به گزارش پایگاه خبری یاز اکو؛ خانه استاد شهریار سومین منزلگاه استاد شهریار، شاعر معاصر ایران بوده که در سال ۱۳۴۷توسط ایشان خریداری شده و در بیست سال پایانی عمر استاد میزبان و محل تراوشات ذهنی ایشان بوده است. در سال ۱۳۶۷، پس از درگذشت استاد منزل مسکونی وی از سوی شهرداری تبریز خریداری و با توافق خانواده استاد و همکاری آنها در اهدای وسایل وی به موزه ادبی استاد شهریار تبدیل شد. این موزه از آن دوران تا به امروز زیر نظر این نهاد اداره میشود.
پس از افتتاح موزه در سال ۱۳۷۰، در فراخوانی از مردم دعوت شد تا اسنادی را که از این شاعر گرانقدر در اختیار دارند، در اختیار موزه قرار دهند و در نتیجه این اقدام، مردم کلیه اسناد و مدارک مربوط را به موزه سپردند و حتی بسیاری از شاعران آذربایجان وسایلی با ارزش مانند کمانچهای از کشور آذربایجان، بشقاب قدیمی شاعر زنجانی و … را به موزه اهدا کردند.
خانه استاد شهریار مربوط به دوره پهلوی دوم است و دارای زیربنایی در حدود ۲۵۰ مترمربع و شامل دو طبقه (فوقانی و زیرزمین) با مصالح جدید است. این خانه در محله مقصودیه تبریز واقع شده و در تاریخ ۲۷ اسفند ۱۳۸۶ با شماره ثبت ۲۲۷۲۹ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیدهاست.
خانه استاد شهریار در ورودی درب بیرونی دارای حیاط کوچکی است که یک حوض، درختان و باغچه های گل و مجسمه استاد شهریار در آن قرار دارند. خانه دارای دو طبقه و یک زیرزمین است. در خانه استاد شهریار چهار اتاق وجود دارد که آثار استاد در آن ها به نمایش گذاشته شده اند. از طریق چند پله به اتاق بالایی راه هست که در اولین اتاق آن مبلمان، وسایل دکوری قدیمی، دکور دیواری و عکس های استاد وجود دارند و ورود به آن ها ممنوع است. اتاق دیگر آشپزخانه استاد است که یخچال و لوازم آشپزخانه استاد در آن وجود دارند و ورود به این اتاق آزاد است. در اتاق سوم دورتادور دیوارها عکس ها، یابودها و عکس های استاد نصب شده اند. آخرین اتاق مربوط به اتاق پذیرایی استاد است و لوازم منزل و پذیرایی و بستر و لباس های استاد وجود دارند. ورود به این اتاق نیز ممنوع است و بازدیدکنندگان از جلوی در آن را تماشا میکنند.
امروزه در سطح شهر تبریز، بیش از ۶۰۰ باب خانه تاریخی شناسایی شدهاست و تخمین زدهمیشود که این تعداد در سالهای آینده با کاوشهایی که در حال انجام است، به بیش از ۸۰۰ باب برسد.