به گزارش پایگاه خبری یاز اکو و به گزارش وال‌استریت ژورنال، شرکت‌های غربی از ترک بازار روسیه حدود ۱۰۰ میلیارد دلار در سال ضرر کرده‌اند. درآمد سالانه روسیه بالغ‌بر ۴۰۰ میلیارد دلار است. همچنین سالانه بیش‌از ۲۰۰ میلیارد دلار هم واردات دارد. واردات آن هم عمدتا کالاهای مصرفی است؛ اتفاقا حجم بیشتر آن دیجیتال و های‌تک هم نیست که ایران شانسی برای ورود به بازار آن نداشته باشد.
نفت خام، شمش مس، شمش فولاد و شمش آلومینیوم (محصولاتی که ما صادر می‌کنیم) نازل‌ترین کالاها در زنجیره ارزش هستند. این کالاهای خام فوق‌العاده ارزانند؛ اما وقتی مثلا به لوازم‌خانگی تبدیل می‌شوند، قیمت آن‌ها بسیار زیاد‌تر شده و ارزش افزوده پیدا می‌کنند. به‌دلیل تفاوت قیمتی که بین مواد اولیه و کالای نهایی وجود دارد، ایران هرگز نخواهد توانست با خام‌فروشی، اقتصاد خود را بزرگ کند. ضمنا با صادرات نفت، تنها بخش دولتی است که بزرگ می‌شود و بخش خصوصی منفعت خاصی نخواهد برد.
قطعا در دیپلماسی اقتصادی، ایران باید به‌دنبال جمع‌کردن سبدی متنوع از تمام کشورها باشد. اما در حال حاضر رابطه‌ای که ایران می‌تواند با اروپا، آمریکا و حتی چین داشته باشد، صرفا فروشنده (کالای خام) نفت است؛ نه صادرکننده کالاهای مصرفی و نهایی. شهروندان آمریکایی، اروپایی و چینی کالاهای ایرانی را نمی‌خواهند. اما روسیه، باتوجه به شرایطی که الان در آن قرار گرفته، حاضر است از ایران کالای نهایی وارد کند.
این فرصتی است که معلوم نیست دوباره چه زمانی برای ایران فراهم شود. البته که در بازار رقابتی جهانی، روس‌ها نیز به‌دنبال سود و منفعت خود هستند. قطعا ایران نیز باید در قراردادها و تجارت خود با این کشور، مثل هر کشور دیگری جانب احتیاط را رعایت کند.
در حوزه پتروشیمی، محصولات کشاورزی، مصالح ساختمانی چون سیمان، گچ، آهن، تجهیزات ساختمانی چون تهویه و آسانسور، چیلر، پله‌برقی و سیستم برق و روشنایی ساختمان، انواع سرامیک، شیشه، کابینت، موکت، رنگ‌ها، کاغذ دیواری و… و حوزه لوازم خانگی، بازار روسیه برای محصولات ایرانی تقاضا دارد.
