به گزارش پایگاه خبری یاز اکو به نقل از تجارت نیوز؛ تراماسیون که به آن کمپوست سازی انسانی نیز می‌گویند، اخیراً در ۶ ایالت آمریکا قانونی شده است، اما هنوز در هیچ کجای اروپا چنین خدماتی برای اجساد ارائه نمی‌شود. در بیشتر کشورهای اروپایی تنها گزینه‌ها هنگام مرگ، سوزاندن یا دفن سنتی است.
به گزارش تجارت‌نیوز، کارهایی که می‌توانید با جسد مرده انجام دهید اغلب به شدت محدود می‌شود، اما افزایش تقاضا برای گزینه‌های بیشتر، به ویژه مواردی که سازگار با محیط زیست هستند، وجود دارد. تشییع جنازه مشکلاتی از قبیل بهداشت عمومی و آلودگی دارد. فرانسیس والدز، رئیس Humusation فرانسه، گروهی که برای قانونی کردن کمپوست انسانی مبارزه می‌کند، می‌گوید: چون موضوع بر سر مرگ است ما در مورد آن صحبت نمی‌کنیم و چشمانمان را می‌بندیم.
فهرست
اثرات زیست محیطی سوزاندن مرده چیست؟
سوزاندن، ردپای کربن قابل توجهی دارد. سوزاندنِ بدن در تابوت باعث آزاد شدن گازهای زائد سمی مانند اکسیدهای نیتروژن و دی اکسید گوگرد می‌شود.
حدود ۲۴۵ کیلوگرم کربن با سوزاندن هر جسد تولید می‌شود که معادل شارژ بیش از ۲۹۰۰۰ بار گوشی هوشمند شماست.
تدفین سنتی نیز پیامدهای منفی زیست محیطی دارد. مواد شیمیایی مورد استفاده در فرآیند مومیایی کردن می‌توانند به بیرون نشت کرده و خاک و آبراهه‌های اطراف را آلوده کنند. ناگفته نماند مشکل لجستیکی یافتن فضای کافی برای قبرها امروز به دغدغه بسیاری از کلانشهرهای جهان بدل شده است.
تقاضا برای گزینه‌های سازگار با محیط زیست مشهود است. بر اساس نظرسنجی YouGov از ۴۹۸۷ نفر در انگلیس، ۴۴ درصد در پاسخ به این سوال که «اگر بمیرند مایلند جسد آنها به کمپوست انسانی بدل شود؟» گفته‌اند که احتمالا یا قطعا!
کمپوست انسانی دقیقا چیست؟
فرآیند کمپوست سازی بدن که در واشنگتن، نیویورک، کالیفرنیا، کلرادو، اورگان و ورمونت قانونی شده است، کاهش یا پایان دادن به ارگانیک طبیعی نامیده می‌شود.
برای تهیه کمپوست انسانی، اجساد را در ظروف دربسته قرار می‌دهند و با مخلوط حجیمی از گیاه یونجه و خاک اره احاطه می‌شوند. این مواد آلی به سرعت گرما را به طورطبیعی جمع‌آوری و حفظ می‌کنند و از هزینه سوخت فسیلی پرهزینه کوره‌سوزی‌های معمولی جلوگیری می‌کنند.
گرما باعث افزایش سرعت فعالیت میکروبی می‌شود و پس از حدود ۳۰-۵۰ روز بدن به مواد آلی تبدیل می‌شود. استخوان‌ها و دندان‌ها در این فرآیند تجزیه نمی‌شوند و به طور جداگانه با استفاده از تجهیزات تخصصی آسیاب می‌شوند و سپس با بقیه خاک مخلوط می‌شوند. سپس خاک جدید حدود ۳۰ روز دیگر باقی می‌ماند تا قبل از اینکه به خانواده عزیز داده شود، تثبیت و خشک شود.
کجا کمپوست انسانی قانونی شده است؟
Termation (تراماسیون) یا فرآیند کمپوست سازی در حال حاضر در هیچ کشور اروپایی در دسترس نیست. اما این تنها شکل کمپوست انسانی نیست که مردم برای آوردن آن به این قاره تلاش می‌کنند.
گروهی در بلژیک و فرانسه می‌خواهند روشی متفاوت به نام هوموساسیون را معرفی کنند.
فلورانس والدز، رئیس Humusation (هوموساسیون) فرانسه، می‌گوید:«روندی که ما می‌خواهیم به طور قانونی در فرانسه تصویب شود، طبیعی ترین فرآیند ممکن است.
جسد تحت فرآیند مومیایی کردن قرار نمی‌گیرد و روی یک قطعه زمین محصور شده روی بستری از مواد آلی قرار می‌گیرد. سپس با کاه، برگ‌های مرده و قلمه‌های چمن پوشانده می‌شود و به مدت چهار ماه باقی می‌ماند. پس از این مدت یک فرد آموزش دیده برای برداشتن هرگونه پرکردگی یا ضربان ساز و خردکردن استخوان‌ها فرستاده می‌شود.
هشت ماه دیگر در شرایط صحیح، بدن را به طور کامل تجزیه کرده و به «هوموس» تبدیل می‌کند؛ بخشی بسیار حاصلخیز از خاک که از مواد آلی تجزیه شده تشکیل شده است.
در سال ۲۰۲۰، مطالعه‌ای که توسط دانشگاه کاتولیک Louvain منتشر شد، چگونگی تأثیر فرآیند هوموساسیون را بر بدن خوک‌ها بررسی کرد.
آنها دریافتند که لاشه‌ها بسیار بیشتر از حد انتظار تجزیه می‌شوند و ترکیباتی مانند آمونیاک تولید می‌کنند. نتیجه‌گیری شد که «هوموساسیون طبیعی در حال حاضر جایگزین مناسبی برای سوزاندن و دفن سنتی نیست.»
در پاسخ، سازمان هوموساسیون گفت مشکلات روش شناختی جدی در این مطالعه وجود دارد و روش استفاده از هوموساسیون همان روشی نیست که از آن حمایت می‌کند.
وقتی طبیعت، مرگ را مدیریت می‌کند
از نظر والدز، جذابیت هوموساسیون این است که پایان عمر انسان با روشی که از نظر زیست محیطی زیسته است مطابقت داشته باشد:
«از مرگ، زندگی می‌آید. زندگی از بدن مرده دوباره متولد می‌شود و این دقیقاً روند زندگی در جنگل است. چون وقتی همه حیواناتی که در جنگل می‌میرند را می‌بینید، کسی نیست که برود آنها را دفن کند یا سوزاند. آنها می‌میرند و جنگل همه این مرگ هایی را که هر روز اتفاق می‌افتد جذب می‌کند و مشکلی نیست. بنابراین، طبیعت، مرگ را مدیریت می‌کند. و این ما به عنوان انسان هستیم که همه چیز را پیچیده می‌کنیم.»
راشل کلوز می‌گوید:«ما در زمانی زندگی می‌کنیم که بسیاری از آنها دوباره به طبیعت متصل می‌شوند. فراموشی بهترین راه طبیعی برای دفع بقایای ماست. تماشای رشد چیزهای جدید از خاک به من آرامش می دهد.»
سارا ماچادو می‌گوید: «زندگی همه چیز در مورد تحول است. به نظر می‌رسد که فرصت بازگرداندن بدنم به زمین در حالی که چیزهای زیادی از آن گرفته‌ام، بسته شدن کامل این دایره باشد.»
آب‌سوزی جسد
البته تنها خاک نیست که به گزینه‌های سازگار با محیط زیستِ مدیریت مرگ نزدیک‌تر است؛ ایرلند قرار است شاهد افتتاح اولین مرکز سوزاندن آب در اروپا در ماه‌های آینده باشد.
الیزابت اوکس، بنیانگذار آن، به یورونیوز گرین می‌گوید: «تقاضای زیادی برای گزینه‌های سبزتر پایان زندگی وجود دارد.»
اوکس اشتیاق دیرینه‌ای به صنعت خدمات تشییع جنازه دارد. او در سن ۱۸ سالگی در آمریکا به تحصیل علوم سردخانه‌ای پرداخت. در طول این مدت نیز شروع به تحقیق در مورد روش‌های پایدار برای دفن و سوزاندن جسد کرد و توانست روش Resomation را کشف کند؛ روشنی که به آن سوزاندن در آب یا آب‌سوزی جسد نیز می‌گویند.
شیوه کار ساده است؛ اساساً یک محلول قلیایی و آب و گرما، گوشت را به اجزای شیمیایی آن که اسیدهای آمینه، پپتیدها، قندها و نمک‌ها هستند، بازمی‌گرداند.
استخوان‌ها برداشته می‌شوند و به پودر سفیدرنگی تبدیل می‌شوند که در کوزه‌ای ریخته می‌شود و به خانواده بازگردانده می‌شود.
شرکت Pure Reflections مبلغ ۱۲۰۰ یورو برای فرآیند Resomation دریافت می‌کند که تکمیل آن سه یا چهار ساعت طول می‌کشد.
دزموند توتو، قهرمان ضد آپارتاید، پس از مرگش در سال ۲۰۲۱، تصمیم گرفت در آب سوزانده شود؛ او خواستار یک مراسم تشییع جنازه دوستدار محیط زیست بود و به گفته شرکت مستقر در بریتانیا Resomation، آکواماسیون پنج برابر کمتر از سوزاندن آتش انرژی مصرف می‌کند.
ارائه گزینه‌های بیشتر در هنگام مرگ
بسیاری از کشورهای اروپایی باید قوانین خود را تغییر دهند تا گزینه‌های جدیدی برای دفع بقایای ما فراهم شود، بنابراین تغییر زمان می‌برد.
در مورد هوموسی، کمپینی برای قانونی‌سازی در فرانسه و بلژیک در جریان است.
الودی ژاکیر لافورژ، سیاستمدار فرانسوی، لایحه‌ای را در پایان ژانویه به مجلس ملی ارائه کرد که هدف آن اجازه آزمایشی تولید کمپوست انسانی در فرانسه است.
والدز معتقد است که نگرش‌های خاص، اروپا را از ارائه گزینه‌های بیشتر در هنگام مرگ بازمی‌دارد:
«روحیه محافظه‌کاری در اروپا وجود دارد. این مورد در کشورهای آنگلوساکسون، به ویژه ایالات متحده، کانادا و غیره صدق نمی‌کند. آنها نسبت به فرآیندهای جدید بسیار بازتر هستند. اما در اروپا، ما بسیار مشکوک هستیم، ما دوست داریم کاری را که در گذشته انجام شده است انجام دهیم، حتی اگر دیگر مناسب نباشد.»
