یازاکو؛ پری اشتری – نمایشگاه آثار هنری مجسمه‌سازان آذربایجان شرقی با عنوان «فصل ۴» با همت انجمن هنرمندان مجسمه سازی استان در گالری میرعلی تبریزی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان برگزار شد و تا ۳ اسفند میزبان علاقه‌مندان بود. برپایی این نمایش بعد از مدت‌ها که سمپوزیوم‌های مجسمه‌سازی نیز تعطیل شده‌اند نشان داد که هنرمندان مجسمه‌سازی این شهر و استان در سکوت مشغول کار هستند و با وجود مشکلات عدیده‌ای که مثل اهالی هنر دیگر رشته‌ها دارند آنان نیز فقط به خاطر عشق و علاقه است که ایستادگی کرده و می‌کنند.
به گزارش پایگاه خبری یازاکو، محمد شیری دبیر انجمن هنرمندان مجسمه‌ساز استان در خصوص برگزاری نمایشگاه «فصل ۴» توضیح می‌دهد: « خوشبختانه در آخرین ماه سال ۱۴۰۰ توانستیم این نمایشگاه را طی چند ماه مطالعه و برنامه‌ریزی در هیئت مدیره‌ی انجمن برگزار کنیم و باید بگویم که فصل ۴ نه تنها یک نمایشگاه گروهی از مجسمه‌سازان استان بود، بلکه توانست دغدغه‌ها و خواسته‌های هنرمندان را نیز بیان کند و برنامه‌ریزی به این شکل است که این نمایشگاه هر سال برگزار شود.»
وی درباره عنوان نمایشگاه نیز می‌گوید: «فصل ۴ تنها به فصل چهارم سال اشاره ندارد بلکه فصل خیال، حس، مفهوم و دغدغه‌ها را نیز تداعی می‌کند که ارتباط مستقیم با زمان و مکان دارد. بیست هنرمند فعال عرصه‌ی مجسمه‌سازی استان در این نمایشگاه حضور داشتند و توانستند از طریق آثار خود که در ارتباط مستقیم با جامعه و مکان زندگی آنان است با مخاطبان حرف بزنند. و بار دیگر در راستای فرهنگ‌سازی نقش هنر در زندگی قدم بردارند.»
این مجسمه‌ساز جوان با اشاره به غیراستاندارد بودنِ گالری‌های شهر تبریز تأکید می‌کند: «متأسفانه در تبریز به عنوان مرکز استان آذربایجان شرقی ما با نبودِ گالری استاندارد برای برگزاری نمایشگه‌های هنری مواجه هستیم. هیچ‌یک از گالری‌های شهر نور استاندارد، پایه‌ی مناسب برای استقرار آثار هنری، فضای استاندارد و شرایط مناسب و لازم را ندارند، به علاوه در حوزه‌ی رسانه و اطلاع‌رسانی نیز هیچ فعالیتی نمی‌کنند.»
وی می‌افزاید: «از طرفی، تمام گالری‌ها، حتی آن‌ها که متعلق به اداره‌ی ارشاد و در واقع در اختیار هنرمندان بودند نیز به بخش خصوصی سپرده شده‌اند و این امر باعث شده مشکلات هنرمندان این عرصه دوچندان شود.»
این عضو انجمن مجسمه‌سازان کشور می‌گوید: «در حال حاضر گالری‌داران برای برگزاری نمایشگاه هم ورودی دریافت می‌کنند و هم ۳۰ درصد از مبلغ فروش آثار را مطالبه دارند در حالی که مثلاً در تهران تا چند سال قبل یکی از این موارد از هنرمند دریافت می‌شد، یا ورودی و یا درصد فروش.»
شیری ادامه می‌دهد: «متاسفانه هنرمندان مجسمه‌ساز با مشکلات بسیاری دست و پنجه نرم می‌کنند و در ارائه‌ی آثار هنری با چالش‌های بسیاری مواجه هستند، از طرفی نیز برنامه‌ریزی‌های غیرکارشناسیِ تصمیم‌گیرندگان به جای حل مشکل، موانع را بیشتر و بیشتر می‌کند.»
المان‌های شهری که اغلب متشکل از آثار تجسمی حجم هستند، در تبریز همواره مورد بحث بوده است. برداشتن شبانه‌ی المان‌ها، انتقاد هنرمندان از مجسمه‌های نامناسب و غیرحرفه‌ای و … مباحثی همیشگی بوده اند و با نزدیک شدن سال نو که بازار المان‌سازی و نصب آن‌ها در تمام شهرها داغ است، این موضوعات بیشتر از همیشه مطرح می‌شوند.
شیری در این خصوص می‌گوید: «موضوع المان‌های شهری و زیباسازی فضای شهر با آثار هنری همیشه بسته به مدیران مربوط در شهرداری، تغییر می‌کند و بستگی مستقیم به دیدگاه و علاقه‌ی مدیران سازمان زیباسازی دارد. مدیرانی بوده‌اند که خودِ هنرمندان مجسمه‌ساز را دعوت می‌کردند و با تشکیل کمیته و بهره بردن از نظرات تخصصی در مورد موضوع تصمیم‌گیری می‌کردند. اما بخشی از موضوعات و ایرادگیری‌ها نیز در اختیار سازمان‌های مربوط به شهرداری نیست.»
شیری می‌افزاید: «علاوه بر این من فکر می‌کنم در کمیته‌های تخصصی که در شهرداری‌ها تشکیل می‌شوند، حتماً نیاز هست که یک کارشناس تاریخ، یک جامعه شناس، مردم‌شناس و روان‌شناس و حتی یک کارشناس رسانه هم حضور داشته باشند چون آثار تجسمی چیزی نیستند که به همین راحتی خلق شوند و تمام این عناصر از جمله تاریخ و جامعه و فرهنگ تأثیرگذار هستند اما متأسفانه نه تنها در تبریز حتی در تهران هم به این موضوعات توجهی نمی‌شود و المان‌های شهری فقط جهت رفع تکلیف ساخته و نصب می‌شوند.»
نمایشگاه فصل ۴ امروز به پایان می‌رسد و بازدیدکنندگان از این نمایشگاه به خوبی اذعان دارند که آثار ارائه شده در نمایشگاه با آن‌چه ما از مجمسمه‌سازان خود در سطح شهر می‌بینیم بسیار متفاوت است چرا که در سطح شهر، تنها به زیبایی و رنگ و لعاب و یا مفاهیم سطحی آثار توجه می‌شود اما آثار نمایشگاه فصل ۴، عمق اندیشه‌ی هنری و تفکر نهفته در روح هنرمند را به نمایش می‌گذاشتند. چه خوب بود اگر مدیران و مسئولان با ارائه‌ی عمومی چنین آثاری می‌توانستند بخشی، هر چند کوچک، از این اندیشه را در فرهنگ جامعه تزریق کنند.
