حرکت سینان اوغان، برای دور دوم ترکیه چه معنایی دارد؟

به گزارش واحد ترجمه پایگاه خبری یاز اکو به نقل از دیلی صباح، از آنجایی که رای دهندگان ناسیونالیست از حمایت کمال قلیچدار اوغلو توسط پ.ک.ک و حزب دموکراتیک خلق ها (HDP) ناراضی هستند، کاملا منطقی بود که اوغان در دور دوم با اردوغان همراه شود. با انجام این کار، نامزد اتحاد ATA مانند سیاستمداری عمل کرد که می‌خواهد نشانی دائمی بگذارد و از تله «باخت-باخت» که حزب خوب (IP) به عنوان بخشی از «میز شش نفره» در آن گیر کرده بود، اجتناب کرد.

ناگفته نماند که حمایت اوغان به اتحاد خلق از قبل قدرتمند کمک خواهد کرد. در مقابل، اتحاد ملت را بیشتر تضعیف خواهد کرد.

به هر حال، قلیچداراوغلو قصد داشت تا با کمک لفاظی های مبارزات انتخاباتی ناسیونالیستی جدید خود، تأیید اوغان را دریافت کند تا بتواند شتاب خود را دوباره به دست آورد. او امیدوار بود که حامیان خود را از دور اول به راه بیندازد تا اطمینان حاصل کند که آنها روز یکشنبه در شعب رای گیری حاضر می شوند.

در پایان، تصمیم اوغان گفتمان قلیچدار اوغلو در مورد پناهجویان را تضعیف کرد و نشان داد که چقدر برای رهبر اصلی اپوزیسیون دشوار خواهد بود که از PKK و HDP فاصله بگیرد.

باید دید که آیا اومیت اوزداگ، رئیس حزب پیروزی (ZP) امروز تصمیم دیگری خواهد گرفت یا خیر. او همچنین ممکن است از هر دو نامزد برای بی طرف ماندن انتقاد کند.

در هر صورت، تایید اوغان اهمیت دارد زیرا او در دور اول انتخابات ریاست جمهوری بیش از ۵ درصد را به دست آورد.

کمپین جدید

می‌توان گفت که انتخاب یک کمپین کاملاً منفی نشان‌دهنده اشتباه دیگری برای قلیچداراوغلو بود، که با سوء تعبیر ذهنیت ناسیونالیستی از استدلال‌های راست‌گرایان رادیکال به سبک غربی استفاده کرد.

به عنوان مثال، گفتمان رهبر اصلی اپوزیسیون، پناهجویان را به حدی از خود دور می کند که می تواند رای دهندگان کرد را ناامید کند.

علاوه بر این، این کمپین جدید نمی‌تواند با جاه‌طلبی اردوغان از «ترکیه بزرگ» در طیفی از زمینه‌ها، از صنعت دفاعی گرفته تا سیاست خارجی، و یا احساس مثبت او از ارزش‌های ملی، مطابقت داشته باشد.

همچنین یادآوری این نکته ضروری است که مدتی است که بازگرداندن پناهجویان در دستور کار دولت حزب عدالت و توسعه (AK Party) قرار گرفته است. به یاد داشته باشید که حملات ترکیه پس از سال ۲۰۱۶ به سوریه دو هدف را دنبال کرد‌؛ جلوگیری از ظهور کریدور تروریستی PKK/YPG و تسهیل بازگشت آبرومندانه و ایمن پناهجویان به کشورشان.

دولت ترکیه پیش از این با برگزاری نشستهای وزیران تمایل خود را برای عادی سازی روابط با بشار اسد سوریه نشان داده است.

“نتیجه گیری” دور اول

در عین حال، برخی از مردم، که مطلقاً نمی خواهند اردوغان در راس کار باقی بماند، هنوز با نتیجه دور اول کنار می آیند.

اجازه دهید هر کسی را که به بازماندگان زلزله به دلیل حمایت از رئیس فعلی توهین کرد، کنار بگذاریم. این یک اقدام جنون آمیز بود که با خشم سکولاریستی که به نفرت تبدیل شد، دامن زد.

با نگاهی به اینکه چگونه برخی از ستون نویسان، که مخالفان را با استدلال های خود راهنمایی می کردند، شکست اپوزیسیون را توجیه می کنند، به این نتیجه می رسیم که این حرکت آمیخته با ناامیدی است، که «نمی توانند بخش هایی از جامعه را بشناسند».

برخلاف تصور عمومی، محافظه کاران ترکیه با دقت بیشتری به صحبت های مخالفان خود گوش می دهند. آنها ممکن است به دلایلی از دولت انتقاد کنند، اما این مانع از آن نمی شود که وقتی از خود می پرسند “چه کسی بهتر حکومت می کند” تصمیمی منطقی بگیرند.

در مورد بازماندگان زلزله، من معتقد نیستم که رای دادن به اردوغان، که طی دو ماه بیمارستان جدیدی را در منطقه دفنه در هاتای افتتاح کرد، یک انتخاب “ایدئولوژیک” باشد.

سیاست کارهای عمومی

همچنین به یاد بیاوریم که حزب عدالت و توسعه علیرغم بحث هویت، همیشه «سیاست کارهای عمومی» را انتخاب کرده است. به عبارت دیگر، اردوغان هرگز اظهارات ملی گرایانه و بی محتوا را به مردم ارائه نکرد.

در عوض، او از ماشین‌ها، کشتی‌ها، هواپیماها، پل‌ها، فرودگاه‌ها و اکتشافات انرژی برای حمایت از گفتمان «بومی-ملی» خود استفاده کرد.

در همین حال، شهرداری های تحت کنترل CHP نتوانستند به اندازه کافی خوب عمل کنند تا رأی دهندگان را متقاعد کنند که «اپوزیسیون نیز می تواند به درستی حکومت کند».

شهرداران استانبول و آنکارا، اکرم امام اوغلو و منصور یاوش، اگر در چهار سال گذشته کار خوبی انجام می دادند، ممکن بود در قلب آناتولی محبوبیت پیدا کنند و در واقع به کمپین انتخاباتی قلیچداراوغلو کمک کنند.

نتیجه این است که اردوغان با تفسیر نشانه های زمان، ارتباط با مردم، باز ماندن در برابر تغییر و تلاش بسیار در انتخابات پیروز می شود.