به گزارش یازاکو، مسئولان استان آذربایجان غربی بارها از اجرای طرح‌های بزرگ آبرسانی و تلاش برای حل مشکلات روستاها صحبت کرده‌اند؛ اما واقعیت این است که بخش قابل توجهی از روستاهای این استان هنوز با کمبود آب شرب پایدار دست‌وپنجه نرم می‌کنند. آنچه مردم تجربه می‌کنند، با آنچه پشت تریبون‌ها گفته می‌شود هم‌خوانی ندارد. این فاصله در عمل نشان می‌دهد که مسئله آب در استان، تنها با سخنرانی و امضای تفاهم‌نامه‌ها برطرف نخواهد شد.
در کنار مشکلات روستاها، تجربه تلخ دریاچه اورمیه نیز پیش چشم ماست. سال‌ها برداشت بی‌رویه از منابع آب سطحی و زیرزمینی و سدسازی‌های متعدد بر رودخانه‌های ورودی، سهم مهمی در کاهش آب ورودی به دریاچه داشته‌اند. این اتفاقات به‌خوبی نشان می‌دهد که مدیریت آب در سطح حوضه، باید یکپارچه و بلندمدت باشد؛ نه پروژه‌محور و مقطعی.
وقتی استان از یک‌سو با روستاهای تشنه مواجه است و از سوی دیگر با دریاچه‌ای که اثرات سیاست‌های گذشته را با خشکی و پس‌روی تجربه می‌کند، پیام روشن است: مدیریت آب در آذربایجان‌غربی نیازمند اصلاحات جدی، هماهنگی بیشتر و نگاه علمی‌تر است. این موضوع نه یک مسئله حاشیه‌ای، بلکه یک اولویت حیاتی برای سلامت، معیشت و آینده منطقه است.
مشکل کم‌آبی روستاها باید با برنامه‌ریزی دقیق، اجرای واقعی پروژه‌ها و نظارت مستمر حل شود. توزیع عادلانه منابع آبی، بازنگری در شیوه‌های تخصیص و استفاده از آب، و بازگشت به مدیریت علمی در سطح حوضه آبریز از اقداماتی است که می‌تواند این وضعیت را تغییر دهد. مردم توقع دارند نتیجه این تصمیمات را در زندگی روزمره خود ببینند، نه فقط در قالب تیترهای رسانه‌ای.