به گزارش پایگاه خبری یاز اکو به نقل از آذرانجمن؛ داستان زندگی زن نابغه تبریزی از زبان خودش چنین است؛ من سودابه داوران در بامداد یک روز پاییزی در بیمارستان میسیون آمریکایی شهر تبریز در خیابان شهناز متولد شدم. دوران کودکی خود را در محله قدیمی نزدیک به راسته کوچه تبریز گذراندم. در دوران نوجوانی به خیابان شهناز نقل مکان کردیم و دوران دبیرستانم را در رشته علوم تجربی در دبیرستان پروین گذراندم.
وی در خصوص زندگی شخصی خویش چنین توضیح می‌دهد: پدر و مادرم هر دو به شغل مقدس معلمی اشتغال داشتند. پدرم استاد حسین داوران در دبیرستان های شهر تبریز شیمی تدریس می کرد و بسیاری از شاگردانش که امروز از بزرگان تبریزی در گوشه کنار دنیا هستند معتقدند که شخصیت تاثیر گذار پدرم از مهمترین عوامل پیشرفتشان در زندگی بوده است. پدرم آزمایشگاه‌های زیادی در دبیرستان‌های شهر تبریز راه اندازی کرده بود و همزمان یک آزمایشگاه کوچک در منزلمان داشت که اولین کانون هدایت من به سوی علم و پژوهش بود.
وی در خصوص دومین حمایتگر زندگیش چنین می‌گوید: مادرم با شخصیت نافذ و مسئولیت پذیرش نقش بسیار سازنده ای در شکل گیری روحیه پیشرفت و علم گرایی در زندگی من داشت. من یک خواهر و یک برادر کوچکتر از خودم دارم که هر دو تحصیلات دانشگاهی و موقعیت شغلی ممتازی دارند
وی ادامه می‌دهد: من دوران تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته شیمی در دانشگاه تبریز به پایان رساندم و دوره تحصیلات دکتری تخصصی خود را در شیمی دارویی با مرحوم پروفسور علی اکبر انتظامی و مرحوم دکتر مسعود آدرنگی گذراندم. در سال ۱۳۷۸ به عنوان عضو هیئت علمی دانشکده داروسازی به استخدام دانشگاه علوم پزشکی تبریز درآمدم و شاخه جدیدی از تحقیقات در حوزه دارورسانی هدفمند بر مبنای نانوتکنولوژی دارویی با همکاران این دانشکده آغاز نمودم
پروفسور تبریزی می‌افزاید: مدت حدود ۷ سال مدیر گروه نانوتکنولوژی پزشکی دانشکده علوم نوین پزشکی و همچنین مدیر گروه شیمی دارویی دانشکده داروسازی این دانشگاه بودم و در تاسیس آزمایشگاه سنتز مرکز تحقیقات کاربردی دارویی و تاسیس آزمایشگاه بیو متریال دارویی دانشکده داروسازی مشارکت فعالانه داشتم و جزو اعضای موسس مرکز تحقیقات نانوتکنولوژی دارویی دانشگاه علوم پزشکی تبریز بودم.
مخترع تبریزی در خصوص جوایز علمی، پژوهشی و فناورانه خود در سطح ملی به اوایل دهه ۸۰ برگشته و توضیح می‌دهد: در سال ۱۳۸۲ رتبه اول جشنواره علوم پزشکی رازی را به خود اختصاص دادم. بین سالهای ۱۳۸۲ الی ۱۳۹۵ به عنوان پژوهشگر برتر دانشگاه علوم پزشکی تبریز و استان آذربایجان شرقی انتخاب شدم.
وی اظهار می‌کند: از سایر جوایز ملی من منتخب زنان نخبه کشور و جهان اسلام، منتخب جشنواره زنان تاثیر گذار و منتخب جشنواره زنان نام آور است. در سطح بین المللی موفق به اخذ مدال علمی یونسکو در نانو تکنولوژی به عنوان اولین زن در دنیا که این مدال را دریافت کرده است شدم. این مدال در سال ۲۰۱۵ در مقر یونسکو در پاریس توسط دبیر کل یونسکو به من اهدا شد. از طرف مرکز بیوگرافی کمبریج در سالهای ۲۰۱۲ و ۲۰۲۰به عنوان افراد هوشمند قرن بیست و یکم انتخاب شدم. همچنین در سال ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲ از طرف نظام رتبه بندی ESI و پایگاه اطلاعاتی Web of Science (ISI) در زمره ۱% دانشمندان پر استناد دنیا در علوم پزشکی انتخاب شدم.
داوران می‌افزاید: من ۱۵ اختراع ثبت شده ملی و دو اختراع بین المللی دارم و اخیرا در مه ۲۰۲۳ مدال ویژه آکادمی مخترعین اروپا را دریافت کردم. این مدال در جشنواره بین المللی تکنوفست ترکیه توسط پروفسور فرناندو لوپز عضو کمیته اجرایی این آکادمی به من اهدا شد. در کنار این مدال، مدال ایده فناورانه برتر تولید نانوساختارهای درمان زخم را که توسط استارت آپ دانشجویی مان در مرکز نوآوری سلامت دانشگاه علوم پزشکی تبریز ارائه شده بود، دریافت کردم.
وی خاطرنشان می‌کند: من یک محقق تبریزی هستم و به زادگاهم و مردم شهرم که در رسیدن من به این دستاوردهای ملی و بین المللی بسیار موثر بوده اند مدیون هستم. همراهی و انگیزه بخشی همشهریانم بزرگترین دستاورد و سرمایه من است و با انگیزه خدمت به زادگاهم تبریز و کشورم ایران و جامعه بشری با تمام توان به فعالیت های خود ادامه خواهم داد.
وی علت مهاجرت نکردن خود را اینگونه بیان می‌کند: در قلمرو علم و خدمت به بشریت مرزی وجود ندارد و مهاجرت واژه نامانوسی است. بزرگترین هدف یک دانشمند خدمت به علم و جامعه ای که در آن زندگی می‌کند هست چه بهتر که کشور و زادگاه خودش باشد. وطن هویت و شرف هر انسان است و بالاترین عبادت خدمت به همنوعان و هموطنان است.
