یازاکو، محرم شاه بلاغی_ علم کلیه پدیده های قابل اثبات بشریت است، علم معنای در مقابل جهل است بر مشاهده و تجربه استوار بوده، دانش کلیه اطلاعات تجربیات انسانها در طول زندگی و از محیط کار است ، علم اقتصاد ، علم تخصیص منابع محدود به خواسته های نا محدود بشریت می باشد ، علم اقتصاد علم رفتار انسان در مورد، تولید ، توزیع ، مصرف می باشد ، علم توزیع ثروت ملی ، علم بهزیستی ، علم تولید رفاه ملت ، علم تحقیق برای افزایش ثروت ،علم انتخاب ،علم کمیابی ، علم تخصیص عوامل ومنابع کمیاب در جهت تولید کالاها و خدمات مختلف جهت خواسته های بشری است می باشد.
سئوالات اساسی علم اقتصاد:
۱- چه کالاها و خدمات تولید شود واز هر کدام چه مقدار تولید شود ؟علت طرح سئوال اول این است، چون عوامل ومنابع تولیدی کمیاب است ، اما نیاز های ما نامحدود پس برای رفع نیاز ها باید مشخص شود چه کالاها و خدمات به چه میزان تولید شود.
۲- چگونه کالاها و خدمات تولیدشود؟
یعنی به چگونگی تولید کالاها و خدمات وبه کار گیری عوامل تولیدی ( زمین ، سرمایه فیزیکی ، نیروی کار متخصص، مدیریت کارآمد، تکنولوژی روز ، فن آوری اطلاعات و…)با روش های فنی تولید اشاره می کند.
۳-چگونه کالاها و خدمات تولید شده توزیع شود؟
یعنی به بر نامه های نظام اقتصادی توزیع اشاره می کند، تا از طریق بازار ها بین مصرف کننده گان توزیع گردد.
در اقتصاد نظامهای اقتصادی خیلی مهم است، آیا نظام اقتصادی متمرکز یا سو سیالیستی است ؟،نظام اقتصادی بازار آزاد یا سرمایه داری است؟نظام اقتصادی مختلط است ؟ ایا نظام اقتصادی اسلامی است ؟
در سال ۱۷۷۶ آدام اسمیت اقتصاد دان کلاسیک درغرب که پدر علم اقتصاد بود در کتاب ثروت ملل تاکید بر اقتصاد بخش خصوصی داشت، که دولت نمی تواند تاجر خوبی باشد، ایشان به نظام بازار آزاد و خصوصی کردن اقتصاد تاکید داشت در بازار به دست های نامرئی قیمت تعیین می شود، به بازار های رقابتی اعتقاد داشت و دانشمندان اقتصاد دیگر ازجمله که جان مینارد کنیز اقتصاد دان انگلستان که اقتصاد کلان را مطرح کرد در جمع تاکید داشتند جایی بخش خصوصی عاجز از تولید کالای وخدماتی است دولت باید دخالت کنند، در کل اکثریت اقتصاد دانان به اقتصاد بازار آزاد و رقابتی تاکید کردند، نتیجه ان عمل غرب به اقتصاد بازار است، که امروز مردم را به اقتصاد رفاه رسانده، امروز تجارت آزاد با اقتصاد بین الملی و مالیه بین المل برای کشورها اقتصاد رفاه می آورد این هم با نظام اقتصادی بازار آزاد و اقتصاد بازار رقابتی میسر است .
چون اقتصاد یک علم است ، با اقتصاد تشریعی ،دستوری ، اسلامی، نمی توان کشور اداره کرد، چون اقتصاد اسلامی یک سری قوانین ثابت دارد وعلمی نیستند، علم اقتصاد تابع اقتصاد اثباتی به توصیف واقعیت ها و ارزیابی عملکرد اقتصادی می پردازد، انچه است مورد مطالعه قرار می دهد. مثل بررسی علل بی کاری و تورم تاثیر افزایش مالیات برقیمت، یا افزایش سرمایه گذاری مولد و زیر بناهای بر اشتغال زایی وبر کاهش تورم.یا از اقتصاد تحلیلی استفاده می شود، یعنی رفتار بشر را در زمینه های تولید ، مبادله ،مصرف بررسی می کند. وتحلیل می کند. تا قدرت پیش بینی پدیده های اقتصادی را در آینده بدست آورد پس کشور به اقتصاد دانان متخصص نیازدارد، نه به مدیران سنتی که جهالت اقتصادی دارند، مدیران اقتصادی کشورمان تخصص و خبرگی هم دانش و تجربه کاری ندارند، باید اقتصادانان پزشکان جراج اقتصاد می تواند با تشکیل تانک های فکری ، و با تدوین یک بر نامه ریزی اقتصادی استراتژیک کشور را در یک حکومت دمو کراتیک از بحرانها نجات دهند، همان طور که بهترین دوران اقتصادی ایران مربوط به دوره چهارم بر نامه توسعه از سال ۴۶ تا ۵۱ در زمان حکومت سابق بود که رشد اقتصادی دو رقمی و بی کاری نزدیک به صفر و تورم زیر پنج درصد بود. چون مدیران کلان اقتصادی آن زمان ،در سازمان بر نامه بودجه دکتر خداداد فرمانفرما دارای دکترای اقتصاد از بریستول ، و استاد دانشگاه، وزیر اقتصاد دکتر علینقی عالیخانی دکترای اقتصاد از سوربن فرانسه،و رئیس بانک مرکزی مهدی سمیعی دکترای اقتصاد از آکسفورد داشت پس باید در راس مدیران کلان اقتصادی تکنوکرات باید قرار بگیرند، اما تیم مدیریت کلان اقتصادی دولت فعلی باید از جراحان اقتصاد( اقتصاد دانان متخصص و با تجربه)انتخاب شود و تانک های فکری و خانه ها توسعه در سرتاسر کشور تشکیل شود وبه تیم اقتصادی دولت مشورت دهند، دولت به ایدولوژی انها کاری نداشته باشد فقط علمگراها و عملگراها خبره وبا تجربه را در کشور جهت توسعه ملی بکار گیرد.
