به گزارش پایگاه خبری یاز اکو به نقل از مصاف اقتصادی، واژه «بریک» (BRIC) حروف اول نام کشورهای تشکیل دهنده آن یعنی برزیل، روسیه، هند و چین می‌باشد. ایده تشکیل این گروه توسط شرکت «گلدمن ساکس» در سال ۲۰۰۱ برای پیش‌بینی وضعیت اقتصادی جهان و قدرت‌های برتر آن در نیم قرن آینده مطرح گردید که در سال ۲۰۰۶ به واقعیت پیوست. با پیوستن آفریقای جنوبی به این گروه در سال ۲۰۱۱ نام آن به بریکس تغییر یافت. گروهی که عضوهای آن در زمینه‌های مختلفی مانند تجارت و سرمایه‌گذاری، توسعه صنعتی، تحقیق و توسعه و امنیت غذایی فعالیت دارند.
کشورهای عضو بریکس با دارا بودن سه میلیارد و ۲۳۰ میلیون نفر جمعیت، بیش از ۴۰ درصد جمعیت جهان را در خود جای داده‌اند. به علاوه، آن‌ها با در اختیار داشتن ۴۰ درصد منابع مالی دنیا و ۲۸ درصد تولید ناخالص داخلی جهان، سعی در عبور از هفت کشور صنعتی دنیا دارند.
در دنیای امروز، رشد و پویایی اقتصاد یکی از ملاک‌های تاثیرگذار بر مناسبات سیاسی و نفوذ و تاثیرگذاری بر تصمیمات جهانی می‌باشد. همۀ کشورهای بریکس به غیر از روسیه جزو کشورهای در حال توسعه محسوب می‌شوند که اقتصادهای پرشتابی داشته و به همین دلیل در حال ارتقای جایگاه خود در امور جهانی می‌باشند.
تامین و حفظ امنیتِ انرژی به عنوان یکی از مهم‌ترین عوامل رشد اقتصادی اولویت اصلی کشورهای رو به رشد می‌باشد. در سال ۲۰۲۰، گروه بریکس ۵۴۳۱ میلیون تن معادل نفت خام مصرف انرژی و ۵۲۱۹ میلیون تن معادل نفت خام تولید انرژی داشته است. در طول سال‌های ۲۰۰۰_۲۰۲۰ مصرف انرژی این گروه رشدی چهار درصدی و تولید انرژی این گروه رشدی ۳/۳ درصدی را تجربه کرده‌اند. پس می‌توان نتیجه گرفت اهمیت تامین انرژی برای این گروه بسیار مهم می‌باشد.
بر اساس آمارهای بریتیش پترولیوم (BP)، تقاضای انرژی تا سال ۲۰۳۰ بیش از ۴۵ درصد افزایش خواهد یافت. همچنین BP می‌گوید که استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر در کنارِ سوخت‌های فسیلی برای تامین امنیت انرژی در کوتاه‌مدت امکان‌پذیر نیست و منابع فسیلی همچنان ۸۰ درصد نیازهای انرژی جهان را در طول دو دهه آینده تامین خواهند کرد. از تحولات عمده حوزه انرژی جهان، شدت یافتن مصرف نفت و گاز در اقتصادهای آسیایی عضو بریکس می‌باشد.
در نتیجه ایران به دلیل دارا بودن منابع نفت و گاز می‌تواند جهت تثبیت جایگاه اقتصادی و سیاسی خود در جهان با عضویت در بریکس و جذب سرمایه‌های این گروه در حوزه پتروپالایشگاه و تولید فرآورده‌های نفتی به تامین انرژی این گروه بپردازد. ارزش افزوده بالای تولید فرآورده‌های نفتی، عدم تحریم‌پذیر بودن آن‌ها بر خلاف نفت خام و متنوع بودن مشتریان از مزایای اقتصادی این اقدام می‌باشد.
