سهم مردم آذربایجان از معدن مس سونگون چیست؟

به گزارش یازاکو، جعفر ساعی‌نیا_ سال‌هاست سؤال مهمی در ذهن مردم آذربایجان باقی مانده: «سهم ما از معدن عظیم سونگون چیست؟»
وقتی به اعداد و پروژه‌های اجراشده توسط شرکت ملی مس در کرمان نگاه می‌کنیم، پاسخ این سؤال تلخ‌تر می‌شود. طبق صورت‌های مالی رسمی، میلیاردها تومان از محل درآمد مس، صرف پروژه‌های عظیم عمرانی در کرمان شده است:
ساخت ۳ ورزشگاه بزرگ،
اجرای ۲ ابرپروژه انتقال آب از خلیج فارس،
ساخت ۶ نیروگاه برق.
اما در همین زمان، سهم آذربایجان از چنین پروژه‌هایی «صفر مطلق» بوده است.
این در حالی است که مس سونگون با ارزش افزوده سالانه ۴۰ هزار میلیارد تومان، یکی از بزرگ‌ترین منابع درآمدی صنایع معدنی کشور است. اگر تنها ۱۰ درصد از این رقم به حساب آذربایجان شرقی واریز می‌شد، این استان امروز چهره‌ای کاملاً متفاوت داشت.
صرفاً با درآمد یک سال سونگون می‌توانستیم:
۴ بیمارستان هزار تخت‌خوابی بسازیم،
۲۰۰ مدرسه ۱۸ کلاسه احداث کنیم،
دو ورزشگاه ۷۰ هزار نفری راه‌اندازی کنیم،
۵۰۰ دستگاه اتوبوس برای نوسازی ناوگان حمل‌ونقل تهیه کنیم،
۵۰۰ کیلومتر آسفالت استاندارد اجرا کنیم،
یا حتی ۱۰ پل عظیم شهری بنا کنیم.
اما چه شده که این پول‌ها به جای آذربایجان، به استان‌های دیگر سرازیر می‌شود؟
چرا مردم ورزقان باید تبعات زیست‌محیطی، جاده‌های تخریب‌شده، آلودگی و بحران آب را تحمل کنند، اما بودجه‌های توسعه‌ای به حساب آنها واریز نشود؟
مسئله فقط «عدالت اقتصادی» نیست؛ مسئله این است که ثروت آذربایجان در جایی غیر از خود آذربایجان خرج می‌شود.
وقتی پروژه‌های چند ده هزار میلیاردی در کرمان اجرا می‌شود و سهم آذربایجان فقط گردوغبار ماشین‌آلات معدن است، طبیعی است که مطالبه‌گری مردم و نخبگان شدت بگیرد.
سونگون می‌تواند موتور محرک توسعه شمال‌غرب ایران باشد، اما تنها در صورتی که درآمد آن به جای خروج از استان، در خود آذربایجان سرمایه‌گذاری شود.
تا زمانی‌که این نابرابری اصلاح نشود، پرسش مردم همچنان پابرجاست:
«آذربایجان کجای این معادلات است؟»