یازاکو، علی حامد ایمان_ ۱. تنها چند روز دیگر به پایان دوئل جهاردهمین انتخابات ریاست جمهوری باقی مانده است، چندروزی که گفتمان ها می روند صف بندی های خود را مشخص تر و مستحکم تر نمایند. هنوز گفتمان قدرت در مشهد با سه کاندیدای خود (قالیباف، جلیلی، قاضی زاده هاشمی) به پیش می رود ولی دور از عقل است که این گفتمان همچنان بخواهد با سه نامزد به مصاف وزن کشی سیاسی قدرت برود. اگر این چنین شود و آنها به گفتمان واحدی (احتمالا قالیباف) برسند، کار گفتمان آذربایجان کمی سخت تر خواهد شد چراکه هنوز این گفتمان (و هم چنین گفتمان اصلاح طلبی با تمامی تلاشی که می کند) به تمامیت باور سیاسی خود نرسیده است.
۲. روز چهارشنبه (۶ تیرماه) دکتر پزشکیان جهت برگزاری آخرین دور همایش انتخاباتی خود به تبریز خواهد آمد تا وزن سیاسی خویش را (در حوزه هویت خواهی نه اصلاح طلبی) به نمایش بگذارد. بدون تردید سنگینی این وزن سیاسی می تواند تعادل گفتمانی موجود در سطح ملی را دچار تزلزل کرده و حتی آن را فرو ریزد.
تنها مکان انحصاری که از یک چنین جایگاهی برخوردار است، صرفا ورزشگاه “یادگار امام” تبریز است؛ چراکه این محل تنها یک ورزشگاه نیست بلکه این محل برای آذربایجان نقش یک کولوسئوم(تماشاخانه) را دارد که می تواند معادلات هویتی را رقم زند.
حال اگر این محل بتواند این نقش خویش را به خوبی ایفا کند بدون تردید خواهد توانست خود را به جریان سیاسی شیفت دهد.
پزشکیان نیز جهت کسب پیروزی در انتخابات، نیاز به حضور در این مکان و گذر از میانه آن دارد. حضور او در سایر مکان ها، به منزله قبول پیشاپیش شکست است؛ گرچه که حضور او در این محل هم با تردیدهایی همراه است که مهمترین آن، عدم حضور حداکثری در آن می باشد.
با هرحال پزشکیان جهت ورود به پاستور، باید دراین محل حضور یافته و از این محل گذر موفقیت آمیزی داشته باشد؛ چراکه اکنون سال هاست روح هویتی آذربایجان از قلعه بابک به این محل انتقال داده شده است! این محل هم اکنون تبلورگاه روح جمعی آذربایجان بوده و این گفتمان سخن خود را- در عرصه عمومی- صرفا از گلوی این ورزشگاه بیان می کند.
