به گزارش واحد ترجمه پایگاه خبری یاز اکو به نقل از حریت در این گزارش ، آمده است: «خشکسالی همچنین در تغییر انرژی های تجدیدپذیر آبی و غیر آبی نقش داشت.
کاهش نیروگاه های آبی با انرژی گاز در ترکیه جبران شده است. در حالی که سهم آبی از ۲۶ درصد به ۱۷ درصد کاهش یافت، گاز از ۲۳ درصد به ۳۳ درصد سالانه در سال ۲۰۲۱ افزایش یافت و سهم سوخت های فسیلی را به ۶۵ درصد در سال ۲۰۲۱ رساند.
کمبود انرژی آبی مصرف گاز را به ۶۱ میلیارد متر مکعب رساند که یکی دیگر از رکوردهای سالانه تمام دوران است.
تولیدات بادی و خورشیدی با رسیدن به ۴۴٫۶ تراوات ساعت (TWh) رکورد جدیدی را به ثبت رساندند که در یک سال ۲۵ درصد افزایش داشت.
در سال ۲۰۲۱، سهم انرژی های بادی و خورشیدی در کل تولید برق به ۱۳٫۶ درصد رسید که نسبت به ۱۱٫۷ درصد در سال ۲۰۲۰
افزایش داشت.
با این حال، افزایش انرژی‌های تجدیدپذیر (+۵۸ تراوات ساعت) از سال ۲۰۱۱ تا کنون با افزایش تقاضای برق در همان دوره (+۹۵ تراوات ساعت) فاصله زیادی دارد و این شکاف با زغال سنگ عمدتا وارداتی (+۳۲ تراوات ساعت) پر می شود.
تولید زغال سنگ در سال ۲۰۲۱، برای سومین سال متوالی، در نتیجه هزینه های بسیار بالای واردات زغال سنگ کاهش یافت. تولید زغال سنگ ترکیه از سال ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۱، ۸ درصد کاهش یافته است.
تولید زغال سنگ حتی در مقایسه با سال ۲۰۲۰ و زمانی که پنج کارخانه زغال سنگ به مدت شش ماه به دلیل عدم رعایت محدودیت های جدید آلودگی هوا تعطیل شدند کاهش یافت ولی همچنان در بالاترین سطح دوره قبل از ۲۰۱۸ قرار دارد.
افزایش سهم انرژی بادی و خورشیدی امیدوارکننده بوده است، اما برای پاسخگویی به افزایش تقاضای برق کافی نیست.
اوفوک آلپارسلان، تحلیلگر داده های آب و هوای Ember در این گزارش گفت: این شکاف با زغال سنگ وارداتی پر شد و قبوض واردات افزایش یافت.
با این حال، انرژی بادی و خورشیدی اکنون ارزان تر از تولید زغال سنگ با تکیه بر واردات است.
وی گفت: سال ۲۰۱۸ سالی بود که مصرف زغال سنگ در ترکیه به اوج خود رسید، اما نیاز به عزم راسخ برای عدم استخراج و بکار گیری زغال سنگ برای تولید برق همچنان ادامه دارد.
