به گزارش پایگاه خبری یازاکو، یکی از بزرگترین چالش‌های زیست‌محیطی و انسانی در دنیای امروز تخریب زمین و سوءاستفاده از منابع طبیعی است که نه‌تنها به اکوسیستم‌ها آسیب می‌زند، بلکه رفاه انسان‌ها و امنیت غذایی آینده را تهدید می‌کند.
یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که تخریب زمین در سطح جهانی به سرعت در حال گسترش است و این روند در حال حاضر به تهدیدی جدی برای پایداری سیاره ما تبدیل شده است. این گزارش علمی بر لزوم تغییر در نحوه مدیریت زمین و استفاده بهینه از منابع طبیعی تأکید دارد تا از بحران‌های زیست‌محیطی و انسانی جلوگیری شود. در این راستا، مقامات و کارشناسان در تلاشند تا این مشکلات را به‌طور جدی در اجلاس‌های بین‌المللی مطرح کرده و راهکارهایی برای اصلاح این وضعیت بیابند.
فهرست
گسترش تخریب زمین و چالش‌های آن
مطالعه جدید نشان می‌دهد که تخریب زمین به میزان ۱ متر مربع در سال در حال گسترش است و این روند تهدید بزرگی برای اکوسیستم‌ها و منابع طبیعی است. به‌طور دقیق‌تر، مساحت اراضی تخریب‌شده اکنون به ۱۵ متر مربع رسیده است، که این مساحت بیشتر از وسعت قطب جنوب است.
این تخریب‌های گسترده نه‌تنها به تخریب جنگل‌ها و کاهش ظرفیت اکوسیستم‌ها برای جذب دی‌اکسید کربن منجر شده است، بلکه موجب تهدیدهایی جدی برای امنیت غذایی، تنوع زیستی و همچنین شرایط زندگی انسان‌ها می‌شود. گزارش اخیر تأکید می‌کند که تخریب زمین به‌شدت تلاش‌ها برای مقابله با بحران‌های جهانی مانند تغییرات اقلیمی، حفاظت از طبیعت و تأمین منابع غذایی پایدار را تضعیف می‌کند.
این مطالعه به‌ویژه به نقش اساسی زمین در حفظ پایداری جهانی اشاره دارد و از سیاست‌گذاران می‌خواهد تا توجه بیشتری به استفاده مسئولانه از زمین داشته باشند. تا پیش از این، زمین‌ها قادر بودند به‌طور طبیعی یک سوم از گازهای دی‌اکسید کربن تولیدی انسان‌ها را جذب کنند، اما در دهه گذشته به‌دلیل جنگل‌زدایی و تغییرات اقلیمی، این ظرفیت به میزان ۲۰ درصد کاهش یافته است. در این میان، فعالیت‌های کشاورزی ناپایدار به‌ویژه در زمینه‌های جنگل‌زدایی، فرسایش خاک، کاهش ذخایر آب و آلودگی اکوسیستم‌ها، بیشترین سهم را در تخریب زمین‌ها دارند.
تأثیرات اجتماعی و اقتصادی تخریب زمین
تخریب زمین به‌ویژه در مناطق خشک و نیمه‌خشک دنیا بیشترین آسیب را به جوامع کم‌درآمد و گروه‌های اجتماعی-اقتصادی وارد می‌کند. یک‌سوم از جمعیت جهانی هم‌اکنون در مناطق خشک زندگی می‌کنند و این مناطق به‌شدت تحت تأثیر تغییرات اقلیمی و تخریب زمین قرار دارند. کشورهای آفریقایی و مناطقی مانند جنوب آسیا، شمال چین، دشت‌های مرتفع و کالیفرنیا در ایالات متحده از جمله نقاط داغ تخریب زمین به‌شمار می‌روند. این تخریب‌ها به‌ویژه در مناطق فقیرتر که منابع طبیعی کمتر و شرایط زندگی ضعیف‌تری دارند، موجب افزایش فشار بر معیشت مردم و تشدید فقر و مهاجرت می‌شود.
زنان و کودکان به‌ویژه در این مناطق در معرض تهدیدات بیشتری هستند. زنان به دلیل افزایش حجم کار و مشکلات بهداشتی در معرض خطر بیشتری قرار دارند، در حالی که کودکان با افزایش خطر سوءتغذیه و افت تحصیلی روبه‌رو هستند. این تخریب‌ها همچنین فشارهایی را بر نظام‌های بهداشتی و آموزشی وارد می‌آورد که می‌تواند به‌طور مستقیم بر کیفیت زندگی و آینده نسل‌ها تأثیر بگذارد.
راهکارهای پیشنهادی برای مقابله با تخریب زمین
گزارش جدید به اهمیت اتخاذ یک رویکرد جامع برای مقابله با تخریب زمین اشاره دارد و بر لزوم پیوند بین مسائل زیست‌محیطی و اجتماعی-اقتصادی تأکید می‌کند. برای جلوگیری از تشدید این بحران، سیاست‌گذاران باید به طور جدی به نقش زمین در پایداری جهانی پرداخته و آن را به عنوان پایه‌ای اساسی برای تحقق اهداف توسعه پایدار در نظر بگیرند. در این راستا، کنوانسیون سازمان ملل برای مبارزه با بیابان‌زایی (UNCCD) در تلاش است تا مسیرهای جدیدی برای مدیریت پایدار زمین ارائه دهد.
این کنوانسیون تأکید دارد که باید به‌طور هم‌زمان به اثرات زیست‌محیطی و اجتماعی استفاده از زمین پرداخته شود و از زمین به‌عنوان ابزاری برای مقابله با بحران‌های زیست‌محیطی استفاده شود. تنها از طریق مدیریت مسئولانه زمین است که می‌توان به اهداف پایداری جهانی دست یافت و از بحران‌هایی مانند فقر، مهاجرت و درگیری جلوگیری کرد.
به نقل از گاردین، تخریب زمین یک بحران جهانی است که نیازمند اقدام فوری و تغییرات اساسی در نحوه مدیریت منابع طبیعی و استفاده از زمین است. این بحران نه‌تنها تهدیدی جدی برای اکوسیستم‌ها و محیط‌زیست است، بلکه می‌تواند به بحران‌های اجتماعی و اقتصادی بزرگی منجر شود. برای جلوگیری از این روند و حفظ پایداری سیاره زمین، ضروری است که کشورها و سیاست‌گذاران توجه بیشتری به نقش زمین در توسعه پایدار داشته باشند. در نهایت، تنها از طریق همکاری جهانی و اصلاحات اساسی در نحوه استفاده از زمین می‌توان به یک آینده پایدار و امن برای نسل‌های آینده دست یافت.
