یازاکو، محمدباقر کریمی _ دکتر پزشکیان در اولین برنامه رسمی انتخاباتی اش که در شبکه خبر انجام شد سعی کرد با تأکید غیرمعمول بر دو چیز، پیام آشکاری بر مخاطب عمومی و نهادی خودش بدهد: ارجاع چندین باره به “سیاست های مقام معظم رهبری” و “اجرای برنامه هفتم توسعه”. این فوکوس ایشان مورد انتقاد برخی شخصیت ها و نیز رسانه های اصلاح طلب قرار گرفت. به طور مثال دکتر محمود صادقی نوشت که با این رویکرد، پزشکیان قادر به فعال کردن سازمان رأی اصلاح طلبان نخواهد بود. برخی دیگر هم نوشتند که باید در مورد پزشکیان انتظاراتمان را واقعی کنیم، و برخی هم اظهار ناامیدی کردند. اما پزشکیان این مواضع را آشکارا اتخاذ کرد و هیچگونه ضعف یا خبطی در آن نبود، به دلائل زیر:
یکم: پزشکیان یک سیاستمدار باتجربه و حرفه ایی است. او به خوبی ساختار مدون نظام در قانون اساسی را می شناسد. طبق بند یک اصل ۱۱۰ قانون اساسی اصلاح شده در سال ۶۸، تعیین سیاست‌های کلی نظام جمهوری اسلامی ایران پس از مشورت با مجمع تشخیص مصلحت نظام، از وظایف و اختیارات رهبری تعیین شده و طبق بند دوم این ماده، نظارت بر حسن اجرای این سیاست‌ها نیز از وظایف رهبری است. پزشکیان بارها بر این تأکید کرده و در این مصاحبه هم آن را به وضوح تشریح کرد و به مخاطب خود در نظام و در جامعه اطمینان داد که برای ریاست جمهوری در همین چارچوب تلاش خواهد کرد و قصد ایجاد تقابل یا تنش اصطلاک آور و خسارت بار بر کشور را ندارد.
دوم: این قول مشهور است که قوانین معمولا در مقام تدوین بدون عیب نوشته می شوند ولی در مرحله اجرا است که به دلائل مختلفی مانند نقصان در منابع یا عدم واقع بینی کافی و غیره با مشکل مواجه می شوند. پزشکیان کسی است که به عقل کارشناسی معتقد است و بهتر از هر کسی هم می داند که برنامه های توسعه کشور با بهره گیری کامل از ظرفیت کارشناسی کشور و مستقل از سلایق سیاسی و جناحی دولت ها و نیز بر مبنای خواسته های آرمانی تدوین می شوند. لذا، هیچ نیازی به برنامه نگاری جدید توسط دولت ها نیست و برخورد سلیقه ایی و جناحی با برنامه ها منجر به دوباره کاری و اتلاف منابع کشور می شود و به صلاح جامعه هم نیست؛ مگر اینکه اصلاحیه به اقتضای ضرورت لازم باشد. برنامه هفتم توسعه که در سال ۱۴۰۲ با پیشنهاد دولت در مجلس تصویب شد و پزشکیان خود با دقت کافی در بررسی محتوا و تصویب آن نقش داشته به خوبی بر جزئیات برنامه واقف است و اجرای آن را اولویت اصلی خود می داند. چنین رویه ایی یعنی اینکه دولت پزشکیان مثل برخی دولت های قبلی نخواهد بود که با برخوردهای سلیقه ایی و لجاجت سیاسی اجرای برنامه های توسعه را در برخی مقاطع کنار گذاشتند. نقل است که محمود احمدی نژاد، برنامه ۵ ساله توسعه چهارم را به زباله دانی دفتر خود پرت کرده و این برنامه را با الگوی غربی و نسخه بانک جهانی و صندوق بین المللی پول دانسته بود. تأکید چندین باره دکتر پزشکیان بر اجرای برنامه هفتم توسعه، نه تنها نشان بی برنامگی ایشان نبود بلکه نشانه تکیه او و دولت آینده اش بر یک برنامه جامع و همه جانبه برآمده از عقل کارشناسی کشور بود؛ فارغ از جهت گیری های سیاسی.
سوم: اگر چه عبارت سیاستمدار کاملا صادق یک عبارت پارادوکسیکال هست، اما آقا مسعود کسی است که با نسبت زیادی می توان او را یک سیاستمدار صادق دانست. مصاحبه سه شنبه شب او در تلویزیون علاوه بر اینکه حرفه ایی و ناشی از تجربه بالای او بود، حاکی از صداقت او هم بود؛ حتی اگر به مذاق کمال گرایان، خوش نیاید. پزشکیان به طیف های مختلف جامعه که شخصیت و برنامه های کاندیداهای مختلف را دنبال می کنند، به جای نشان دادن “نقش مار”، واقعیت را بیان کرد. طبیعتا مخاطبان هوشمند که تجربه چند سال گذشته را هم دارند، متوجه این واقعیت هستند که اگر مدیریت کشور مبتنی بر ساختار نظام حاکمیتی تعریف شده در قانون اساسی و بر اساس نگرش علمی صورت گیرد، می توان در بلند مدت به عبور از مشکلات مهم کشور امیدوار بود، در غیر اینصورت سیکل معیوب دوره های گذشته تکرار خواهد شد.
