یاز اکو، رحیم رئیس‌نیا – افسوس! هزار افسوس! برما چه می‌گذرد؟ در شبکه‌های اجتماعی در فاصله‌ی دو سه روز، ناباورانه خبر تلخ قربانی شدن دو گل سرسبد جامعه‌مان را شنیدیم. دکتر حسن ریاضی (ایلدیریم) و دکتر احمد گل‌محمدی.
گل‌محمدی همان‌طور که آشنایان او نقل می‌کنند، یکی از نخبگان جامعه‌شناسی سیاسی و علوم سیاسی و از شاگردان وفادار دکتر حسین بشیریه بود که عرصه‌ی تعلیم و تعلم و گفتگو چندان برایش تنگ شد که ادامه‌ی کار علمی را تحمل‌ناپذیر یافت و نتیجه‌اش این شد که دانشجویان پوینده از فیض حضور در کلاس‌های پربارش محروم شدند. دکتر گل‌محمدی یکی از کتاب‌هایش را حق‌شناسانه به استادش اهدا کرده است.
احمد گل‌محمدی، زاده‌ی روستای شجاعلو شهرستان خداآفرین در جوار رود ارس و برادرزاده‌ی ستار گل‌محمدی، شاعر پراحساس و مردمی قره‌داغ است. وی اخیرا با پیامی واتس‌آپی از نویسنده‌ی این سطور خواسته بود که منابعی در پیرامون زیستگاه‌های ترکان، به‌ویژه ترکان آذری برایش معرفی کنم که شوربختانه پیش از آنکه فرصت پاسخگویی پیدا کنم، خبر قربانی کرونا شدنش چونان ضربه‌ای داغون‌کننده بر وجودم فرود آمد…
این گرگ اجل که نه یکایک، بل جوخه جوخه، دسته دسته و گله گله اندیشمندان، هنرمندان… و جوانان و سالخوردگان و .. ما را دمادم شکار می‌کند و ضحاک‌وار از خوردن خون و مغز جوانان ما سیر نمی‌شود، از کدامین مغاره و تاریکخانه بیرون می‌آید و ما گله نیستیم که آسوده بچریم. کارمان شده است تسلیت‌گویی به بازماندگان رفتگان گرامی، تا آن که نوبت ما هم، آن هم نه یکایک بل…فرا برسد. باتسلیم بحران شدن بحران مثل ویروس کرونا جهش می‌کند، زادوولد می‌کند و کشور تبدیل می‌شود به یک بحرانستان!
این فقدان جانگداز را تسلیت می‌گویم به جامعه‌ی علمی، به محمد گل‌محمدی عزیز، برادرش که پیش از انقلاب معلمش بودم، به ستار گل‌محمدی شاعر که بارها گلنوش شعرش را چشیده‌ام و از زبان خودش، در شجاعلو و در کتابخانه‌ام نیوشیده‌ام، و به دوستان و دوستداران دکتر گل‌محمدی پرپرشده به دست ندانم‌کاران…
