یازاکو؛سوسن یحیی‌پور- به‌تازگی بانک مرکزی اعلام کرده که یک کارگر مجبور است یک‌سوم حقوق خود را به مدت ۱۳۵ سال پس‌انداز کند تا در آخر خانه‌دار شود! جدای از محال بودن این امر، آنچه طی چند سال اخیر در بازارهای ایران رخ داده، باعث شده تا کم‌درآمدها از پسِ تامین مخارج روزانه خود هم برنیایند، پس‌انداز دیگر پیشکش! اما چه اتفاقی افتاده که اکثریت ایرانی‌ها روز مبادا را به فراموشی سپرده‌اند و دیگر هم به‌ندرت پیش می‌آید که از واژه پس‌انداز استفاده کنند؟
در این بین، تازه‌ترین اطلاعات ارائه شده از سوی مرکز آمار ایران، از کاهش نگران‌کننده مصرف برخی کالاهای خوراکی خبر می‌دهند. در مهرماه امسال از ۵۳ قلم کالای خوراکی، ۲۸ قلم افزایش قیمتی بالاتر از میانگین نرخ تورم عمومی نقطه‌ای داشته‌اند. درباره وضعیت تورم در اقتصاد ایران باید به گزارش اخیر صندوق بین‌المللی پول نگاهی انداخت. این نهاد بین‌المللی تاکید کرده است که تورم بالا و جهنده یکی از مشکلات اقتصادی و اجتماعی بی‌پایان ایران است که موجب گسترش فقر و تشدید تنش‌های اجتماعی شده. در عین حال، کنکاش در آمار و ارقام ارائه شده در گزارش IMF حکایتگر این موضوع است که در صورت ادامه کسری بودجه و کاهش ارزش پول ملی ایران، رشد تورم طی دو سال آینده به طول می‌انجامد. این نهاد بین‌المللی پولی نرخ تورم را بیش از ۵۰ درصد پیش‌بینی کرده است. پیش‌بینی‌ها از وضعیت کسری بودجه ایران که حدود ۳۰۰ تا ۶۰۰ هزار میلیارد تومان تخمین زده می‌شود، نگرانی‌ها را از روند افزایشی نرخ تورم افزایش داده است.
پس‌انداز دیگر جایی در زندگی کم‌درآمدها ندارد
در شرایطی که درد مزمن اقتصاد ایران یعنی غول تورم هر روز بزرگ و بزرگتر می‌شود، بخش زیادی از درآمد طبقه کارگر صرف تامین نیازهای روزانه می‌شود و همین موضوع سبب شده تا پس‌انداز دیگر جایی در زندگی کم‌درآمدها نداشته باشد. گروهی از جامعه‌شناسان نیز به این موضوع اشاره داشته و معتقدند مشکلات کنونی اقتصاد باعث شده تا فرهنگ پس‌انداز به مرور از بین برود. این در حالیست که تا پیش از این پس‌انداز با زندگی مردم عجین شده بود.
بر اساس این گزارش، حالا که فرهنگ پس‌انداز در جامعه کمرنگ شده است، عده‌ای کماکان بر کمک‌های نقدی از سوی دولت پافشاری می‌کنند که در نهایت به تورم بیشتر می‌انجامد. در این بین، برخی اقتصاددانان بر توانمندسازی خانوار تاکید می‌کنند تا آنها با تکیه بر توان خود از عهده مخارج زندگی برآیند و دولت دست از پول‌پاشی بردارد و آن را رها کند.
