به گزارش پایگاه خبری یاز اکو به نقل از عصر ایران، هنگامی که سوسک نر به جفت‌گیری با سوسک ماده تمایل زیادی دارد، به سمت او پشت کرده و پس از باز کردن بال هایش برای او غذایی متشکل از ماده ای چرب و شیرین را تدارک می بیند که از غده پشتی بدن خود ترشح می کند. هنگامی که سوسک ماده به سراغ این هدیه شیرین می آید، سوسک نر خود را با یک آلت به او قفل می کند و با آلتی دیگر اسپرم را در بدن سوسک ماده رها می کند.
اگر همه چیز خوب پیش برود، رابطه جنسی سوسک ها حدود ۹۰ دقیقه طول می کشد. اما اکنون رابطه جنسی این حشرات تغییری عجیب و غریب را شاهد بوده و آن طور که باید پیش نمی رود. این شرایط غلبه بر جمعیت سوسک ها با استفاده از آفتکش های عادی را در برخی مناطق دشوارتر کرده است.
در سال ۱۹۹۳، دانشمندان دانشگاه کارولینای شمالی یک ویژگی را در سوسک آلمانی، گونه ای که در هر نقطه از سیاره زمین، جز قطب جنوب وجود دارد را کشف کردند. این سوسک های جدید به طور خاص تمایلی برای گلوکز، نوعی قند، از خود نشان نمی دادند که مورد عجیبی بود زیرا هر فردی که در زمینه مبارزه با سوسک ها اطلاعات داشته باشد، می داند که این حشرات به شیرینی علاقه دارند.
بر همین اساس، این پرسش برای پژوهشگران مطرح شد که این سوسک های بی علاقه به شیرینی و دوستدار سلامتی خود از کجا آمده اند؟
بی علاقگی سوسک ها به شیرینی و ارتباط آن با فعالیت های انسان
به نظر می رسد که ما این سوسک ها را به طور تصادفی و پس از دهه ها تلاش برای نابودی پیشینیان آنها با پودرها و مایعات آغشته به سم ایجاد کرده ایم. سوسک هایی که هوس خوردن شیرینی می کردند، سم شیرین را خورده و می مردند، اما سوسک هایی که تمایل کمتری به گلوکز داشته از تله های مرگبار پرهیز کرده و به اندازه ای عمر می کنند تا تولید مثل کنند. از این رو، ویژگی نه چندان شیرین پسند خود را به نسل بعدی سوسک ها منتقل کرده اند.
به گفته دکتر آیاکو واداکاتسوماتا استاد حشره شناسی دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی، زمانی که درباره تکامل فکر می کنیم، به طور معمول حیوانات وحشی را تصور می کنیم، اما در واقع، این شرایط برای حیوانات کوچک ساکن آشپزخانه های ما نیز رخ می دهد.
دکتر واداکاتسوماتا و همکارانش بخش جدیدی به داستان سوسک ها اضافه کرده اند. بنابر پژوهشی که در نشریه پزشکی Communications Biology منتشر شده است، ویژگی مشابه که ممکن است به سوسک ماده در پرهیز از سم شیرین کمک کند، تمایل او برای اینکه منتظر سوسک نر باقی مانده تا با او جفت گیری کند را نیز کاهش داده است.
این به دلیل آن است که بزاق سوسک می تواند قندهای پیچیده، مانند قند موجود در غذایی که سوسک نر برای ماده فراهم می کند، را به سرعت تجزیه کرده و به قند ساده، مانند گلوکز تبدیل کند. از این رو، زمانی که سوسک های ماده که تمایلی به مزه شیرین ندارند، مایع ترشح شده از سوسک نر را می چشند، مزه شیرین در دهانشان به مزه ای تلخ تبدیل می شود و پیش از آن که سوسک نر موفق به جفت‌گیری با وی شود، سوسک ماده صحنه را به سرعت ترک می کند.
بسیاری ممکن است فکر کنند که این اتفاق خوبی است زیرا جفت‌گیری و تولید مثل کمتر به معنای کاهش تعداد سوسک ها و رهایی از هجوم آنها است. اما به گفته پژوهشگران، نباید خیلی سریع در این زمینه نتیجه گیری کرد.
دکتر واداکاتسوماتا معتقد است که تاثیر تغییر نحوه تولید مثل سوسک ها بر جمعیت این حشرات به واقع پیچیده است.
به گفته وی، این به دلیل آن است که سوسک های ماده بی علاقه به شیرینی بهرحال راهی برای تولید مثل پیدا می کنند.
بنابر مطالعات آزمایشگاهی انجام شده توسط دکتر واداکاتسوماتا و همکارانش، سوسک های ماده بی علاقه به شیرینی نسبت به سوسک های نر چموش‌تر هستند. همچنین آنها متوجه شدند که سوسک های نر بی علاقه به گلوکز برای جبران شرایط، پس از دفع مایع شیرین از خود برای سوسک ماده، سریع‌تر به سراغ آغاز رابطه جنسی با او می روند.
به گفته کوبی شال استاد حشره شناسی در دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی و یکی از مولفان مطالعه، سوسک های ماده بی علاقه به شیرینی، ممکن است به مدت سه ثانیه از مایع ترشح شده توسط سوسک نر تغذیه کنند. سوسک های نر که به شیرینی علاقه دارند پس از سه ثانیه به سراغ رابطه جنسی با سوسک ماده نمی روند، اما نرهای بی علاقه به شیرینی این کار را انجام می دهند.
پژوهشگران همچنین شواهدی در اختیار دارند که نشان می دهد تمام این فشارهای جدید موجب تغییراتی در شیمی غذای شیرین سوسک های نر بی علاقه به شیرینی شده است تا آنها بتوانند همچنان سوسک های ماده را به خود جذب کند.
از منظر علمی، داستان سوسک آلمانی نشان می دهد که چگونه انسان ها می توانند هم در انتخاب طبیعی – سوسک هایی که از تله های سمی شیرین پرهیز می کنند – و هم انتخاب جنسی – سوسک های بی علاقه به گلوکز که دیگر نمی خواهند با سوسک هایی که هدیه های شیرین ارائه می کنند، جفت گیری کنند – تاثیرگذار باشند.
خبر خوب برای مصرف کنندگان این است که تولیدکنندگان آفتکش ها در اشتیاق دکتر واداکاتسوماتا و دکتر شال برای درک تکامل سوسک ها شریک هستند و در حال تغییر و بروزرسانی فرمول های محصولات خود با حذف تدریجی گلوکز هستند. اما با توجه به جدید بودن این پژوهش، مدتی طول می کشد تا این تغییرات به محصولات موجود در قفسه فروشگاه ها راه یابند.
به گفته دکتر شال، بدترین اتفاقی که می تواند برای یک محصول سوسک‌کش رخ دهد این است که دیگر توسط سوسک ها خورده نشود.
