مهندس حبیب شایانفر، عاشقی تکرار نشدنی و بی ادعا که همواره دغدغه و درد آب و خاک داشت و کتاب هایش را به انسانهای عاشق و متعهد به آینده این آب و خاک تقدیم کرده بود.
عاشقانه در پی احیای آب و حراست از آن کوشید و همیشه به مدد عشق بی پایان و تعهد مسئولانه و واکاوی های عارفانه اش برای یافتن راه نجات آب، فراتر از زمانه خود گام بر می داشت.
چنانکه شعار روز جهانی آب در سال ۲۰۲۱ با عنوان ارزش گذاری آب، سالها پیش در سال ۹۴ روی جلد کتاب ” آب و آینده اش به عنوان یکی از راههای نجات دریاچه ارومیه” نقش بسته است.
مهندس شایانفر بازنشسته سازمان جهاد کشاورزی بود و از آن دسته آدم ها بود که عشق به آب و خاک را تا آخرین لحظه در جان خویش زنده نگه داشته بود.
فعال محیط زیست و نیکوکاری فروتن که جانفشانانه در انجمن نجات دریاچه ارومیه و ستاد احیا تلاش کرد.
فقدانش از غم انگیزترین چیزهایی بود که این روزها اتفاق افتاد.
مردی که رفت… مردی که چون باران رفت
و به گفته ی خودش:
هستم اگر می روم
چون نروم نیستم…
یادش گرامی و نامش جاودان
