به گزارش یازاکو، بر اساس پژوهش‌های علمی، نوجوانان به‌طور طبیعی تمایل دارند دیرتر بخوابند و دیرتر بیدار شوند. تحمیل بیدار شدن در ساعات بسیار زودهنگام، با اختلال خواب، کاهش تمرکز، خستگی مزمن و حتی افسردگی همراه است. آیا می‌توان از دانش‌آموزی که پیش از طلوع آفتاب از خواب بیدار شده، انتظار یادگیری مؤثر و مشارکت فعال در کلاس را داشت؟
از سوی دیگر، این برنامه زمانی فشار بیشتری بر خانواده‌ها وارد می‌کند. والدین مجبور به تغییر برنامه کاری خود می‌شوند، و در مناطقی که حمل‌ونقل عمومی مناسب وجود ندارد، مسائل ایمنی نیز افزایش می‌یابد.
آموزش باید بر پایه اصول انسانی، علمی و روان‌شناختی استوار باشد، نه صرفاً بر مبنای شعارهایی نظیر «سحرخیز باش تا کامروا شوی». بهره‌وری آموزشی در گرو خواب کافی، تغذیه مناسب، و حضور هوشیار دانش‌آموز در کلاس است، نه زود بیدار شدن به هر قیمتی.
بهتر است مسئولان آموزش‌و‌پرورش به جای تصمیمات شتاب‌زده، با بهره‌گیری از نظر کارشناسان حوزه تعلیم و تربیت، سلامت و روانشناسی کودک و نوجوان، تصمیماتی اتخاذ کنند که هم با نیازهای زیستی دانش‌آموزان هماهنگ باشد و هم بازدهی نظام آموزشی را افزایش دهد.
