به گزارش پایگاه خبری یاز اکو، استیضاح رنجبر آن قدر غیر منتظره و شاید نحس بود که انتخاب شهردار جدید به طلسم افتاده است. بعد از آنکه شورای ششم تبریز اولین شهردار منخب خود خود را برکنار کرد بر روی سه گزینه به توافق رسید تا در مرحله نهایی یکی از آن سه نفر به عنوان شهردار پنجاه و هشتم انتخاب شود. هوشیار، غفاری و سلیمانی!
به گزارش آذرقلم، ماجرای انتخاب شهردار تبریز به داستان هزار و یک شب می ماند. هر شب و هر روز باید منتظر ماجرایی پیش بینی نشده از دل آن بود. از آن دست داستان هایی که می تواند برای خیلی ها هیجان انگیز باشد. حالا آن گزینه سه تایی هم بی نتیجه مانده است.
اکبر غفاری همان روز اول انصراف داد و هوشیار، روز آخر و سلیمانی گزینه سوم در ساعت آخر! حالا انتخاب شهردار تبریز به معادله چند مجهولی می ماند که هیچ کس توان پیش بینی آینده را ندارد. همه پیش بینی ها غلط از آب درآمد. نه غفاری شهردار شد و نه هوشیار و نه سلیمانی. حالا شورای شهر مجبور است گزینه های تازه مطرح کند. گزینه هایی مثل: شریف زاده، رحمتی و …!
یعقوب هوشیار که چند ماه قبل هم خود را به بوته آزمون شورای ششم سپرده بود با بدعهدی برخی از اعضا، از راهیابی به دور نهایی بازماند و دلشکسته و ناراضی تبریز را به مقصد شهردار منطقه ۱۸ تهران ترک کرد. اما بار دیگر فیل اش یاد هندوستان کرد و به کاندیدا شدن در این مرحله رضایت داد و در برابر اصرار برخی اعضا کوتاه آمد. البته او شرطی گذاشته بود که علیرغم وعده های نخستین، محقق نشد. او شرط بسته بود به شرطی عطای تهران را به لقای شورای ششم می بخشد که توافق حداکثری و اختلاف رای حداقلی را در این شورا برای او تحفه بیاورند. اما ظاهرا سوغات پارلمانی تبریز، برای هوشیار چندان دلچسب و شیرین نبود. او انتظار داشت اجماع حداکثری شورا مانند قرابیه شیرین تبریز دریافت کند تا مثل راحت الحلقوم، کلید شهر تبریز را به دست گیرد اما انتظارات اش برآورده نشد و او در آخرین روز از مهلت باقی مانده برای انتخاب، عطای بلدیه چی تبریز را به لقای شورای ششم بخشید.
حالا علی مانده و حوض اش! شورای ششم است و موجی از انتقادات افکار عمومی، رسانه ها و اختلافات ریز و درشتی که از دل همین شورا به بیرون درز کرد. مساله ساده ای که می شد با اندکی صبر و تامل و تقلیل توقعات حل شود به یک معضل بزرگ و قفل هزار کلید و گرهی پیچ در پیچ مبدل شده است. حالا فضای مجازی پر شده از انتقادات تند و حتی طنز های گزنده! چهره هایی به مزاح به عنوان شهردار آینده مطرح می شوند که بیشتر مصرف بگو و بخند دارند.
کار شورا و شهرداری به قدری گره خورد که بالاخره استاندار آذربایجان شرقی که تاکنون در برابر رویدادها و اتفاقات شورا سکوت اختیار کرده بود و مورد انتقاد تند و تیز هم قرار گرفت کاسه صبرش لبریز شد و از این وضعیت ابراز نارضایتی کرد. به عبارت دیگر آش شورا چنان شور بود که خان هم فهمید! عابدین خرم هم دیروز بالاخره بعد از چند هفته سکوت، با احتیاط وارد ماجرا شده و سکوت خود را این گونه توجیه کرد که: در جایگاه‌هایی که با رای مردم نسبت مستقیم یا غیرمستقیم دارند، نفیا و اثباتا دخالتی نداشته و نخواهم داشت و یک توصیه بیشتر ندارم که اگر برای جایگاهی مدیر یا مسوول انتخاب می‌شود، اهداف انقلاب اسلامی و شاخصه‌های کارآمدی برای نیل به اهداف سازمانی مورد توجه قرار گیرد تا شرایط مردم به سمت بهبودی رفته و ریل (!) پیشرفت سرعت گیرد.
این پیام استاندار که دارای اغلاط املایی و انشایی متعددی است (ریل به جای قطار!) حاوی پیام نارضایتی اوست. مردم تبریز تجربه و خاطره ورود قاطعانه و نه طرفدارانه! استانداران قبلی را در ماجرای اختلاف شورا و شهرداری به خاطر دارند. ورود استاندار به این ماجرا به معنی دخالت در اجرا و تصمیم مردم نیست بلکه هدایت و مدیریت راهبردی برای مدیریت شایسته استان و تبریز و صیانت از جایگاه بلند تبریز در کشور و تعیین تکلیف مدیریت شهری است و نه تحمیل نظر و سلیقه شخصی! انتظاری که از دیگر مسئولان بلند پایه استان و کشور نیز می رود.
به هر حال مجموعه چند هزار نفری شهرداری تبریز و شهر دو میلیونی منتظر تصمیم نهایی و عقلایی سیزده عضو شورای شهر است که متاسفانه تاکنون جز تشتت و تفرقه و عدم ثبات از دل آن بیرون نیامده است.
