به گزارش پایگاه خبری یاز اکو به نقل از ایرنا، حجت‌الاسلام رسول برگی روز یکشنبه در جلسه علنی شورای اسلامی شهر تبریز ، افزود: در برخی از مناطق تبریز از جمله محله شکلّی برخی خانه‌های تاریخی وجود دارد که گاهی تخریب و به آپارتمان تبدیل می شوند که باید در راستای حفظ هویت تبریز نسبت به ساماندهی آنها اقدام کرد.
وی همکاری بین شهرداری تبریز و میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری آذربایجان شرقی برای ساماندهی خانه‌های تاریخی تبریز در راستای حفظ هویت شهری را ضروری خواند.
برگی همچنین از کمیسیون فرهنگی و کمیته نامگذاری شهرداری تبریز خواست تا در راستای لبیک به فرمایش مقام رهبری در خصوص نام گذاری اماکن و معابر به نام شهدا، نسبت به نام گذاری معابر و ساختمان‌ها و سالن‌ها به نام شهدا به خصوص شهدای زن که هیچ جا نامی از آنها دیده نمی‌شود، اقدام کنند.
وی همچنین بر ضرورت ساماندهی سگ‌های بدون صاحب در سطح شهر تبریز تاکید و اضافه کرد: متاسفانه سگ‌های بدون صاحب گاهی در شهر موجب آسیب می‌شوند که البته این حیوانات مخلوق خداوند بوده و حق حیات دارند اما لازم است این حیوانات نیز با رعایت حق و حقوقشان، با نظارت کافی شهرداری ساماندهی شوند.
برگی با اشاره به درخواست تعاونی شرکت تاکسیرانی تبریز مبنی بر اعطای زمین برای احداث تعمیرگاه، گفت: شرکت تعاونی تاکسیرانی خواستار اختصاص محلی برای تعمیر تاکسی‌هاست، چراکه وضعیت معیشت فعلی، رانندگان تاکسی را تحت فشار قرار داده است.
وی افزود: با اختصاص یک زمین به تعاونی می‌توانیم محلی برای تعمیر تاکسی ها فراهم کنیم تا در این وضعیت اقتصادی کمکی به این قشر باشد.
به گزارش ایرنا، رییس کمیسیون برنامه و بودجه شورای اسلامی شهر تبریز نیز در این جلسه از تحقق ۷۳ درصدی بودجه پیش‌بینی شده شهرداری خبر داد و گفت: ۸۰ درصد آن نقدی و ۲۰ درصد غیرنقدی بوده است.
علیرضا نوای باغبان افزود: طبق بودجه پیش‌بینی شده مبلغ ۲ هزار و ۵۸۵ میلیارد تحقق بودجه برای شهرداری مرکز و مناطق در ۶ ماه نخست امسال در نظر گرفته شده بود و از این رقم یک هزار ۷۵۳ تومان تحقق یافته است که در حدود ۷۳ درصد بودجه پیش‌بینی شده است.
وی افزود: این رقم تحقق با توجه به شرایط خاص اقتصادی قابل قبول است و اینکه هر چقدر این رقم در ماه‌های آینده بیشتر شود، باعث انجام فعالیت‌های عمرانی بیشتری خواهد شد.
نوای باغبان اضافه کرد: هزینه‌های عمرانی پیش‌بینی شده مجموع مرکز و مناطق شهرداری تبریز یکهزار و ۷۹۴ میلیارد تومان بود که طی ۶ ماه گذشته، رقم تحقق یافته به مبلغ ۶۹۹ میلیارد تومان رسیده است که حدود ۴۰ درصد را شامل می شود.
جناب آقای عباس رنجبر، شهردار محترم تبریز
سلام‌علیکم؛
احتراماً، چنانکه استحضار دارید، در سال‌های اخیر، به دلایل متعددی، از جمله: حاشیه‌نشینی، مهاجرت‌ها و توسعه شهرنشینی و سایر عوامل دخیل و به تبع آن، تولید بیشتر زباله، شاهد تولید مثل و ازدیاد آسان سگ‌ها در شهرستان‌ها و به ویژه مراکز استان‌ها بوده‌ایم و کلانشهر تبریز نیز از این شرایط، مستثنی نبـوده است. به دنبـال ازدیاد نسل سگ‌های بی‌صاحب، شهـرداران نواحـی مختلف در شهرها، بـرای کـاهش جمعیت سگ‌ها، ناگـزیر و متأسفـانـه، اولیـن، سـاده‌تـرین و کـم‌هزینه‌تریـن راه را انتخاب و آن را به صـورت پنـهان و یا علنـی و به شیوه‌های مختلف، عملیاتـی کـرده‌اند که گزارش‌هـای مردمـی و تأییـد ناپدید شدن سگ‌ها در برخی مناطق و مستندات صوتـی و تصویـری تهیه‌شده و موجود از نحـوه معدوم‌سازی به روش تزریق سم و اسید و یا به شیوه‌های دیگر، ازجمله تیراندازی‌ها در برخی مناطق شهـرهای مختلف به سمت سگ‌ها و حذف فیزیکی آنها در سال‌های اخیر که معمولاً یک پای شهرداری‌ها هم در میان است، صدای طیف گستره‌ای از حامیان حیوانات را درآورده که مصداق‌های عینی و مستند تصویـری زیادی در این‌خصوص، موجـود می‌باشد که در بـرخی رسانـه‌ها و پایگـاه‌های خبـری نیز منعکس شده است. بیشتر شهرداری‌ها، معمولاً و هیچ‌وقت، زیر بار موضوعی به نام سگ‌کشی نمی‌روند و ادعایشان هم این است که سگ‌های مریض را از سگ‌های سالم جدا می‌کنند و بعد از جداسازی است که به زندگی آنها خاتمه می‌دهند؛ درحالی که معیار مشخصی هم بـرای تشخیص این مریـض بـودن سگ‌ها ندارنـد و اسمی که بـرای این کـار گذاشته‌انـد، مـرگ با تـرحـم! است و وقتـی هم دستشان رو می‌شود، همه تقصیرها را به گردن پیمانکاران خاطی می‌اندازند؛ درحالی که پیمانکاران، طبق قراردادهای منعقده، از شهرداران و زیرمجموعه‌های آنها، دستـور می‌گیرنـد و خودسرانـه نمی‌تواننـد دست به سگ‌کشـی بـزنند؛ ضمن اینکـه جمـع‌آوری و معدوم‌سازی سگ‌های رهاشده، برای عده‌ای، درآمدزایی دارد و این در آمدزایی، بستری برای انجام برخـی تخلفات وسوسه‌انگیز، ایجاد می‌کند که به دام انداختن سگ در خارج از محدوده خدمات شهری، پرورش و تکثیر و توله‌کشی سگ‌ها برای فروش به طرح و انتقال سگ از سایر مکان‌ها، از جمله تخلفاتی است که احتمال دارد در این طرح، رخ بدهد؛ ضمن اینکه شهرداری‌ها، در کشتار سگ‌ها، از شهروندان، هزینه می‌کنند و رفاه، آسایش و امنیت بهداشتـی آنها را مطرح و به رخ می‌کشند. ایـن‌جانب که سال‌ها، موضوعات تأثیرگذار از این قبیل را در جامعه و در رفتارهای مردم، به‌ویژه در نوجوانان و جوانان، رصد و بررسی می‌کنم و اثرات آن را، هم در فضاهای واقعی و هم در فضاهای مجازی، لمس می‌کنم، شاهد هستم که این راه‌حل‌های گذرا و مقطعیِ بدون پشتوانه علمی، هزینه‌های سنگینی را به جامعه تحمیل کرده است؛ از طرفی دیگر، به این موضوع، کاملاً واقفم که کشتن سگ‌ها با اسید و سم، بسیار ارزان‌تر از صرف هزینه بـرای غـذا، دارو، واکسیناسیـون و عقیـم‌سـازی آنهاست؛ اما به نظـر این‌جانب و به زعم بیشتـر صاحبنظـران حوزه‌های علوم اجتماعی و روانشناسی، صدمات اجتماعی و فرهنگی چنین رفتارهایی که به جامعه تحمیل می‌گردد و در بلندمدت، اثرات خود را می‌گذارد، به مراتب، خیلی بیشتر و سنگیـن‌تر است و چه‌بسا و درنهایت، حیـوان‌دوستـان را ناخواسته، با سیستـم موجود هم، زاویه‌دار می‌کنـد؛ کما اینکه مشابه آن را در سال‌های اخیـر و به صورت تجمع و تنش‌های جـدی بین مـردم و مسؤولان و در شهرهـای دیگر، به‌خصوص در روبه‌روی شهــرداری تهـران، شاهـد بوده‌ایـم که هزینه‌هایـی را به کشـور و جامعـه تحمیـل کرد که حکایت جـدی از بی‌برنامگـی مدیریت شهـری برای سامانـدهـی سگ‌های بی‌پناه داشت و دارد. فقدان دانش علمی کافی در مورد مدیریت حیوانات شهری، چه در بین مسؤولان، به‌ویژه در شهرداران که در مدیریت پسماندها، ضعیف عمـل می‌کنند و چه در بین حیـوان‌دوستـان و طرفـداران حقوق حیوانات که به جـای تمرکـز بـر موضـوع عقیم‌سـازی، فقط به غذارسانـی و اظهار عطوفت فکـر می‌کنند، مشکلات و آسیب‌هایـی را دربردارد. به زعم اکثریت صاحبنظران و حامیان حیوانات، راه‌حل اساسی در ساماندهی سگ‌ها، معدوم‌سازی سگ‌ها نیست که توسط برخی شهرداران و در گوشـه و کنـار این کشور، اتفـاق می‌افتد و خبرهایش هم به گوش می‌رسد و موجب آشفتگی حیـوان‌دوستـان می‌شود که اگر چنین می‌بود، اکنون باید موضوع سگ‌های بی‌صاحب، تا به امروز، حل یا اندکی تعدیـل می‌شد؛ درحالی که بازخـورد و وضعیت فعلی، عکس آن را نشان می‌دهد؛ ضمن اینکه در این میان، شاهد تولید حیوان جدید خطرناکی نیز که حاصل ترکیب سگ و گرگ بوده، شده‌ایم که در برخی مناطق، مشکلات و خطراتی را به دنبال داشته است. معدوم‌سازی سگ‌ها به روش‌های مختلف؛ مانند: ضربه به جمجمه و کوبیدن سر آنها به دیوار و یا حلق‌آویز شدن، خفـه کردن با گازهـای مسمـوم، تزریق سم و … که باعث کشته شدن آنها می‌شود، در هرزمان و هرمکانی که باشد، معمولاً از چشم حیوان‌دوستان پوشیده نمی‌ماند و حیوان‌دوستان و رابطان آنها در سطح شهر، متوجـه آن و خبر آن می‌شونـد که موجب جریحـه‌دار شدن احساسات عمومـی و چه‌بسا مورد سوء استفـاده رسانه‌های معاند و ارائه تصویری غلط از رفتار ایرانیان نیز می‌گردد. حامیـان حیـوانات، معمولاً فیلمبـرداری و عکسبـرداری می‌کننـد تا پیگیـر موضـوع شونـد و ایـن عکسبـرداری‌ها و مستنـدسـازی‌های بی‌غرض، بعضاً و به جهت صرفاً اطلاع‌رسانـی، در فضـای مجـازی، منتشـر می‌شود که چنین به ذهن متبـادر می‌گـردد که حیوان‌دوستان، قصد مشکل‌سازی یا اغتشاش دارند! که پای پلیس فتا هم در اینجا، به میان کشیده می‌شود؛ درحالی‌که خواسته حیوان‌دوستان، نه سیاسی بلکه اجتماعی و فرهنگی و کاملاً واضح و شفاف است و تنها هدفشان، پیگیـری و متوجـه‌سـازی مسؤولان است. به نظـر می‌رسد در کنـار همه راهکارهایـی که بـرخی از آنها در ذیـل آورده خواهند شـد، راه‌حل اصولی و اساسی، عقیم‌سازی و اسکان دائمی سگ‌ها در یک پناهگاه دارای مجوز می‌باشد که یک پیشنهاد و راهکار اصولی علمی و بین‌المللی است که امروزه در کشورهای پیشرفته جهان نیز، در حال اجراء است که آن هم، نیاز به حمایت جدی مسؤولان و تخصیص اعتبار مالی کافی و حمایت از سوی شهروندان دارد. متخصصان این حوزه، معتقدند برای عقیم‌سازی، باید تمامی سگ‌ها، عقیم شوند و چنانچه منابع مالی محدود، مانع از انجام این کار شود، باید ماده‌ها عقیم شوند و در غیر این‌صورت، باید حداقل، ۷۰ درصد سگ‌ها، عقیم شوند وگرنه از آنجایی که سگ‌ها، در ۶ تا ۸ ماهگی، بالغ می‌شوند و فعالیت ازدیاد نسل را هم معمولاً تا ۸ الی ۱۰ سالگی، حفظ می‌کنند و در هر بار نیز سه، چهار توله و یا بیشتر زایمان می‌کنند، عقیم‌سازی نیز عملاً تأثیر چندانی، نخواهد داشت. چنانکه استحضار دارید و آمارها و وضعیت موجود، نشـان می‌دهـد در چندساله اخیـر، کشتـار سگ‌ها، هیچگونه پیامد مثبتـی، در پی نداشته و علاوه بر آن، هزینه‌هایی را نیز به دنبال داشته است که ترویج غیرمستقیم خشونت در کلام و رفتار نیز، یکی از پیامدهای جبران‌ناپذیر آن بوده که به نوعی، ترویج و اشاعه خشونت اجتماعی محسوب می‌شود. مسؤولان محترم، ساعت‌های زیادی را صرف نشست‌ها و گفت‌وگوها در جلسات می‌کنند و سنـد پیشگیـری از خشونت‌هـای رفتـاری و کلامی، نوشتـه و ابلاغ می‌شود؛ جشنواره و همایش‌هایی در این راستا، برگزار می‌شود؛ در جهت افزایش نشاط اجتماعی – که یکی از مقدمه‌های مهـم و اساسی، در ممانعت و کشیـده نشـدن نـوجوانـان و جوانـان به سمت و سـوی اعتیـاد به مـواد مخـدر و استعمـال الکـل می‌باشد، – کارهـای زیادی انجام می‌گیـرد که توسط دستگاه‌های دولتی و با همکـاری سازمان‌های مردم‌نهاد، اجـراء و هم‌افزایـی می‌گردد؛ درحالی که از آن طرف، اقدام خشونت‌آمیز معدوم‌سازی سگ‌ها و بعضاً، دفن سگ‌های نیمه‌جان و انتشار اخبار آن، چه در رسانه‌های رسمی و چه در فضاهای مختلف مجازی، مجدداً باعث ایجاد خشونت و عصبیت در بین مردم و به‌ویژه حیوان‌دوستان می‌گردد و همه رشتـه‌ها، دوباره پنبه می‌گردد. اگـر امروز می‌بینیـم پرونده‌های قضایی حاصل از خشونت‌های اجتماعی، برخوردها، زدوخوردها و نزاع‌های خیابانی در استان، سیر صعودی به خود گرفته، در کنار سایر عوامل متعدد، این افزایش‌ها، بی‌ارتباط با دیدن صحنه‌های خشونت‌آمیز آزار و کشتار و معدوم‌سازی بی‌رحمانه سگ‌ها و آزار و اذیت سایر حیوانات، چه با مشاهده حضوری و چه در مشاهده غیرمستقیم و در فضای مجازی نیست. چنانکه اشاره شد، تنها راه کنترل جمعیت سگ‌ها، در کنار سایر عوامل و راهکارها، جمع‌آوری و کم کردن آنها از سطح شهر و عقیم‌سازی آنها به روش‌های اصولی است تا با این روش، هم حقوق شهروندان، رعایت و درنظر گرفته شود و هم اینکه به کشتار سگ‌ها، خاتمه داده شود و برای این کار، لازم است سگ‌های مسأله‌دار، پس از جمع‌آوری، توسط دامپزشکان، درمان شوند. سگ‌هایی که واکسیناسیون و انگل‌تراپی می‌شوند، باید دارای یک نشان و پلاکی باشند تا یک شهروند، در مواجهه با آن، احساس نگرانـی نکند. بـرای عقیـم‌سازی سگ‌ها، بدیهی است که بایـد برنـامه‌ریـزی کـرد؛ عقیـم‌سازی، به کنتـرل رشـد جمعیتـی آنها کمک می‌کنـد؛ چرا که زمانـی که رشد جمعیت سگ‌هـا کنتـرل شود، تعداد آنها به صورت مدیریت‌شـده‌ای، کمتر می‌شود. از طرفی دیگر، باید الزام شود و دستور صادر شود تا افرادی که دارای سگ‌های خانگی هستند یا باغبانان و کسانی که به ساختمان‌سازی مشغولند و برای محافظت از ساختمان‌ها، موقتاً! سگ یا سگ‌هایی را به کار گرفته‌اند، مسؤولیت نگهداری سگ‌های خودشان را تا آخر بپذیرند و باید که مرتباً به ایـن موضوع، بازرسـی و رسیـدگی مستمر شود؛ چرا که ما می‌بینیم بیشتـر باغبـان‌ها، در زمان میـوه، سگ‌هایی را نگهداری می‌کنند و به عنوان نگهبان، استفاده می‌کنند اما بعد از سپری شدن زمان باغ و باغداری و چیدن میوه، رهایشان می‌کنند که اینها هم ناگزیر و در جستجوی غذا، وارد شهری که انبوهی از زباله را در خود دارد، می‌شوند یا در جاده‌ها ولو می‌شود و در زیر چـرخ ماندن، سرنوشت نهایـی و شـوم آنهاست و باید که رهاسـازی هر حیوان خانگـی، مثل سگ، جرم تلقـی شده و با آن، برخورد گردد. از دیگر مواردی که بر تعداد سگ‌ها می‌افزاید، وجود همین کارگاه‌های ساختمانی بزرگ در کلان‌شهرها یا حاشیه شهرهاست؛ توضیح اینکه مدیران پروژه این کارگاه‌ها، برای نگهبانی و محافظت از مجموعه و از مصالح ساختمانی و مواردی از این قبیل، تعدادی سگ، نگهداری می‌کنند که این سگ‌ها، پس از احساس امنیت و ایجاد قلمرو برای خود، جفت‌گیری می‌کنند و با توجه به اینکه پروژه‌های ساختمانی، معمولاً طولانی هم می‌شوند، همین تعداد اندک سگ، چند برابر می‌شوند که درنهایت و بعد از اتمام کار ساختمانی، در جاده‌ها یا در هرجایی که صاحب ساختمان یا کارگاه‌ها اراده کردند، رها می‌شوند که شهرداری‌ها و سایر مبادی قانونی، می‌توانند بر این موضوع، نظارت کنند و صاحبان سگ‌ها را مقید به عقیم‌سازی نمایند. ضمن انجام همه این کارها، با عنایت به اینکه واردات و توله‌کشی از سگ‌ها، در کنار تولید و عرضه سایر انواع حیوانات، تبدیل به یک صنعت پردرآمد شده، باید جلوی آن نیز گرفته شود. اگر امروز می‌بینیم سگ‌ها در شهرها زیاد شده‌اند، درواقع حاصل بی‌برنامگی و روش‌های غلط برخی از خود ماهاست یا به عبارتی دیگر، نتیجه بی‌تدبیری است. باید با هوشیاری و برنامه‌ریزی دقیق، از توله‌کشی توسط حیوان‌فروشان که کم هم نیستند و همچنین توسط برخی از دامپزشکان، جلوگیری گردد و با افرادی که نسبت به ازدیاد سگ‌ها به جهت فروش که در تبریز هم در محل‌هایی، مثل: گجیل و… بازار عرضه و سفارش داغ آن را شاهـدش هستیم، به صورت ریشه‌ای برخورد گردد. سامـاندهـی سگ‌ها، لازم است اما ساماندهی، معنایش حذف و معـدوم‌سـازی نیست؛ ما همه بر این موضوع واقفیـم که وجود سگ‌ها به این شکل و تردد در شهر، برای بسیاری از شهرونـدان، می‌تواند ناراحت‌کننده و مشکـل‌ساز باشد. بسیـاری از ماها، زبالـه‌ها را به جای اینکـه دفع بکنیم، به صورت آزادانه، در طبیعت رها می‌کنیم و یا خیلـی از مراکز پرورش دام و طیـور، مثل: مرغـداری‌ها و دامـداری‌ها، لاشه‌ها و یا امعاء و احشای حیوانات را به جای اینکه دفع بکنند و یا در مکان‌هایی که هیچ حیوانی به آن دسترسی نداشته باشند بریزند، آنها را در مناطق و فضاهای باز، مثل خارج شهر، رها می‌کنند که باعث دسترسی آسان و سریع سگ‌ها به غذا و تولید مثل آنها می‌گردد. اگر سگ‌ها، جمع‌آوری و عقیـم‌سـازی شوند و با پلاک و نشانه‌گذاری‌ها، در محـل رهاسازی شونـد، بعد از مدتـی که زاد و ولـد هم نمی‌کنند، درنهایت می‌میرند و نسل سگ‌های شهری، به این شکل، ازدیاد پیدا نمی‌کند. یکی از پایه‌های اولیه کنترل جمعیت حیوانات اهلی آزاد و بـی‌سرپرست، مدیریت صحیـح پسمانـد است که این نوع مدیریت، متأسفانه در ایران، به صورت درست، انجام نمی‌گیرد و همین موضوع هم منجر به افزایش کلنی‌های حیواناتی، از قبیل: موش و سگ و گربه در شهرهـا می‌شود. حیـوان‌دوستان، به اصل معـدوم‌سـازی سگ‌ها معترض هستند و به زعـم آنها، فرقـی بین معدوم‌سازی بی‌رحمانه با سم و اسید و … با کشتار با عطوفت! با بیهوشی و … نیست. با عنایت به اهمیت موضـوع حقوق حیوانات، به‌ویژه حیوانات بدون سرپرست و وجود خلأ قانونی در این زمینه و با عنایت به انتظارات افکار عمومی از یک طرف و پایبندی جامعه اسلامی ما به آموزه‌های دینی و اصول اخلاقی و حس حیوان‌دوستی و بخشنامه وزارت کشور در رابطه با کنترل حیوانات بی‌سرپرست که کشتار حیوانات سالم را براساس مفاد این بخشنامه، فاقد وجاهت قانونی می‌داند و همچنین اگر شهرداری تبریز، جمع‌آوری حیوانات بی‌سرپرست را به شرکت‌های خصوصی و پیمانکاران واگذار می‌کند و آن شرکت، در نقض صریح بخشنامه، سگ‌ها را آنهم به صورت غیراصولی و خشن، جمع‌آوری و به طرز فجیع، غیراخلاقـی، غیرشـرعی و غیرقانونـی معـدوم می‌کند، به عنوان یک شهروند، استدعا دارم در صورت صلاحدید، دستور فرمایید در اولین فرصت و سریعاً قرارداد با این پیمانکاران، لغو و طبق ماده ۹ همان بخشنامه، این امور، به تشکل‌های مردمی و زیست‌محیطی، واگذار گردد. بر اساس بند ۱۵ ماده ۵۵ قانون شهرداری‌ها، از ابتدای بهمن‌ماه سال ۱۳۹۲، روش زنده‌گیری سگ‌های ولگرد، جایگزین روش اتلاف با اسلحه شده بود و در این راستا، با استفاده از ظرفیت بخش مردمی و سمن‌ها، برای عملیات زنده‌گیری، بهره گرفته شده تا حیوانات شهری را بدون هرگونه خشونتی، مدیریت کنند. در این روش، زنده‌گیری سگ‌های رهاشده انجام می‌شده که پس از آن، سگ‌ها برای درمان و عقیم‌سازی، واگذاری به باغداران، دامداران، سازمان‌ها و پناهگاه‌ها، کارخانه‌ها و یا به رهاسازی مناسب در طبیعت و یا در صورت بیمـاری غیرقابل علاج، به مرگ با ترحم تقسیم‌بندی می‌شدند که در عمل، اجرایی نشد و از سوی برخی مسؤولان امر، این قانـون، به مرحله اجـراء گذاشته نشد و بیشتر هم قسمت اخیـر آن، یعنی معـدوم‌سازی و در خوشبینانـه‌ترین حالت، قسمت مرگ با ترحم! آن عملی شد و کل این قانون، تنها به صورت مقطعی رعایت شد؛ چراکه در حال حاضر، ما خلاف و عکس آن را شاهد هستیم. من حیث‌المجموع، این‌جانب، به نمایندگی از طرف طیفی از حیوان‌دوستان که در جریان گفت‌وگوهای مستقیم حضوری و یا از طریـق فضاهای مجـازی در دغدغـه‌های منطقی آنها قـرار گرفته‌ام؛ همچنین از طرف تعـدادی از شهروندان و صاحبنظـران حوزه‌های علوم اجتماعی و فرهنگی، از جناب‌عالی تقاضا دارم با در نظر گرفتن تمامی جوانب و جمیع نظرات و ضمن رعایت حقوق شهروندی و با عنایت به اینکه آذربایجان شرقی و به‌ویژه تبریز، در برخی امور، پیشقدم و جزو اولین‌ها بوده، در صورت صلاحدید، در این مورد هم دستور فرمایید به عنوان الگو و پایلوت برای سایر شهرها، اقدامات اساسی و کارشناسی‌شده در این خصوص، انجام بگیرد تا در کنار کاهش آسیب‌های زیست‌محیطـی و ارتقـای سطح سلامت شهرونـدان در سطح شهر تبریز و استان، شاهـد کاهش آسیب‌های اجتماعی و علی‌الخصوص، کاهش خشونت و افزایش نشاط اجتماعی در بین مردم باشیم.
خلاصه پیشنهادها و درخواست‌ها:
– ارائه و تصویب لایحه ساماندهی سگ‌های بدون صاحب در محدوده و حریم شهرها، توسط مبادی قانونی.
– مدیریت صحیح و اصولی پسماندها و بازیافت زباله‌ها، توسط شهرداری‌های نواحی مختلف.
– توقف سگ‌کشی در هر شکل آن و پرهیز از اعمال خشونت و پرهیز از اقدام به عمل غیرانسانی کشتار و معدوم‌سازی سگ‌ها.
– الزام نگهدارندگان مقطعی سگ‌ها، به عقیم‌سازی و عدم توله‌کشی.
– حمایت از پناهگاه‌های مجاز نگهداری حیوانات بلاصاحب، مانند: سگ و گربه.
– جلوگیری از خرید و فروش، واردات و توله کشی سگ‌ها.
– تأکید بر عدم اقدام به یوتانایز(مرگ آسان و با شفقت) سگ‌ها و تمرکز بر درمان، عقیم‌سازی و واگذاری؛ توضیح اینکه هزینه یوتانایز، که گران است و در بیشتر مواقع هم، نه با آمپول ویژه که با سم‌های معمولی، عملی می‌شود، همیشه باید به عنوان آخرین گزینه و تحت شرایط خاصی، انتخاب و درنظر گرفته شود و گزینه نخست، باید زندگی همراه با عقیم‌سازی باشد.
– باور و اعلام این نکته علمی که هزینه عقیم‌سازی در بلندمدت، به مراتب، کمتر از هزینه‌های مالی و اجتماعی کشتار سگ‌ها است.
محمّدرضا باقرپور- پژوهشگر، فعّال فرهنگی و اجتماعی و مدیر مسؤول رسانه یادآوری
رونوشت به:
– جناب آقای رسول برگی، رئیس محترم شورای اسلامی شهر تبریز، جهت استحضار.