اردوغان بازمانده بزرگ سیاسی

به گزارش واحد ترجمه پایگاه خبری یازاکو به نقل از الجزیره، نفوذ او بر ترکیه اکنون تنها با بنیانگذار جمهوری ترکیه، مصطفی کمال آتاتورک، که به مدت ۱۵ سال بین سال ۱۹۲۳ تا مرگش در سال ۱۹۳۸ رئیس جمهور بود، قابل رقابت است.

اردوغان توانسته سیاست ترکیه را شکل دهد. در سال ۲۰۱۴، او اولین رئیس‌جمهوری شد که با رای مردم انتخاب شد و در همه‌پرسی پیروز شد که حکومت ترکیه را به نظام ریاستی تغییر داد.

اما پیش از دور اول ۱۴ مه، نظرسنجی‌ها به‌عنوان سخت‌ترین انتخاباتی که اردوغان تا به حال با آن مواجه شده بود، در پی بحران اقتصادی مداوم، مخالفان به ظاهر متحد و نظرسنجی‌هایی که عمدتاً شکست او را پیش‌بینی می‌کردند، اعلام شد.

با این حال، در برهه ای که وی برای اولین بار مجبور به حضور در دور دوم شد، اردوغان پیش بینی ها را نادیده گرفت و در دور اول با تقریباً ۵ درصد ،برتری را از آن خود کرد.

شاید بتوان دانایی سیاسی را که به بقای او کمک کرد، به دوران جوانی اردوغان، و حرفه ای که در دهه ۱۹۷۰ در بی اوغلو، منطقه استانبول که شامل خانه دوران کودکی او در محله کارگری کاسیم پاشا است، مرتبط دانست.

او درجات بالا را طی کرد و در سال ۱۹۹۴ شهردار استانبول شد و در آنجا با بسیاری از مشکلات پیش روی جمعیت رو به رشد شهر مانند آلودگی هوا، جمع آوری زباله و کمبود آب پاک پرداخت.

اما ظهور او منجر به رویارویی با دولت ترکیه و حتی یک دوره زندان و ممنوعیت سیاسی برای خواندن علنی شعری با اتهامات سیاسی شد.

اردوغان به تأسیس حزب عدالت و توسعه (AK Party) اقدام کرد که در انتخابات سال ۲۰۰۲ در پس زمینه بحران مالی پیروز شد. از آن زمان، حزب عدالت و توسعه در تمام انتخابات ملی که شرکت کرده است، پیروز شده است و از چالش‌های متعددی جان سالم به در برده است که مهم‌ترین آن کودتای نافرجام در سال ۲۰۱۶ است.

اردوغان توانسته خود را دوباره بسازد، اتحادهای جدیدی پیدا کند و در صورت لزوم تغییر سیاست دهد – و علیرغم مخالفت فزاینده جسورانه، قدرت را حفظ کرده است.

برای بسیاری از حامیان، به ویژه در قلب آناتولی ترکیه و منطقه دریای سیاه، او مردی است که آنها را نمایندگی می کند – صرف نظر از اینکه منتقدانش چه می گویند.

این ممکن است پایانی برای کیلیچداراوغلو باشد

قلیچداراوغلو در اولین اظهارات خود پس از اینکه مشخص شد اردوغان به عنوان رئیس جمهور ادامه خواهد داد، گفت که به آنچه “مبارزه برای دموکراسی” می خواند، ادامه خواهد داد.

رهبر حزب جمهوری خواه خلق (CHP) گفت: «تمام وسایل دولت برای یک حزب سیاسی بسیج شد و زیر پای یک مرد گذاشته شد».

با وجود این شکست، قلیچداراوغلو هنوز به عنوان رهبر CHP استعفا نداده است. اکنون احتمالاً درخواست‌ها برای انجام این کار افزایش خواهد یافت.

این اولین باخت کیلیچداراوغلو از زمان انتخاب او به عنوان رئیس حزب در سال ۲۰۱۰ نیست، زیرا CHP در انتخابات پارلمانی ۲۰۱۱، ۲۰۱۵، ۲۰۱۸ و ۲۰۲۳ شکست خورد و از نامزد بازنده در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۴ و ۲۰۱۸ حمایت کرد.

پیش از رای گیری، پس از آن که یکی از متحدان کلیدی، مرال آکسنسر، برای مدت کوتاهی حمایت خود را پس گرفت، سوالاتی در مورد نامزدی کیلیچداراوغلو وجود داشت و اکنون بسیاری از سیاستمداران اپوزیسیون به اکرام امام اوغلو و منصور یاواس، شهرداران استانبول و آنکارا، به عنوان رهبران آینده چشم دوخته اند.

نقش کردها در انتخابات ترکیه

با نگاهی به نقشه انتخاباتی در ترکیه، واضح است که حمایت از کیلیچداراوغلو در استانبول، آنکارا و سواحل غربی دریای اژه ترکیه و همچنین جنوب شرق با اکثریت کردها صورت گرفت.

رای دهندگان جنوب شرقی در انتخابات پارلمانی به CHP رای ندادند (یسیل سول طرفدار کردها در صدر قرار گرفت)، نشانه این است که آرای ریاست جمهوری کمتر به دلیل حمایت از حزب و بیشتر به دلیل مخالفت با اردوغان بود.

رئیس‌جمهور ترکیه در سال‌های اخیر حمایت خود را برای سرکوب بزرگترین حزب حامی کردها، HDP، و عملیات نظامی و امنیتی علیه حزب کارگران کردستان (PKK) و وابستگان آن در ترکیه و فراتر از آن از دست داده است.

با این حال، با نگاهی به نتایج دور دوم انتخابات، واضح است که کاهش قابل توجهی در مشارکت، بین ۵ تا ۸ درصد، در جنوب شرقی وجود داشته است.

این به طور بالقوه پاسخی به لفاظی فزاینده ملی گرایانه قلیچداراوغلو و مخالفان در تلاش برای جلب حمایت رای دهندگانی بود که در دور اول از سینان اوگان افراطیون گرا حمایت کردند.

قلیچداراوغلو از حمایت راست افراطی اومیت اوزداغ استقبال کرد که ممکن است رای دهندگان کرد را بیش از پیش بیگانه کرده باشد.