منع واردات لوازم خانگی از کره جنوبی: از دستور رهبری برای حمایت از تولید داخلی تا نامه عجیب گمرک

به گزارش پایگاه خبری یاز اکو به نقل از عصرایران، درباره ممنوعیت واردات لوازم خانگی از دو شرکت کره جنوبی ( ال جی و سامسونگ) ، چند نکته قابل تامل است:

۱- این تصمیم از نظر سیاست خارجی، حاوی این پیام است که اگر کشوری به منافع ایران ضربه بزند، باید منتظر واکنش باشد.
کره جنوبی، سال ها از بازار کم رقیب ایران بهره های کلان برد و در بزنگاه تحریم، میلیاردها دلار پول ایران را بلوکه کرد و مکاتبات و مذاکرات متعدد برای آزادسازی دلارهای ایران، راه به جایی نبرد.

پس طبیعی است که دولت ایران واکنشی ولو ملایم در حد منع واردات از کره داشته باشد.

۲ – گفته می شد کره جنوبی پیشنهاد داده بود به جای بدهی اش به ایران، لوازم خانگی بدهد.

واردات پرحجم لوازم خانگی کره ای (معادل ۷ میلیارد دلار) نتیجه ای جز فروپاشی ٱنی صنعت لوازم خانگی و تعطیلی کارخانه ها و بیکاری کارگران در ایران نداشت.
پس منطقی بود که با پیشنهاد کره ای ها مخالفت شود.

۳ – ایرانی ها، تجربه ای دیرین در تولید موفق لوازم خانگی دارند. هنوز در بسیاری از خانه های ایرانیان، لوازم خانگی ارج و آزمایش کار می کنند.

اگر به تولید داخلی بها داده شود، ایران می تواند حتی صادر کننده لوازم خانگی شود.

در همین کشور همسایه مان ترکیه، اغلب مردم از لوازم خانگی با برندهای ترک استفاده می کنند و ال جی و سامسونگ، حضور کم رنگی دارند. ٱنهایی هم که می خواهند از برنده‌ای خارجی استفاده کنند، برندهای ٱلمانی را ترجیح می دهند.

تجربه پیشین ایران و اکنون ترکیه، پیش روی ماست

۴ – این که تولید کنندگان ایرانی، قطعات بی کیفیت چینی را در داخل سر هم کنند و به نام تولید ایرانی عرضه کنند، هم نقض غرض است و هم اجحاف به مردم.
وزارت صمت باید ضوابط جدید و جدی تری برای تولید داخلی تدوین کند.

ارجح ٱن است که برای تولید لوازم خانگی از قطعات و فناوری کشورهای صاحب نامی چون ٱلمان و ژاپن استفاده شود و ارزهای مصرفی به جای خرید از چین، صرف تامین قطعات با کیفیت تر از شرکت های معتبر شود و الا بیم ٱن می‌رود در ٱینده ای نه چندان دور، در عرصه لوازم خانگی مستعمره چین شویم و مصرف کننده اقلام درجه سه این کشور.

۵ – تولید کنندگان داخلی، با دستور اخیر در موقعیتی تاریخی و بی نظیر قرار گرفته اند؛ اینک ٱنها هستند و یک بازار ۸۵ میلیونی.

این وضعیت با دو پارادایم مختلف، به دو نتیجه متفاوت می انجامد:

اگر صرف سود آوری مد نظر باشد، بعد از مدتی شاهد تولید انبوه لوازم خانگی بی کیفیت خواهیم بود که با کوچک ترین تغییری در سیاست ها، مانند ٱزادسازی واردات، تولید داخل منهدم می شود.

اما اگر وضعیت حاضر، مقطعی دیده شود، فرصتی خواهد بود برای تولید کیفی و تحکیم موقعیت در بازار بدان گونه که بعد از مدتی، چنان اعتباری برای تولید داخل فراهم شود که حتی در صورت آزادسازی واردات، مردم کالای داخلی را ترجیح دهند، کما این که در ترکیه این اتفاق افتاده و در خانه های آنان بیش از ٱن که سونی و سامسونگ و ال جی باشد، وستل و بکو و آرچلیک و… است و همه هم از کارکرد و کیفیت راضی اند.

لذا دوراندیشانه خواهد بود به تولید کنندگان داخلی اعلام شود منع واردات صرفا محدود به دو شرکت کره ای است و باید به فکر رقابت با محصولات خارجی دیگر باشند چرا که بی رقیب بودن در طولانی مدت، رکود و رخوت به بار می ٱورد و نتیجه اش می شود ظلم به مشتری و تکرار تجربه تلخ خودروسازی انحصاری که نتیجه اش شد محصولی مانند پراید و فجایعی که پیش آورد.

۶ – به نظر می رسد عده ای می خواهند دستور رهبری را به کل لوازم خانگی تعمیم دهند حال آن که ایشان درباره دو شرکت کره ای دستور داده اند.

بنابراین، منع کامل واردات به نام رهبری، هم اجحاف به ایشان است، هم ظلم به مردمی که حق انتخاب دارند و هم در نهایت به زیان خود تولیدکنندگان خواهد بود که در شرایط انحصاری، در جا خواهند زد و رشد نخواهند کرد.

عجیب است که در نامه رهبری صراحتا به دو شرکت کره ای اشاره شده ولی در گردش کار اداری، وقتی مکاتبات به گمرک رسیده، دستور فوق تبدیل به منع کامل همه لوازم خانگی از همه کشورها شده است!