مهاجرت، جمعیت و سیاستگذاری در زمانه تغییر
توافق میشود یا نه؟
تأثیر انتخاب تبریز به عنوان پایتخت محیط زیست شهرهای آســـیایی بر برنامههای راهبردی مدیریت شهری
وجود ۱۳ هزار کیلومتر فیبرنوری در آذربایجانشرقی/ دکلهای مخابراتی برای سلامتی مضر نیستند
رکوردشکنی آذربایجانشرقی در تولید عسل
سوم خرداد مترو تبریز و اتوبوسهای مسیر بیآرتی رایگان شد
قهر با اقتصاد جهانی، خودکشی تدریجی تاب آوری اقتصاد ملی
کاشت ۴۸ هزار بوته گل رز و زرشک در سطح جنوب غرب تبریز
یازاکو - بیست و شش سال! انگار عمری گذشته است؛ عمری پر از زخم. از آن پانزده فوریه ۱۹۹۹، که عبدالله اوجالان در نایروبی دستگیر شد، تا امروز، راهی پر فراز و نشیب پیموده شد. خشم، آتش و ترور که سالها قلبها را لرزانده بود، آرام آرام در گذر زمان رنگ باخت. بیست و شش سال و سه ماه، شاید فقط یک عدد باشد، اما در دل آن، داستان زندگیهایی نهفته است که در انتظار صلح سوختند و سرانجام، در سایهی آرامش، نفسی عمیق کشیدند. این پایان، آغاز یک امید است؛ امیدی که دیگر آتش خشم، جایی در آن ندارد.
یازاکو، مجتبی رزمی – دریاچه ارومیه، ای مادر فیروزهای آذربایجان، در بستر نمکزدهات آهی میکشی که قلب این خاک را میلرزاند. تو که روزگاری موجهایت لالایی کودکان ارومیه بود و پرندگانت آسمان سلماس را نغمهسرایی میکردند، حالا به تالابی فصلی بدل گشتی، با جانی که به ۱٫۲۵ میلیارد مترمکعب آب، کفی ناچیز از ۳۰ میلیارد […]