قبل از سال ۵۹ من مسئول رادیو بودم ولی حکمی نداشتم، چون به سن قانونی نرسیده بودم. ما ها اکنون بعد از ۳۷ سال بازنشسته شده ایم. نسل بعد از ما باید امیدوار باشد. یک طیف امروز ناامید است، اگر مطالبه گری پا بگیرد، تمام منافع برمی گردد.
نماینده اسبق تبریز با تجلیل از رفتار استاندار در رابطه با نحوه برخورد با بازنشستگان معترض گفت: از حرکت آقای خرم در برخورد با بازنشستگان قدردانی می کنم. در ابتدای انقلاب هم این حرکت ها بود. آقای “غروی” اینجا استاندار بودند. مرحوم “جواد حسین خواه” آن موقع که معاونت سیاسی امنیتی نبود و به عنوان مدیرکل سیاسی امنیتی کار می کرد، می آمد به معترضین می گفت ۵ نفر نماینده معرفی کنید صحبت کنیم. این مسیرها را دیده ایم.
بازنشستگی، دوره استیصال فرد است. دوره خروج از اقتدار است. حقوق فرد نصف شده است. فرد تبدیل به عائله دولت شده است. حالا به روی این فرد، گاز اشک آور پرتاب کنیم که چه بشود؟ این ها تماما خلاف است. در دوره نمایندگی ام دو بار تذکر دادم که آرمان امام پیاده نشده است. مفاد وصیت نامه امام را اجرا کنیم که آن را اجرا نمی کنیم از من وقتی می پرسند اگر برگردیم به سال ۵۷ آیا دوباره انقلاب می کنید؟ پاسخم ان است که با آن “امام” قطعا.
من آن موقع به واسطه آقای “موسوی تبریزی” خدمت امام می رفتم و اعلامیه های ایشان را به تبریز می آوردم. ترکیب کابینه معدلش زیر سی سال بود. هیچ یک سابقه کار اجرایی نداشتند. امروز جوانان بیشتر از من مطالعه می کنند بروز تر هستند. من فکر می کنم باید به آقای خرم گزینه توانمند معرفی شود. بحث “آدم من” هم باید از یک جایی به بعد قطع شود. افراد باید بر اساس برگه های ارتقای شغلی و شایستگی در پست ها منصوب شوند. این بحث “نفرات من باید منصوب شوند تا کارها بهتر پیش برود” موضوع غلطی است. در تبریز هم از نظر فرهنگ عمومی هم از نظر علمی چه در سطح آموزش و پرورش و چه آموزش عالی حتی اگر کمی پیشرفت کرده باشیم توسعه کیفی قطعا نداریم.
وی از عدم هماهنگی و اتحاد بین نمایندگان استان در طول ادوار مختلف گلایه داشت و گفت: نمایندگان استان ما اغلب سیاسی نبوده اند. اما نمایندگان اصفهان به شدت سیاسی هستند؛ ولی وقتی پای منافع و مصالح اصفهان پیش می آید، همان افرادی که به یکدیگر سلام هم نمی دهند، در یک جلسه می نشینند ید واحد می شوند تا امکانات را به اصفهان ببرند. اما در استان ما بپرسید تا الان چند جلسه مجمع نمایندگان تشکیل شده و در جذب حداکثری بودجه برای استان چقدر تاثیر گذار بوده اند چند قانون پیشنهاد کرده اند؟ اگر مطالبه گری به معنای دقیق کلمه وجود داشت شهین باهر و امثال ایشان جرات نمی کرد شهردار تبریز شود. تبریز نخبه خیز است چه روشنفکری و چه دینی، بزرگان تبریز، هنوز که هنوز است محل رجوع هستند. در حوزه های مختلف تبریزی ها توانستند ریشه فکری ایجاد کنند. در حوزه فرهنگی مخصوصا سود بر سود حرام است؛ ولی امروز بانک ها به همه فشار می آورند و چندین چاپخانه در کشور و تبریز تعطیل شده است.
اینکه هنوز امید وجود دارد، بسیار جای خوشحالی دارد. سازمان فرهنگی هنری شهرداری یا ارشاد چگونه اداره می شوند؟ در انتصاب “ناظمی” نقش داشتم؛ چون می دانستم که تهران دیده است. مدیران مرکز دیده، می توانند عملکرد بهتری داشته باشند. در تبریز فرصت های زیادی برای تبدیل شدن به یک رویداد بزرگ وجود دارد. افراد دارای امکانات زیادی وجود دارد که می توان از آنها استفاده کرد. باید بتوان از این افراد استفاده کرد. این پتانسیل ها مغفول مانده اند.
وی در رابطه با چگونگی نامگذاری روز شهریار نیز گفت: در روز یکصدمین سال مشروطه، نامه ای به خاتمی نوشتم که سهم تبریز باید بیشتر این ها باشد که ایشان هم موافقت کرده بودند اما امروز شاهدیم که تنها یک برنامه برای این روز انجام می شود. در خصوص روز “شهریار”، برخی می گویند ظلم کرده ای، یک سری هم می گویند که به اندازه شهریار شاعر داریم. یک نفر از استان کنار من وجود نداشت. تاکید کرده بودم موضوع نامگذاری و انتخاب روز ملی شعر و ادب فارسی به نام شهریار، تا زمانی که به امضای ریس جمهور نرسیده است، اعلام نشود، چون نمی گذاشتند و مانع تراشی می کردند.
در هر جلسه مجلس، دو نماینده به عنوان ناطق پیش از دستور و دو نماینده هم در خصوص مسائل مهم کشور می توانند صحبت کنند. آقای “سازگار نژاد” آن روز یک نطق شدید علیه من ایراد کرد؛ ولی خب، روزی که نامه اش را می نوشتم، توسل کردم که اگر نشود آبروریزی می شود و خوشبختانه در نهایت این اتفاق بزرگ افتاد.
چند سال پیش پیشنهاد کردیم یک فرم آماده شود برای گردشگرانی که از مسیرهای گوناگون به تبریز می آیند، از جمله آنها تعیین مقصد گردشگری بود. در بیشتر آنها نام شهریار بود. استاد برای ما یک ارزش است. آقای “لاریجانی” من و “عبدالعلی زاده” می خواستیم برویم یک کشور دیگر، گفتیم که یک طرح داریم، تولید سه سریال که نصف هزینه را استانداری بدهد، نصف دیگرش را هم صدا و سیما، یکی با نام شهریار، یکی به نام یکی از سرداران مشروطه و یک سریال با موضوع شهدای جنگ. گفتند باشد. یک برگ کاغذ پیدا کردم و نامه را نوشتم. قبل از نشستن هواپیما، دستور دو مورد را گرفتم.
آقای لایجانی در گزارش همان سفر، این موضوع را محضر مقام معظم رهبری گفته بودند که ایشان هم استقبال کرده بودند. مقام معظم رهبری فرموده بودند که اگر درباره “ستارخان” یا “شیخ محمدخیابانی” فیلمنامه ای نوشتید، بفرستید من هم ببینم. چند فیلمنامه نوشته شد. فیلم شهید باکری را هم در جشنواره فیلم دیدم، در موضوع اجازه ندادن به “حمید باکری” در تبریز و غیره جرات خرج داده شده بود. زودتر از سینما بیرون آمدم تا واکنش مردم را ببینم. غالبا راضی خارج می شدند. این نشان داد که اگر فیلم های خوب و فاخری ساخته شود، می توانند جاذبه و مخاطب داشته باشند.
