به گزارش پایگاه خبری یاز اکو به نقل از مطالعات اوراسیا-خاورمیانه، رهبران جهان هرچقدر خود کامه باشند، رشد یافته در یک گفتمان و یا برآیند تقابل و تفاهم چند گفتمان می باشند. در این راستا، پیشینه تاریخی ملت‌ها و نگرش رهبران به این امر حائز اهمیت می‌باشد چرا که برداشت رهبر و رهبران یک ملت از گذشته، تعیین کننده خط و مشی سیاست خارجی آن در آینده خواهد بود و تطبیق آن با سیاست بین الملل چالش ها و چگونگی آن را شکل میدهد. تمامی رهبران جهان، اعم از رهبران دینی و سیاسی نگرش خاص خود را به تاریخ دارند. پوتین نیز به عنوان یکی از مهمترین شخصیت های تاریخ معاصر روسیه و حاصل برآیند «ژئوپلیتیک روسی و حلقه ملی گرای» این کشور، دیدگاه خود را نسبت به گذشته دارد.
در دیدگاه پوتین, نگاه به تاریخ روسیه نوستالژی وار می باشد، در نگاه وی، روس ها پس از مداخله نظامی چنگیز خان مغول و فرزندانش در غرب رود ولگا همواره مسیری توسعه طلبانه در پیش گرفته‌اند و با شروع از دشتهای اکراین کنونی و تشکیل شاهزاده نشین کیف, همواره در پی توسعه مرزهای خود بوده اند. مطابق این دیدگاه روسها با آنکه نام تزار (سزار) را برگرفته از نام جولیوس سزار برای تمدن خود انتخاب کرده اند (اشاره به روم شرقی و جهان ارتدوکس) همواره مسیر رو به شرق داشته و در این راستا موفق نیز بوده اند چرا که مرزهای خود را گسترش داده و به سواحل ژاپن و کره رساندند.
دیدگاه فردی افراد متاثر از تاثیرات زمان و مکان است و اگرچه که پوتین هم اکنون سردمدار وسیع ترین کشور جهان می باشد اما نگاه نوستالژیک وی به گذشته معطوف به دو برهه تاریخی این کشور یعنی امپراتوری روسیه و سپس شوروی می باشد. در این راستا آنچه که پوتین و حلقه ملی‌گرای روس را به تحرک وا داشته است آرزوی رسیدن به حدود این دو ماهیت سیاسی بسیار بزرگ می باشد. زمانی شوروی با ۲۷۰ میلیون نفر جمعیت نزدیک به ۶ درصد جمعیت کره زمین را تشکیل می داد اما هم اکنون جمعیت ۱۴۵ میلیون نفری روسیه کمتر از ۲ درصد از جمعیت جهان را تشکیل میدهد و تنها دو سوم از این جمعیت را روس ها تشکیل می دهند. پس از فروپاشی شوروی، روسها بیش از ۵.۵ میلیون کیلومتر مربع از خاک خود را نیز از دست داده اند.
در این فحوا، در کنار دلایل متعددی که برای حمله روسیه به اوکراین ذکر شده است، نیت حلقه ملی‌گرای روس برای رسیدن به جمعیت وافر نیز مهم و اساسی بوده است. ولادیمیر پوتین به عنوان یکی از اعضای شاخص ملی‌گرایی روسی به خوبی می‌داند که برای ترمیم قدرت به ترمیم جمعیت نیز نیاز دارد و یکی از اهداف اصلی روسیه در اشغال اوکراین ضمیمه این کشور به روسیه و یکسان‌سازی جمعیت اوکراین ها در قالب «نیای مشترک اسلاو» بوده است. پوتین در تمامی سخنرانی های خود سه کشور روسیه، اکراین و بلاروس را ملت واحد می‌نامد.
روسیه قصد دارد (داشت) با حضور حداکثری در بلاروس و اشغال سرزمینی اوکراین جمعیت واحد اسلاو را به بیش از ۲۰۰ میلیون نفر رسانده و به عنوان یک قدرت اروپایی جدید هم به لحاظ سرزمینی و هم به لحاظ نظامی قد علم کند، امری که تا کنون به دلیل مختصات جنگ اوکراین به ثمر نرسیده و نتایج معکوس نیز داشته است.
در تداوم این امر، مناطقی از مولداوی و رومانی نیز بخشی از توسعه ارضی روسیه قلمداد می شود. مطابق دیدگاه طراحان جنگ اوکراین بخش اعظم اوکراین به دلیل قرابت زبانی مذهبی و همچنین شرایط بهتر اقتصادی روسیه نسبت به اوکراین انضمام این کشور به روسیه استقبال می‌کردند (درآمد سرانه روسیه ۱۲ هزار دلار و اوکراین ۵ هزار دلار می باشد) اما تحولات نشان میدهد که چنین حس قرابتی بیشتر به گسست و نفرت تبدیل شده است و هویت اوکراینی به عنوان یک واحد مجزا از همتباران اسلاو خود در حال شکل گیری است…
