یازاکو؛ پری اشتری – مجتمع پارک آبی هلیا بعد از سالها تلاش و دوندگی، آبان ماه ۱۴۰۰ در تبریز شروع به کار کرد. همان روزها بود که مدیر و سرمایهگذار این پروژه در مصاحبهای با اهالی رسانه از نحوه برخورد کارشناسان اداره کل استاندارد و شرکت های خصوصی وابسته به این اداره انتقاد کرده و این مورد را یکی از عجایب سرمایه گذاری در کشورمان خوانده و ادعا کرده بود: «در حالی که ما بر اساس استانداردهای اروپا (جوشکاری، مصالح، تاسیسات و .. ) سرسره ها را از ترکیه وارد کردهایم اما کارشناسان به بهانههای مختلف و نه فنی و علمی در کار ما ایجاد وقفه کردند! در حالی که استانداردهای ما منطبق بر استانداردهای اروپایی و متعلق به شرکت «پولین» است که به عنوان بزرگترین شرکت تولیدکننده سرسرههای آبی تاکنون ۲۲۰۰ سرسره آبی استاندارد و ایمن ساخته و فروخته است.» این اظهارات در حالی است که در طول فعالیت این پارک آبی صدای افراد سانحهدیده بسیاری به خاطر لغزندگی کف محوطه، موجب آسیب و شکستگی سر، لگن یا دست شده است.
ناگفته پیداست که ایمنسازی کف در یک فضای مرطوب یکی از ابتداییترین شرایط ایمنی و استاندارد است که گویا، در این قسمت از استانداردهای اروپایی استفاده نشده و به جای استفاده از کفپوش ترمزدار از سرامیک کاملاً صیقلی استفاده شده است!
یکی از سانحهدیدگان در پارک آبی هلیا که از ناحیه پشتِ سر دچار شکستگی شده و خود معمار است و با انواع مصالح ساختمانی سرو کار دارد، میگوید: «مشابه همین پارک آب، آکوآ پارک استانبول است که در تمام قسمتهایی که امکان لغزش و سر خوردن وجود دارد از کفپوشهای پلیاورتان استفاده کردهاند و بنابراین کف سالن استخر کمترین لغزندگی ندارد.»
وی میافزاید: «هنگام افتتاح نه از سوی سازندگان و نه از سوی کارشناسان و ناظران به این نکته هیچ دقتی نشده اما همین حالا هم امکان اصلاح این معضل بزرگ وجود دارد و کافیست مدیریت استخر با تعطیل کردن استخر فقط به مدت سه روز برای هر متر مربع ۷۰۰ هزار تومان هزینه کند تا هر چه زودتر از رخ دادن سانحهای بدتر پیشگیری شود.»
تأسفبارتر اینکه در پیگیریهای قبلی همکاران رسانهای از مدیریت این مجتمع، اظهار شده که استانداردهای این پارک آبی هیچ مشکلی ندارد و این مردم هستند که فرهنگ استفاده از آن را ندارند و سر خوردنها و ایجاد سوانح به دلیل شوخیهای فردی و هل دادنها اتفاق افتاده است!
با این همه مسئولان و کارکنان استخر بعد از سانحه برگهای را مقابل فرد سانحهدیده میگذارند تا امضا کرده و اذعان کنند که هیچ شکایتی از مسئولان استخر ندارند و مسئولیتی بر گردن مدیریت مجموعه پارک آبی نیست!
احمد حمزهزاده، مدیر کل میراث فرهنگی آذربایجان شرقی که وظیفۀ نظارت بر این مجتمع را دارد در این خصوص میگوید: «هنگام افتتاح این پارک آبی، کارشناسان ادارۀ استاندارد بازدید داشتند و گواهی استاندارد صادر شده است.»
وی میافزاید: «تا کنون موردی از سانحه به ما گزارش نشده بود و ما اطلاعی از این موضوع نداشتیم اما با توجه به این اتفاقات حتماً پیگیریهای لازم از سوی معاونت گردشگری اداره کل صورت خواهد گرفت.»
ساسان فرشی حقرو، مدیر کل استاندارد آذربایجان شرقی در این خصوص میگوید: «گواهی صادرشده از طرف کارشناسان ما برای دستگاهها و تجهیزات استخر بوده است و اداره استاندارد در خصوص کف و پوششهای آن نظر نمیدهد و در واقع لغزندگی کف، ارتباطی با گواهی استاندارد صادر شده برای این مجموعه ندارد.»
وی میافزاید: «در ضمن اداره استاندارد موظف است هر سال با بررسی مجدد دستگاههای تمام مجموعههای شهربازی، استخر و … در خصوص صدور یا عدم صدور گواهی استاندارد تصمیمگیری کند.»
کوتاه سخن این که آنچه به یک اصل نانوشته در کشور و به تبع آن در تبریز تبدیل شده، این است که تا مرگی اتفاق نیفتد به فکر چاره نخواهیم بود.