به گزارش پایگاه خبری یاز اکو، دانش فنی ساخت راه آهن در کشور ما قدمتی ۸۰ ساله دارد، با وجود این سابقه اما تلاشی برای بومی سازی این دانش از طرف مسئولان انجام نشده و زیرساخت‌های لازم ارتقا نیافته و اکنون این ناوگان فرسوده شده است.
از سوی دیگر دانش فنی ساخت قطار سریع السیر نیز در کشورمان با تاخیر چندین ساله مواجه است و ما باید همچنان گوشه چشمی به کشورهایی مثل چین داشته باشیم تا بیایند برایمان قطار سریع السیر ایجاد کنند.
چرا پس از چند دهه، ناوگان ریلی ایران توسعه نیافته و ضرورت بهسازی این ناوگان و نیز ورود دانش فنی قطار سریع السیر از طرف مسئولان امر احساس نشده است. قرار بود از سال ۸۰ پروژه قطار سریع السیر بین شهرهای بزرگ کلید بخورد اما متاسفانه اسیر وعده‌ها و شعارهای مسئولان وقت کشور شد.
حال پس از گذشت سال‌ها کم کاری، مدیران راه آهن می‌گویند قرار است پروژه قطار سریع السیر در مسیر تهران- اصفهان و سپس تهران -تبریز شکل بگیرد. امری که به نظر می‌رسد باید سال‌ها انتظار بکشیم تا شاهد ایجاد قطار سریع السیر از تبریز به پایتخت یا شهرهای دیگر باشیم.
آذربایجان شرقی از گذشته تاکنون دروازه اصلی تجارت و ترانزیت کالا و مسافر از جنوب و جنوب شرق آسیا به اروپا بوده است به طوری که دومین خطی که پس از راه آهن سراسری اقدام به ساخت آن شد، خط آهن تهران – تبریز است.
ساخت و ریل گذاری این خط هیجدهم آبان ماه ۱۳۱۷ از تهران شروع شد و چهاردهم آبان ماه ۱۳۲۱ تا میانه خاتمه یافت و مورد بهره برداری قرار گرفت. البته به دلیل وقوع جنگ دوم جهانی عملیات این خط متوقف و پس از پایان جنگ عملیات ساخت آن توسط وزارت راه شروع شد و در سال ۱۳۳۵ ریل گذاری آن از میانه شروع و در نهایت به ایستگاه مراغه رسید.
واقعیت این است که نقش بی بدیل حمل و نقل در توسعه منطقه‌ای قابل کتمان نیست. زیرا بدون وجود راه های ارتباطی زمینی، ریلی و هوایی توسعه اتفاق نمی‌افتد. در سایه وجود حمل و نقل پیشرفته است که رونق اقتصادی به وجود می‌آید و مسیرهای ورود و خروج گردشگر داخلی و خارجی تسهیل می‌شود.
آیا می‌توان به ایجاد قطار سریع السیر تبریز-تهران در آینده‌ای نزدیک امید داشت و به وعده‌های مسئولان دلخوش بود. در حالی که پروژه راه آهن تبریز- میانه ۲۱ ساله شده است و تاکنون خبری از تکمیل این پروژه به گوش نمی‌رسد. مردم آذربایجان شرقی همچنان باید چشم انتظار بهره برداری از آن باشند. آنچه که اکنون این پروژه مهم را معطل کرده، عدم تأمین اعتبار مورد نیاز است و حالا این پروژه بعد از گذشت دو دهه در انتظار تخصیص اعتبار برای تکمیل است.
این در حالی است که بهره‌برداری از پروژه راه آهن میانه- تبریز- بستان آباد، از یک طرف ترانزیت ریلی ایران را برای نخستین بار به اروپا متصل خواهد کرد و از طرف دیگر با اتمام عملیات اجرایی این راه آهن، زمان حرکت قطار تهران- تبریز نیز حدود ۵.۵ ساعت کاهش خواهد یافت. شاید با افتتاح راه آهن تبریز-میانه زمینه برای ایجاد قطار سریع السیر نیز فراهم گردد.
با اتصال ناوگان ریلی آذربایجان شرقی از مسیر راه آهن نخجوان- ایروان و تفلیس به اروپا بی گمان اهمیت ترانزیتی مسافر و کالا از طریق استان دو چندان خواهد شد و صادرات و مبادلات تجاری به کشورهای همسایه افزایش خواهد یافت.
